Alle inzendingen over OR bitterheid OR eenzaamheid

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

de gebroken harten in soorten en maten beschikbaar gesteld door gedupeerden die zich er geen raad meer mee wisten daarnaast een vitrine ruim voorzien van tedere woorden die destijds oren hebben gestreeld en verwachtingen gewekt in het diepe bassin vol bittere tranen zwemt nog een eenzame goudvis als symbool voor het verdriet om de verloren…

Thuis in haar sloppenwijk overleeft zij haar leven in eenzaamheid, houdt star en ingeperkt vast aan haar geloof Ze heeft niets anders en weet niet beter zij zijn met zo velen in bittere armoe. "Haal die koe eens van de straat!", maar hun overheid blijft toch nog steeds Oost-Indisch doof??…

Zo brengt ze, de milde natuur, vreugde nevens bittere nood ; het schaterend nest bij 't zwijgend graf, opbloeiend leven naast de dood.…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Je universitaire opleiding en docentschap hadden niet de kracht om je hier te houden, je wilde wijduit leven, alles was te krap en je verdwaalde in bitter-sombere wouden. Je eenzaamheid verteerde je levenskrachten, je had geen puf meer voor een blij gebaar, je vreesde vooral de poëzieloze nachten, waarin je uiteindelijk bent gegaan.…

Ik huil zoete, zure, bittere, bevroren tranen, ben boos, woest, onmenselijk kwaad en er is niemand die nog beweegt en werkelijk weet waar het over gaat Ik huil eenzaam verdriet, onmacht, de vele onwerkelijke lach stralen, ik huil ongesproken woorden en de gruwelijkste verhalen Ik huil de hemel uit de lucht, ik huil de morgen dood, van…

Ik voel mij eenzaam en alleen. Het maakt mij soms zo bang. Tranen blijven stromen op mijn wangen nat een zuur. De zon is weg, het leven guur. Het verlies is bitter, maar niets aan te doen. Zijn beslissing! Hij ging weg zonder zoen. Maar nu ben jij hier En wat jij doet maakt mij tranen met jouw knuffel weer zuiver zoet.…

Hem die mij grof beledigt, Mij overlaadt met schand En openlijk mij belastert, Hem reik ik de broederhand. Maar die mij voorkomend bejegent, Die mij aan zich verplicht En zich mijn vriend durft te noemen, Die spuw ik in 't gezicht. --------------------------------- Immortelle LXXXIII (1878)…

koel de krant ligt er nog ongelezen zelfs je pantoffels zijn weg ik weet nu weer hoe lang een dag eigenlijk kan wezen Ik kan de geur nog ruiken die je in huis achter liet het blijft nog de vraag slaap ik wel of slaap ik niet Na zoveel jaren in één bed lijkt het nu zo groot en koud ik pink voorzichtig een traantje weg en het smaakt bitter…

Liefste, maak gauw een krant van me. Schenk mij het genoegen te ontwaken in jouw poezelige handjes. Special edition Ontbloot pagina voor pagina de letters van mijn zinloze ziel; Stille getuigen van wat was Caressing Brandt met die priemende kijkers een holte in de rubrieken van mijn borstkas, waarop je genoegzaam sliep Sweet desire…

Zinloos geweld perst de dagen en nachten tot bittere sappen.…

ondanks bezwaren Niet tot morgen de toorn laten woeden de bitterheid voeden Beter elkaar borgen…

gestreden strijd, beken zoeken bedenktijd, slagaders van uitgeslepen vlijt om erosie te verschragen in het losse zand en tegenlicht van nooit gestelde vragen, de weg haar bestemming kiest, ontluistert,gekluisterd aan de leegte, wat zich in tegenstelling verliest, wordt het scherp van schede zacht en scherven bot, snede zonder bitterheid…

Ach, konden we dat ene holle vat aanslaan, gevuld met een naïeve zekerheid, waaruit de vermolmde bodem werd geslagen, rozen - water zich tot wijn liet schenken, in het labyrint van onze mythen te dwalen, verdronken in de droes die de vurige horizon nog niet gekruisigd had in spijt van bitter geperste tranen, nooit bedoeld te drogen,…

in goud gesponnen draden als liefdesmelodie van hart tot hart in vleugelslag guirlandes gedragen door de wind als een fluistering tot ver over de horizon ooit was jij mijn lief maar jouw ogen sloten in eeuwigheid nu brengt jouw warmte me een glimlach vol herinneringen bitter en zoet omdat houden van meer dan liefde is en was…

Gedreven door de nachtelijke coryfeeën, meer bizar dan de wildste orchideeën, bevruchting van haar eerbaarheid, met honingzoet de bitterheid verleidt. Al die innigheid in beider blik ontloken, op het rijke klankbord van verlangen, rijpt een bonzend hart onafgebroken in haar schoot, kwetsbaar maar onbevangen.…

Als donkere chocola Ik wil geen namen aan de hemel schrijven tijdelijk, ondoordacht stormachtig jij Noem het bitter..…

gehechtheid te lonken, wat bedoeld werd in deelbaarheid, proclamatie van verbeeldingen met de nog te werven dingen, in spijt te wissen en waarover maar te zwijgen, associaties mondiaal verspreid, werd misleid, in ontvlechting van een verkeken strijd een ontnuchterde visie van het beleid, kansen voor nieuwe generaties, alleen raken we die bittere…

geeft u maar ja klikt u maar m'n leven is wat raar misschien was het bizaar maar geeft u maar ik zing voor u mijn lied klinken doet het niet ja klikken maar deze zingende halve zool zingt zich tot gladiool rechtstreeks uit 't riool ja geeft u vooral en dan heel veel ik zing de strot uit mijn keel en u vergeet mij niet want ik…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Eenzaam cliché Treurig cliché Houd ik nog van mezelf?…

buigen kale bomen naar de lucht grijs uitgestrekt zonder wolken ’t voelt bitter koud schapen herkauwen en worstelen met plukjes gras landinwaarts trekken strepen regen naar het zuiden…

is ingeslapen en hij schikt zich in zijn eenzaamheid zo vond ik hem de ramen gingen open zijn geest werd wakker zijn lichaam weer actief en nu hij is mijn vriend zo lief…

Ze draagt een maand met verdriet op het strand ontfermen golven zich over de broze lijnen van de vloed en uit de diepten van de eenzaamheid, het leven bedolven in onuitputtelijkheid.…

buiten aardedonker op de salontafel licht/warmte vanuit de kleurige walmende kaars doch die akelige stilte gevoel van bittere eenzaamheid het verdriet is er toch het piekeren hoe het verder moet gaan owee 't is nu of je je vroegere partner lachend op de drempel ziet staan plots een zacht geluid op de voordeurmat een…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…