138 resultaten.
Men moet
gedicht
4.0 met 14 stemmen 7.120 doen voor het donker
de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder
men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters
een harnas aanmeten, ijswater koken leren
men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen
zijn huis ontwennen, zijn inktlint vernieuwen
men moet nog een kuil graven voor een vlinder
het ogenblik ruilen voor zijn vaders horloge…
Afspraak
gedicht
2.0 met 80 stemmen 16.925 Misschien vergat hij zijn horloge
of vergat het horloge hem de juiste tijd te geven.
Misschien wilde zijn auto niet starten
of begaf die het halverwege.
Misschien belde iemand hem juist voor hij vertrok,
met het bericht dat hij naar een crematie moest
of dat zijn moeder is overleden.
Misschien kwam hij een kennis van vroeger tegen.…
Amsterdam
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.552 Prins Hendrikkade
2 oktober Amsterdam
sloeg ik je gade
zittend in de tram
grote groene ogen
sproeten op je neus
hakken, hele hoge
kapsel modieus
truitje van Chanel
kort en net te strak
make-up naturel
roze nagellak
kruisje om je nek
veel te blote knieën
horloge high tech
even over drieën
zonnebril van Prada
Voskuil in je hand…
een winteravond
gedicht
4.0 met 3 stemmen 4.524 verbrandde
niet na te vertellen dit trage eenzelvige afscheid
deze vanzelfsprekende geboorte van as
en niet te rijmen hoe onderwijl naast de tijd
in een belendend dichtgesneeuwd heden
de zevenslaper ontwaakte en de radio
het lied zong van de fonkelende beker
en hoe later de witte kamer zwarter en later
dan ooit was en het lichtgevend horloge…
herfst
gedicht
3.0 met 114 stemmen 27.162 in
doen aan bungee jumping
aan een elastiek
dat terugspringt
in de lente
er loopt een muts sjaal handschoen
door het bos
prikt zich aan kastanjes
maar raapt
bouwt beesten en mensen
zet ze met lucifers
in leven en vlam
paddestoelen trekken als nomaden
komen gaan komen gaan
laten sporen achter op het mos
de herfst kijkt op zijn horloge…
Angela
gedicht
2.0 met 18 stemmen 10.028 Om hem direct op zijn gemak te stellen
had zij een horloge moeten dragen
en niet gedreven moeten zijn.…
Hopen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.016 Een blik op het horloge
getuigt van optimisme over.
Er klinkt getoeter.
Een schip, een schip met een anker.
Oh, teken van.
Dit is een test, een toets,
een oefening in geduld.
Zou hij dezelfde wolkjes zien?
De zon die over alle mensen schijnt?
Voelt hij deze wind?
Ze gaat maar staan.…
Horlogebandje
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 304 Anna Gotha uit Kopenhagen heeft
mijn horloge ontworpen en het
hangt nog maar net om mijn pols,
aangetast door zweet en gebruik
is het leren bandje versleten en
kan het elk moment kapot knappen.
De juwelier verzekerde me dat ik
nieuwe bandjes bij de V&D kan
kopen. Dat drama kennen we.
Ik terug naar de juwelier.…
De vlinder
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 178 Zo fladderde het vriendje op en neer
Maar de vlinder reageerde niet meer
Zo voelde ik toen mijn moeder mij verliet
Op deze aarde
Mijn moeder probeerde het bewegingloze vlinder
Te redden en toen klom die vlinder ineens
Op het horloge van mijn moeder
Ja, zei mijn moeder
Ik wou dat ik, nu ernstig ziek ben
Ik ook een tweede leven
Kreeg…
ZELFMOORD DES ZEEMANS
poëzie
4.0 met 32 stemmen 4.071 De zeeman
hij hoort de stem der Loreley*
hij ziet op zijn horloge
en springt het water in
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
* De Loreley is een enigszins vooruitstekende rots in de Rijn, in het mooiste (Mittelrhein)gedeelte tussen Koblenz en Bingen, nabij de stad Sankt Goarshausen.…
registratie
netgedicht
2.0 met 54 stemmen 3.875 je krijgt een horloge als kerstpakket
op de nieuwjaarsborrel worden de nieuwe
tijdschrijfformulieren uitgedeeld
de klokken gelijk gezet
je
begint
te
m e t e n
overwerk
- nee je hoeft er niets voor terug
en haal ik het
volgens afspraak?…
met droefheid
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 308 onwaarschijnlijke
lijk ik niet te bestaan
maar tijd strekt zich uit op mijn huid
als bewijs van betrouwbaarheid
waterdicht
plant zich voort
met een te hevig, huizend hart
hijgend
onder blauw bedrukt, wegwaaiend
in honger en liefde, almaar onderweg
almaar
en wellicht volkomen onoprecht
- zouden wijzers dromen hebben -
ik kijk op mijn horloge…
Eeuwigheid
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 85 Als jij je horloge doormidden breekt,
heb je niet meteen tijd tekort. Je komt
misschien ergens te vroeg of te laat.
De tijd is menselijk rekenwerk, wat als
muziek kan klinken, maar uitgevonden
om het verloop der dingen aan te wijzen.
Tijd bestaat niet in de eeuwigheid. Daar
zit niets op slot.…
Zwerver
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 65 Hij gaf zijn bezit aan de armen
zijn fiets ging naar een dokter
zijn horloge voor een astronoom
en hij had geen woorden nodig
al zijn gebaren waren op het gras
het groene gras van dromen
hij was in dat onbeschermde land
en eindigde achter de laatste horizon
zwerver en gewoon een vriend
onzeker door onzekerheden
omstandigheden niet verdiend…
Laatste restje hoop op waarachtigheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 76 geestverwanten verstoppen zich in kinderspelen
alles wat gespeeld is werd uit het brein gemaakt
de computer is de dwaas voor eenzame spiegels
het laatste restje hoop op waarachtigheid
loopt eenzaam door de straten van de toekomst
het volk slaat als wilde mannen om zich heen
niemand mag het wonderland ontmaagd betreden
er ligt ergens een horloge…
't Is lang geleden (4)
poëzie
1.0 met 12 stemmen 1.454 Een Joodje op school - Koos heette hij - had gezegd,
Dat hij me een goud horloge geven zou.
Ze lachten thuis, dat ik 't geloofde. Nou:
Hij zei het wel, maar dee 't niet. Dat was slecht.
Dat ze in de hemel kwamen, kòn 'k niet wensen.
Hoewel - je weet niet - Joden zijn ook mensen.…
't Is lang geleden (5)
poëzie
3.0 met 4 stemmen 761 Het goud horloge, ja, dat was voor mij:
Hij had het zelf beloofd. Dat was gemeen.
Maar toen hij 't hoorde, keek hij niet meer blij,
En kreeg een kleur, en sloop stilletjes heen.
En 'k schaamde me, dat 'k geen Jood was als hij:
Dan hoefde hij niet zo weg te gaan; alleen.…
pauwen en fazanten
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 2.027 mijn huis was mijn kasteel
ik had van alles wat en van alles veel
er liepen pauwen op mijn land
Monet’s tuin hing aan de wand
een chippendale glom in de salon
een druivenrank klom langs het balkon
sprankelend zonlicht in zuiver kristal
een staand horloge klonk in de hal
mijn huis stond open voor vertier
vrienden sliepen op zuiver kasjmier…
Uit elkaar
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 2.363 Ik zag de tekenen
niet op tijd
en vraag nu, tegen beter weten in,
of een nieuw horloge me zou helpen.
Ik wil niet huilen
maar de lucht is grijs
waar hij blauw was ooit
en de zon is niet op mijn balkon.
Liefste, zouden we niet trouwen?
Zouden we samen een tv, een auto,
een computer en een toekomst kopen?…
Eiland rond een droom
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 364 een onbegonnen rugzak
verstopte jij jouw enig hart
tezamen sliepen wij druilerige nachten
gekoesterd in droombuien uit
met vreemde gedachten
liepen wij langs kusten
van het eiland, onze voeten
bewogen in het rulle zand
het strand leek eindeloos, getogen
tussen onvolkomen en verpozen
onder droomverlangen, mijn linkerhand
droeg een horloge…
AVOND-SCHOOL
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.208 De jongens rammlen met hun tekendoos,
En trekken lijnen op het mat papier,
En gapen eens, en werken weer een poos,
En kijken op 't horloge elk kwartier.
Dan slaat de klok, en met een luid plezier
Klappen de boeken dicht en sluit de doos.…
Kermis
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 1.681 draaimolen, schommelschuitjes
een hobbelende geit met kippen
orgelmuziek en zoete geuren
uit de zuurstokroze kraam
de fietsenmolen met de kwast
bij die gast moet je wezen
mag je gratis nog een keer
hou ik je suikerspin wel even vast
touwtjetrekken, ballengooien
eens even zien, alle blikjes om
een knuffel, nee toch een horloge
beetje stom…
Gerda
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 165 Waarom ben ik zo warm en opgewonden
En loop ik steeds de kamer op en neer
En kijk op mijn horloge keer op keer
Als ze er was had ik haar al verslonden
Eén enkel nachtje slapen nog, "Oh Gossie,
Dan ligt ie op de deurmat; Gerda's Glossy."
----
Den Haag.…
Sinterklaas
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 637 Ik herkende het preekboek van mijn vader
en zijn schoenen en zijn zwarte horloge.
Die herkenning was meteen een grote smet
op de magie, de boel was niet bij zinnen
en ik durfde niets te zeggen in elk kader
over dit bedrog. Deed als de Moulin Rouge
en grapte volop met de feestvierders mee.…
Zomertijd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 122 Ik heb geen zin de klokken bij te zetten,
Want mensenlief, je blijft toch aan de gang.
Dat houdt wel in dat ik 5 maanden lang
Verschrikkelijk goed op moet blijven letten.
Ik ken mijzelf, en weet wel hoe dat gaat,
Vijf maanden lang kom ik één uur te laat.…
Respect
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 147 respect voor sommige baantjesjagers
en kletsmajoors in de 2e kamer
nee dus – ook niet
voor de veilingmeester die voor
de rijken der aarde een Rembrandt
Mondriaan of Banksy voor miljoenen
feilt met een klap van z’n hamer
maar respect
voor hen die hun lichaam
hebben laten knakken
soms door weer en wind
de grondwerkers de kabelleggers
de…
Vergeten
hartenkreet
4.0 met 39 stemmen 1.319 Ik keek op mijn horloge en zag
dat er al vijf uren verstreken waren
gezellig zei ze, zo'n uurtje is zo om
en ik zag haar gezicht opklaren.
Ze is zo verloren in haar denken
zit vaak zo stilletjes voor het raam
maar als ik haar gedag ga zeggen
weet ze gelukkig nog steeds mijn naam.…
Tijd
gedicht
3.0 met 15 stemmen 14.557 Een kind
een duur horloge mag, voor
het de tijd kan lezen.
Zullen we een eind gaan wandelen?
Waar naartoe?
Nergens naartoe. En dan terug
naar waar we begonnen.
----------------------------------
uit: 'Wuif de mussen uit', 2006.…
De wereld is van mij
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 55 Ik loop
Eindeloos
Langs alles wat ooit was
Mijn horloge
Zie het nu pas
Wie schilderde er klokken
Zo de tijd
onzichtbaar
alsof hij stilstaat
Vraag het zaad
Hoe vruchten hetzelfde zijn
En kijk de plant aan
Zijn wortels weten
Zo heeft mens
Geleerd te kweken
Zon gaf eten
En plant kon staan
Tijd stilstond
Net als de maan
Trok…
Watou
gedicht
3.0 met 22 stemmen 11.067 Ik, die de zon als een gouden horloge las
en de grote ogen van Homerus geloofde
en verlangde uit te stijgen boven
dat dorp, de bossen van de wereld en mijn dood,
sta nu tussen de dichters, de opgewonden
standbeelden, nog een en al enkelvoud
in onze versteende kleren, nog helemaal koud
van drank ondanks de septemberochtend,
te poseren in…