Alle inzendingen over OR stilte OR jubelen

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Ooit waren er veel sterren, twinkelend, in de nacht hielden ze in stilte over jou en mij de wacht. Ooit was ook de maan goedlachs en vol van licht. Zijn stralen in de nacht kusten ons op het gezicht. Ooit was er een merel, jubelend en muzikaal, begroette hij de dageraad bij de eerste zonnestraal.…

Verheug u toch en laat bazuinen schallen De feestneus op, kom jubel met z’n allen De vlag in top, Jacobi komt eraan! De Wildershanddoek ligt al in de ring Juich vaderland en klap en spring en swing!…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Toen zag ik uit in de avond En keek in de wuivende hemel, Zoals een plant in de avond Alleen op een zonnige heuvel, Zoals een zwijgende vogel, Die rust op een eenzame heuvel, Onder de varende wolken Van de eindeloos drijvende hemel Van blauw en van goud; - en de wolken Dreven als zachte gestalten, Als tedere vreemde gestalten - Zoals de zoete…

na het slotakkoord houdt hij zijn baton hoog de instrumenten zwijgen uit het ampul vloeit een concentraat van stilte recept voor de wereld…

Toen viel een gat in mijn droom En een koele klok sloeg het kwartier Door de zwijgende nakende nacht, En ik voelde mijn ogen wijd open - Die zagen stil In de nacht. Maar ik lag in een doodstille kuil En ik keek in het donker heelal, Verwonderd en wakker, naar het geluid Van het eenzame koele kwartier - Dat al zweeg In de nacht. En…

Wat lelijk heel die heide, Wat lelijk doet dat veld, Wat triest dat geen van beide Mij meer iets moois vertelt! Elk bloempje aan de wegen Leek eens een mooi verhaal - Nu drupt het in de regen En zwijgt het allemaal. ‘k Loop in herinneringen als een wanhopig kind, Dat ziet de oude dingen En de' oude weg niet vindt. Maar hebben…

In de stilte wist ik altijd wat te denken en te voelen wat te willen waar lagen de verschillen in de stilte alleen altijd of het scheen dat ik meed en vermeed om een zachter leed.…

Min de stilte in uw wezen, Zoek de stilte die bezielt, Zij die alle stilte vrezen Hebben nooit hun hart gelezen, Hebben nooit geknield. Draag uw kleine levenszegen Naar het dromenloze land, Lijk de golve' haar oogst bewegen - Tot zij zachtjes breken tegen Het doodstille strand.…

Tijdens de ochtendwandeling staat de groep plotseling stil. Ik vind mij voor een hoopje takken, en staar ernaar. Dan breekt de zon door en voltrekt zich een schouwspel van licht. Over de talloze kriskras gesponnen draden, dansen ontelbare lichtjes. Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje, zet de maat voor dit glinsterend festijn. Het hoopje…

Wanneer men luistert naar zijn ziel dan begint taal zowaar te leven...…

't Wordt stil - en als een stille droom Komt de avond om mij heen, - En zachtjes ga ik dromend aan De weefstoel van 't verleên. En zachtjes tel 'k de dagen weer, Die door mijn vingers gleên - En dromend zie 'k het dampend dal Door de' avondschemering heen: - Daar is dezelfde heuvel waar De zon vroeger verdween - Daar zijn dezelfde…

benaderingen Schatten van kinderen, onheus tactvol kleinkindje Zegeningen niet te tellen Dankbaar Gezond naar ziel en lichaam Muze steeds aanwezig Ochtendgloren wenkt Sterrenhemel lonkt De volle maan beste vriend Heelal zo heftig temperamentvol en wijs Machtig krachtig meeslepend hitsig stuwend Prachten om me compleet in te verliezen Stilte…

Laat woorden Nooit een stilte kraken die de liefde breken…

schets van ontwaken Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee - De lieflijke lamp van mijn dromen Verbleekt in de weifelende dag. Vannacht hebben beelden van licht Gedraaid door een duistere wereld Over de grillige zee; Nu sta ik pal in de lucht Met rode en witte strepen Als een vissersjong in een trui. En de wind…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

Gelukkig, die de stilte kent, Die, als de avond zinkt, De beker van vergeten drinkt En zich van 't leven wendt; Die mede met het licht bezwijkt In 't kleureloos verschiet, En kleureloze dingen ziet Waarin de wereld wijkt.…

Het welig licht was afgekomen En lei zich aan de kim te rust, De grote zee begon te dromen En spoelde haar rozerode zomen Over de stil vergulde kust. Wij vulden met ons beider leven De dommelige avondlucht, Tot wij verwonderd staren bleven: - Een stip kwam naar ons heen gedreven - Een nevelige vogelvlucht. De lucht hing vol van purpren…

Stilte op het strand. En dit bij zonsondergang. Wij bleven nog lang.…

Op de bodem van het bestaan De lichaamstaal die spreekt Zingend en jubelend De realiteit verbleekt Alleen nog maar willen dansen Op de toppen van genot In trance geraakt Gestopt Explosie van gevoel…

wolken met grote lijsters spannen het luchtruim jubelend golft de lente mijn polderland in knotwilgen staan bloedend zonder vingers langs de kreek te wachten hun vuisten baldadig leeg het zwermt vol liefdes over mij heen, zoekend in luidruchtige wolkenluchten naar weer een bevruchting…

Als de zon haar stralen heeft verzacht en de uitbundigheid van de dag is verstomd en weer een dag is weggekust geven de bomen met hun onbeweeglijk blad een oase van rust en de nacht alle lief en leed meeneemt in onze dromen wachtend op een nieuwe dag die ons weer jubelend zal verwelkomen…

de zon is al boven de verhitte hoofden broos als een bloem tot in de tuin van mijn huis waar we telkens weer de valse dageraad zien dagen rondom het leven wekkend koor daar breekt ons hart in jubel uit ons eigen zuivere land dat dood en leven bant…

Jubel een hoeraatje draag je hart eens op de tong. Knipoog naar de krantejongen zwaai naar die oude man Zing de tonen uit je longen Laat weten dat je zingen kan. Een gulle lach voor ieder die u ziet. Weet dat het echt mag: Leef en geniet.…

Jubel-weer, regenbui en tegels die wippen in het zand. Een stem roept, iets over tien minuten, en mijn voeten draaien als kompas weer naar jouw kant. Kaasbroodje, kaasbroodje, honger heb ik niet. Maar sherry en lusten, lief, maken mij als het perron zo leeg.…

Zolang er ruimte is en stilte om te schrijven Zolang ik mijzelf kan denken in de blauwe lucht gaan liggen ‘t licht kan eten en ‘t donker vasthouden Zolang witte kou in mijn kamer staat en ik met volle ogen ‘t ochtendlicht voel steken Zolang durf ik elke dag mijn huis uit te gaan mensen te groeten en verder te lopen met mijn lach…

van de golven, van de zee herinner ik me niets meer de adem van mijn moeder in augustus alles verdween, koud en vervormd door schaduwen uit een hand ik hoor nog wel het water en de onvoldragen meeuwen die van mijn armen waaiden trager in mijn stem dan in de wind misschien was alles wel zoals het moest zijn en hield ik mijn ogen…

Het schouwspel voor me verrast me. Niet omdat de regendruppels het wateroppervlak omvormen tot een ballet van in elkaar overlopende kringen. Die schoonheid ken ik al. Maar de symfonie die daarmee gepaard gaat, verbaast en ontroert me. De breekbare geluidjes als de belletjes knappen, vormen samen een fluisterende ode aan de regen. Waarom…