Alle inzendingen over BOOM OR MOEDERSCHOOT OR VOORTBESTAAN

Wat gaat schuil in en achter deze bergen als een ongrijpbare eeuwigheid in stilstand is het de onveranderlijkheid van het zo volstrekte is het deze moederschoot die me wekte? Ik zou het leven hier zomaar willen bezingen een echo uiten over de toch doodgewone dingen.…

lijkt het of de tijd zich verward heen en weer tussen zomer en winter beweegt dan is het herfst die de stroom vertraagt in eigen ritme nog even wil voortbestaan…

Ons nageslacht heeft het zwaar te verduren, Want in ons land gaan in de moederschoot Voor de bevalling veel meer baby's dood Dan het geval is bij de Oosterburen. Wellicht wordt het de kroonprins bang te moede, Maar godzijdank is hij van Duitsen bloede.…

Je denkt, die Coenraedt heeft geluk geloot, Maar dagelijks merk ik nog in het heden, De helse pijnen die ik heb geleden, Toen ik gepusht werd uit de moederschoot. Het was een dag vol koude en gekrijs, Vandaar dat ik nu compensatie eis.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Op Moslimscholen daalt het leerlingaantal Wordt deze kentering bijtijds gekeerd Of wordt de signatuur gereduceerd Tot iets dat als een leerweg voortbestaan zal? Want van ons onderwijs kun je wel leren Hoe ideologieën snel fuseren…

De jonge vrouw die flink had toegehapt En volop van de vette vis genoot Merkte opeens dat uit haar moederschoot Haar baby’tje voortijdig was ontsnapt: Het was dwars door het vruchtwater gezwommen En langs de navelstreng eruit geklommen.…

leven na leven de keus met wie te zijn welke ouders en wat het thema zijn zal in de tussentijd wordt kennis getoond inzicht en wijsheid als hulp voor levensweg de sprong wordt genomen naar een moederschoot de engel van vergetelheid zorgt alles lijkt nieuw…

die hoge torens en menig boom ernstig doen kwijnen het antwoord ligt zo voor de hand mijn waarde en vraagt geen enkel diep of wijsgerig betoog toen eens dit donderend geweld bedaarde zag ik plots, dat mijn ziel, onverhoopt, zelf de prille lente bedroog…

affectie liefde als u wilt is een smeersel voor transport van macht onbewijsbaar ontastbaar met als doel bevestiging van positie alsook voortbestaan van het genus aap mens koe kiest u maar hendrik…

wanneer vogels worden teruggefloten en wassende westenwind mijn armen zal ontbloten speel mij dan een herfstcantate wanneer bladmuziek zal omslaan naar winterharde twijfel over armbreed voortbestaan kerf dan in mij, jouw naam…

En alsof Al van mij afhangt: het voortbestaan van de aarde, de mensen de grootste angst van ieder is teloorgang.…

hetzelfde bloed stroomt in ons hart verbonden door het leven vanuit eenzelfde moederschoot met elkaar verweven ik hou van jou en jij van mij zo gewoon zoals het voelt verbonden met jou zoals zusjesliefde is bedoeld…

Het is voorbij, 't kindje zit dood in de moederschoot... We huilen...…

zich ontschillen en uitschenken over velden van onvermoede gronden wegkruipen zonder de luwte te krenken toen orkanen nog niet bestonden zich wentelen in dekens van pijn tot herstel van moederschoot in geval van latent afwezig zijn sterft hoop een zachte dood…

De dood die eens ons allen wacht Ontkracht ons aller leven Geen enkele hoop op enig nut Want niets zal voortbestaan Het is gedaan, met u, voorbij Al voor u bent geboren Bij voorbaat al verloren Danst u anstig op onzinnigheid…

In mijn herinnering zie ik je voor me, Nooit klagen als ik iets vroeg, Het was altijd geven en nooit Nemen, Zo besta je In mijn herinnering Donkere ogen omhuld door witte gelaat, Keken mij aan Ik voelde een drang geborgen, van die ene blik Verlangend naar de warme plek De moederschoot Er kwam een tijd dat ik niet bij je kon zijn…

Ongestraft als kleptomane steelt ze het einde van de dag en verzinkt het licht telkens voor een nacht, als kind gewiegd in haar moederschoot terug.…

In de warme oceaan van de moederschoot groei ik langzaam groot tot ik sterk genoeg ben om me een weg te banen naar mijn eerste tranen. Beschermd door een schild van leer behoef ik geen eigen verweer, ver weg van het grote mensenleed van de wereld nog geen weet.…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

Dit leven is de moeite waard weer overdoen is heel normaal de groei staat hier centraal soms langzaam maar met duurzaamheid ook het tegendeel komt voor op de eeuwigheid is het geen probleem geluk gaat bovenal gevoel voert steeds de boventoon de keuze is dus vrij verantwoordelijk tot aan de dood vanaf de moederschoot voor iedere daad…

Wat geweldig mooi kan 't leven zijn Een nieuwe dag Een nieuw refrein Een vreugdekreet Een lachend kind Dat alles even prachtig vindt De zon die opkomt Morgenrood Een baby in de moederschoot Zo vol verwachting ga ik door Nu nog een prachtig metafoor Waar haal ik dat zo snel vandaan? Bij wie of wat kan ik dat vinden? Op internet?…

Omdat de Heer jou heeft gewild ben je door Hem geschapen Hij had zijn plan al voor je klaar zag in de moederschoot jou slapen opende stil je levensadem daar.…

De nacht, de zwoele nacht heeft me als een wijn bevangen. Terwijl een schijnen-rijke wâ mijn brein omwindt, komt uit de diept geen dageraad mij tegen-langen, omvangt me een woel'ge duisternisse die mij bindt. Ik ben geen bake; geen verwijlen, geen verbeiden; geen duizeling van hoop, geen duizeling van dood. Ik ben alleen, bij holle ontstentenis…

Ze hoeven geen noten te kunnen lezen (art. AD blz. 15 van 19-5-23: 'Leerlingen hoeven geen noten te kunnen lezen) Als ze maar de melodie kunnen vasthouden Ze hoeven niet te kunnen rekenen Als ze maar het verschil tussen op- en aftellen weten Ze behoeven geen grammatica te leren Als ze de straattaal maar een beetje kennen Ze hoeven niet…

uit alles blijkt dat zij zich traint in blijven, in voortbestaan, inpakken van wat was. en met een stem vol moederschap laat zij een opdracht aan de planten na: wees daar, eis water, als ik niet meer ben. alles wat weerloos is en eindigt verdient een voortbestaan. geen ding.…

al schildert de zon hen nog even als stilleven dra zullen ze hun vrijheid nemen rood gekleurd wervelend spelen op de stroom van leven tot ze bij windstil zich warm gaan koesteren in een tijdloos voortbestaan…

't Is uitgesteld, die tweede kerncentrale Men vindt het nu te duur en te riskant Gezien de financiële wantoestand Maar men verschuift het reeds ten tweede male Dus laat die crisis maar wat voortbestaan Er zit bij tijd en wijle mazzel aan…

Grote Wonderlijke Dienaar, ik wil je helpen voortbestaan, door je eenvoudigweg te dienen, en daarmee dankbaar dóór te gaan.…

Bescherming tegen moederschoot. Bescherming vragen tot in het rood. Beschutting door omringd groen. Verwarmd door een gegeven zoen. Tijd geeft harmonie maar is relatief. Het geheugen biedt nostalgisch archief.…