22576 resultaten.
DE GLIMLACH VAN HAAR LIPPEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 66 Door helder sprankelend
stromend bronwater
verkwik ik wat of meer
door de waterval-muziek
van Chopin
Het afscheid van tante Lucy
het bijwonen van de dienst
is confronterend raak
Ook zij heeft 't moeilijk
met het loslaten
van een leven zonder leeftijd
Tranen ontvallen haar ogen
maar worden opgevangen
door de glimlach van haar lippen…
Rutte linksaf, help!
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen 212 Eens rechtse bal, wel met wat roze trekken
Dan aandacht voor de simp’le, kleine man
en voor ’t milieu, men wordt er knetter van…
Zelfs afscheid van het grootscheeps rijken spekken
Hij doet niet meer aan onze soort behagen
Mark Rutte is voorgoed linksaf geslagen!…
Misschien wel, of toch niet?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 67 Soms is een boodschap zo onduidelijk
dat je er geen elastiekje aan vast kunt maken
op zeker dat het springt!
Misschien gaat alles beter, zo niet staan we terug bij Af!
Waarschijnlijk gaat alles goed, maar: mocht het niet zo zijn:
gaan we terug naar start!…
Storm
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 318 Afscheid van 't verleden
't Wonder dat de toekomst is…
Onsterfelijk.
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.402 ,
Mijn lief,
Het afscheid
Is maar
Voor heel even…
sessie
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 625 confessie
depressie
belofte
ontploftte
streep
ingreep
bericht
gedicht
ontwricht
donker
geen licht
't stonk er
afscheid
bevrijd
geen tijd
druk
geen beetje
stuk
het vreet je
pluk
ik
nee de kip
de dag zonder kop
zie hem
carpe…
Alsof
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 het is een oefening
te leven
als ware men gestorven
en elke dag
de vrucht van eigen erfenis te plukken
geen afscheid
geen rouwende geliefden
want enkel de bagage is verstuurd
de dood waar anderen zo bang voor zijn
bespelen als ware het een feest
en als het dan in ’t echt gebeurt
te kunnen zeggen
hier ben ik al geweest…
‘K BEN TEGENWOORDIG OVERROMPELD (1869)
poëzie
3.0 met 33 stemmen 2.497 'k Ben tegenwoordig overrompeld
van menig kruis en hertverdriet,
en ‘t geen mij in de ellende dompelt,
is dat niet één mijn kruisen ziet.
Ik ga mijn vrienden al te rade
die ik nog peize vriend te zijn,
en ‘k vinde niet dan ongenade,
dan hertverdriet, dan hertepijn.…
Dwalend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 89 waar ben je
rennend door passen
en dalen
ver weg van hier
dwalend in een
doolhof van gangen
heb je het licht
al gevonden
of het licht jou
jouw taak hier
is nog lang niet vervuld
vecht je weg terug…
vriend
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 623 een nacht vol rust
wakend door een kleine ziel
die stilletjes haar liefde
aan jouw oude handen gaf
een nacht in pijn
wakend door mijn eigen hand en
boven alles, op jouw hoofd
de ander hield je vast
de nacht ontlast
met jouw blik gericht naar haar
jouw liefste
uren lang haar naam en ogen
in de jouwe
dansend op haar hartenklop die stervend…
Geen man meer
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 909 Er was één man,
die alleen thuis zat, al jaren.
Hij keek, naar de vele anderen
die zó gelukkig waren...
en zei: "Ik heb het niet getroffen!"
Ik dacht, als jij
geen risico tot waarlijk leven
mét liefde aandurft...
ben jij geen man meer
maar één groot klaagzang!…
afscheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 285 Het is een jaar van afscheid nemen
en water dragen naar het land
Het is een jaar van tegemoetkomen
en handen reiken naar het heelal
Het is een jaar van last verlichten
en ruggen rechten voor wat komt
Het is een jaar van richting kiezen
en voeten plaatsen op gevoel
Het is een jaar van gas terugnemen
en stil staan bij wat telt
Vrienden, moeders…
Tranen van geluk - 1
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 123 wanneer in het duister
mijn tranen treuren
dringen de herinneringen
van de momenten samen
als zonnestraaltjes daar doorheen…
Thuis gekomen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.109 Zijn engelen zijn stil gekomen,
geen groet geen afscheid mocht er zijn.
Nu staan we bij zijn planken woning
zien voor 't laatst zijn lief gezicht,
waarop een glans van vreugde ligt
omdat hij "zomaar" Thuis mocht komen.…
PEPPELS
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 144 De peppels
Ze omzoomden
al herfstpad en weg
En lager
het stil en troebel water
Ze staan zo
voor 't vierde jaargetij
Worden dromer
van 'n onvervulde realiteit
Op afscheid
zijn ze toegesneden
Wie maken ze
met hun diepe geuren blij?
Ik ben ze
voorbij gereden
Heimwee naar zomer
op m'n bagagedrager.…
geen afscheid
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 128 liefde heerst
waar geen compassie
meer te geven
dan pas heb je afscheid…
Op Helena van Troje (3)
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 927 Als God ’t uur van uw afscheid heeft bepaald
doorsnijdt de doodsengel ’t levenskoord
dat uw ziel met ’t lichaam verbindt
Onherroepelijk spreekt hij het laatste woord.…
Adieu mijn vriend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 598 Dit afscheid valt mij zwaar,
jij hebt dit niet verdient.
De mens gaf niets om jou, geen moer.
Je praatjes en je lach,
die ik zo van je mag;
ik blijf er van verstoken.
Maar er werd zo mooi gesproken.
Ach, als jij jou vrienden nu eens zag.
Je stoel, je glas;
’t blijft onberoerd zo staan.…
Afscheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 639 De schoonheid is tot troost gebleven
al is er droefheid, leed en pijn
en afscheid, onvoltooid dit leven
maar ’t heeft niet anders mogen zijn.
De wind schrijft woorden op het water
en ’t licht beweegt als baldakijn.…
In vreemde ogen zie je meer
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.737 In vreemde ogen zie je meer
Dan dat je altijd hoopte
De ziekte die je sloopte
De blikken doen zo zeer
’t is niet het afscheid dat zo’n pijn doet
maar het besef al van tevoren
dat je hen in de toekomst niet zult horen
en niet hun dagelijkse groet
hoe kun je nu dan nog genieten
die wetenschap vast in je hoofd
lamgeslagen en verdoofd
van…
K versus K.7
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 386 met mijzelf
slaap maar
zeg ik tegen haar
ik sluit mijn ogen
wil ik wel met droogte
mijn lijdend lijf ingaan
ze heeft geen woorden nodig
't afsnijden van de tijd
't besef dat een terugkeer
misschien onmogelijk is
ik draag het zand van de nacht
naar het afscheid, het wanhopig zwijgen
volgepakt met knars en kanker
zal ik een briefje…
Eens komt de tijd
hartenkreet
3.0 met 33 stemmen 3.489 Het afscheid was voor even
Althans, zo moest het zijn
Door haat en hoop omgeven
Door liefde en door pijn
Het afscheid was voor even
Althans, dat was het doel
Tot liefde ging herleven
Terugkeer van gevoel
Het afscheid was voor even
Althans, dat was mijn hoop
Die hoop bleef jij me geven
Tot ik erin verzoop
Het afscheid is gekomen…
AFSCHEID
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 2.438 De laatste eer
doet erg zeer
Afscheid voor
de laatste keer
De baar, de kist
de pianist
speelt: afscheid
nemen hoeft niet
Maar het verdriet
verloochent niet
Een boeketje
en een roos...
Leven is zo erg broos
verdwijnt straks in
een houten doos
Als dit geen afscheid is?…
zwarte sneeuw
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 280 boven statige zwarte sparren
tegen de donkerblauwe lucht
schittert de avondster in fluweel
krassen kraaien als vluchtige vlokken
deze avond tot grootse weemoed
sober afscheid van de kortste dag
zij lossen op in deze winterse nacht
‘t metaalblauw hunkerend naar de zon
aan het einde van de lange duisternis…
Oudejaars-weemoed
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 1.097 Als een gedwongen afscheid
aan ’t einde van de dag,
een laatste groet verstopt
de tranen in mijn lach.
Je tijd kruiste mijn pad
je dagen zijn ontmoet,
vergeten doe ik je niet meer
vaarwel, het ga je goed.…
Zestien juli
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 238 De tijd tikt gestaag
de minuten weg
en bouwt de spanning op
groen is het goed
dat gedragen wordt
de gezichten onbekend
onwennig ril je van
de kou nu het moment
daar is
het afscheid voorbij
en nu overgeleverd
aan een man van naam
tikt de tijd gestaag
de minuten weg
't grote wachten is begonnen…
Afscheidshartenkreet van een gestorvene...
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 550 Toen mijn hart stilstond
ging mijn liefde nog niet over
Toen mijn lichaam jullie verliet
ontstond wederzijds het stoffelijk gemis
maar voedde vooral onze geestelijkheid
van de blijvende invoelbare liefde:
van 'n kus, 'n aai, 'n gebaar, 'n blik, 'n praatje, 'n lach, 'n traan
die liefde, die voelbare liefde blijft
voor altijd!…
eindig
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 170 de zonnebloemen zijn gestorven
hun oude goud verkleurt naar grauw
en bruin verwerkt mijn wintertuin
het huilen van de regen
een kleine engel slaapt verkleumd
zijn hoofdje leunt tegen zijn arm en warm
verlangt zijn hart
een moeder in haar laatste uur
verschuift haar liefde voor de duur van
eeuwig in verbinding
nu waait de wind hun stille…
Requiem veur een hunebed of petrae in de vrömde
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 426 lillijke stienebulten
zaand deraover…
Ontroostbaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 40 Was hun verstand te boven gaand
Was dit een afscheid voor altoos
Kwam er vertroosting na een poos?…