Alle inzendingen over OR verhalen OR rafelrand

Aan de rafelranden van Nederland Waar steeds meer onvree heerst En steeds minder verdraagzaamheid, Bij hen die al generaties lang Hun boerenplaats bestieren in Innerlijke tevredenheid, Wordt het zicht steeds scherper Op een uitzichtloos bestaan, Waar land dat eeuwenlang hen Toebehoorde langzaamaan wordt Afgepakt - onteigend heet…

sluiten de man en de vrouw tevergeefs de geesten in hun hokken op 's nachts kijken ze achterom de man en de vrouw en ze zien altijd hetzelfde: hun diep beschadigd kind de tijd wil maar niet verstrijken het wrakke leven wankelt het wacht niet langer op de afgepelde toekomst waarin hun dromen bij opbod zijn verkocht ze plukken aan de rafelranden…

Aan de rafelranden van het schaduwrijk der nacht zwijmelen verzonkene gedachten in vergetelheid van sepia en indigo in woordeloze beeldentaal naar donkerblauw en violet in peilloze bezonkenheid verstolen overvaart incognito en ongezien anonymus in het verblijf van nachtdoorwakendheid sluimerend in diepe remslaap in een tijdloos…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De Dichter is een neuswijs kind, dat Leven zoekt waar 't niemand vindt. Hij spreekt met bergen, maan en zon alsof dat alles leven kon. De Dood zelf lijkt hem een bedrog, zelfs dáárin speurt hij 't leven nog. Maar de Natuurgeleerde doet juist het omgekeerde. Zijn hedendaagse wetenschap is wonder-slim, en wonder-knap, want die verklaart…

De letters maken een eigen verhaal Ze laten mij iets anders lezen Een ander verhaal , Mijn verhaal De letters maken geen ander verhaal Ik ben het die een ander verhaal leest Een mooier verhaal, Mijn verhaal. Maar ik mag mijn verhaal niet lezen Ik moet lezen wat er staat En ik kan het niet lezen, Dat verhaal.…

het lukt maar net om te beseffen tussen zoenen en lekker kleffen dat het nergens om draait ja allen op deze aard daar gaan we weer draaien om alles heen en weer kom en dans door de kou jij ik iedereen in het verhaal kom en observeer heelal alles keer op keer zie je snel weer of geen weer…

Het kan geen toeval zijn Jij en ik Wij samen Het kloppend hart Dat wij horen in elkanders borst Zonder woorden Innig verbonden Mijn hoofd in jouw handen En soms ook andersom - Niets zeggen - Ons verhaal Is duidelijk…

Och, weet je nog dat ik verdwaalde naar de eendjes liep in het afvoerkanaal daar droomde tussen zoet en zout dat ik mijn naam vergeten was ik omkeek en de hele wereld zo was het zout zo bleek altijd bij mij bleef toen jij me kwam halen was ik niet verbaasd je gaf me te verhalen zoals mijn moeder deed.…

Een laatste woord onuitgesproken radicaal, voelde zich op zichzelf heel alleen, zonder iets of iemand echt rond hem, waar was plots zijn heel mooi verhaal ? In herinnering, vaag, het eerste woord, zo veelbeduidend in zuivere spraak, geraakt verder los van 't bewogen pad, geen bezieling die haar zacht verhoord.…

verhaal heb ik gehaald noch genomen een straatje woorden neergelegd een taalpad gekozen mis gerekend en fout geraamd uiteindelijk de som van de kleinheid gezien…

soms moet je verhalen ver halen maar de verhalen van de dichter zijn dichterbij dan verhalen…

oh, verteller geef ons een verhaal laat ons zitten en naar u luisteren verhaal ons over de dochter van de Koning. is ze werkelijk zo mooi? over steden ver hier vandaan oh, verteller, of het nu verhalen zijn over sprookjes van duizend en een nacht de Sultan met zijn haremdames ? wij hangen aan uw lippen .…

De zee vertelt mij veel verhalen van verre, mooie landen, van avonturen en van liefde, van oorlog, vrede en gevaren van daar, ergens in de verte. Het wrakhout zegt mij veel verhalen van gevechten tegen stromen, van eind'loos hunkerende nachten, van noodweer, donderende stormen van daar, ergens in de verte.…

Het verhaal gaat dat een man overboord vanaf de oever flarden van de omgeving opvangt. Wij waren met velen en zagen de vogels de dieren in het grasland, alles trillend alles overladen met leven.…

stille seconden verder pakken we de verhalen in het kan niet bij één verhaal blijven we wachten op het licht van morgen…

Ik zie mezelf, herkauwend mijn verhaal, luisteren naar dat van een ander, die een nog boeiender verleden lijkt, en 'k helpen wil meer op te diepen te begrijpen.…

En hij vertelde, hoe hij ingeklemd dagelijks de overtrekkende vele vogels volgde, de Franse conversatie van zijn werkende lotgenoot daar troostend dagelijks vertolkte. Hij schreef lyrisch over de prachtige nachtlucht het paars van de luneburgerheide in vogelvlucht, zelfs met zijn gedachtepalet over hoe lupinenpret soms onverlet dit mondenvolk…

Iemand verzint een verhaal iemand bedenkt een symbool en verbeeldt dit verhaal in een vliegende vaan van kleuren en kruisen of met een halve maan in totale overgave aan de macht van de mythe aan de macht van het woord iemand maant in naam van deze machtige mythe de massa hem te volgen achter dit vliegende vaan van kleuren en kruisen…

Een spannend verhaal kregen we te horen. In tranen vertelde hij dat hij dicht bij de hemel was. Het kwam ons hart binnen gelukkig kon en mocht hij zijn verhaal vertellen het ging over zijn hart. In tranen vertelde hij het zo'n lieve man en zorgzaam voor zijn nieuwe partner.…

In de verhalen over vroeger lees je hoe -- men toen terugkeek.…

laat de zon verrijzen werp haar in de lucht als de zon gaat liggen en zijn arm opsteekt schijnt hij uit zijn oksel als hij zijn arm laat zakken wordt alles donker als hij die weer opsteekt lijkt het alsof de dag begint alles heeft een verhaal als je maar kunt luisteren…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Wat is het verschil tussen verhalen en sterren? Ze zijn allebei schitterend, prachtig, glanzend, hoopgevend Een verhaal geeft plezier bij leed en pijn Een ster geeft licht aan de donkere hemel…

het schip dat wij voeren jachtte door bekende wateren of dobberde door nieuwe groeiend naar volwassenheid met en voor mensen reizigers van het ruime sop werd het langzaam maar zeker van lonkende haven tot thuis daar afmerend en ankerend ons met en aan elkaar lavend konden wij laden en sterken alvorens de tocht te vervolgen als dan…

waarom gaf ik me niet geheel aan dat andere werelddeel die heel andere dimensie hoog boven het Westerwolder land stond ik op een rafelrand toog ik in een wolkenprop omhoog glee ik langs een zachte helling naar benee met spijt mompel ik binnensmonds: wat ben ik toch laagbijdegronds.…

Ik zag bij ons afscheid de tranen op je gezicht Maar ben niet opnieuw voor je gezwicht Herinneringen aan het verleden Het weinige wat we hebben gedeeld Ik wil er niet meer over praten Ik kan er niet meer om lachen Hetgeen er was is verleden Je deed me huilen keer op keer Ik zou van je moeten houden Maar kan jou niet vertrouwen Deed…

Waar tranen als paarlen zich aaneen rijgen tot onmetelijke snoeren van intens verlangen naar een zee van liefde. Waar ondanks stormen de stroom me drijvend houdt gedragen door een deinend vlot op golven van liefde. Waar het tij zich keert de vloed me neervlijt als een drenkeling aan de warme witte ebbe-stranden van liefde.…

Alle woorden vielen in het water dat verdronken verhalen liefhad maar nooit een stem kon vinden die niet bang was te fluisteren als het water zou verdwijnen en de verhalen weer opnieuw begonnen.…

Ik probeer een nieuw verhaal te schrijven poog met woorden tederheid om te zetten tot innige daden zonder mezelf te verraden maar ver weg is hij die mijn dromen bewandeld het pad van moraal nog steeds zuiver heel graag zou ik wat dichter willen komen zonder verstrikt te geraken in eigen gevoelens zonder ook maar iemand pijn te doen wat…