Alle inzendingen over Beek OR Gedachten OR Liefde

www.metronieuws.nl/node/856683 Rijstvelden in Soekaboemi, regendruppels in Camellia thee.. zwarte thee, zwarte ogen, zwarte tranen, Indische wortel en peroxyde, zo wit kan zwart zijn. Haat uit verdriet, zo wit kan zwart zijn.. Gevang in opperst gevang,niets kan schelen. Tarantella en hoeden, mannen in het zwart.. Minder,minder, niets…

Vertel me van de liefde die altijd blijven kan en die haar weg zal vinden naar mijn verkilde hart Laat mij weer voelen warme tederheid voorzichtig ontdooiend de bevroren stroom Die vitale levenssappen ooit een bruisende beek te lang met harde knuisten in een ijzige knelling hield Vertel me van de liefde die altijd blijven zal maar…

ach meid, Houd je bek, we zijn getrouwd. In goede en in slechte tijden Zo is de natuur Ik de baas, jij een fractuur Kom zo erg is het niet De liefde kent haar grenzen ook de derde keer dit jaar Karma, wat een woord durf ik dat te doen?…

Ik beken: dat binnenpretjes me doen lachen, en beken nog eerlijker, dat ze doen schaterlachen, dus binnenpretjes of niet: wanneer je me lachen ziet, dit echt aan de buitenkant zit, en ik GENIET!!!!…

We varen zomaar te ver en raken verstrikt – in lotusbloemen.…

Toen jij van het brugje keek ging de beek voor eeuwig bevriezen want nooit wou die stille beek jouw lieve lach verliezen.…

Ook vrijwilligers druk doende met onderhoud van beek en oever. En zie, hoe de beek nu met dit alles zo glanst voor zolang het kan.…

een steen in een vijver of liever in een beek splijt water dat wijken moet kansloos als het is tegen zware materie en harde kracht de harde kracht die zoveel sterker is dan het broze klare water dan de spiegel van het leven waaronder en waarboven het ritselt en wemelt en buitelt van beweging van liefde van eten en gegeten worden op de…

Meisje Waarheid in hurkzit bij de beek haar gedachten lossen op, kabbelen mee Wellicht via de Schelde naar de verre zee om terug te komen als witte vlokken sneeuw Boven haar zingt een winterkoninkje een lied voorvoelt de nog verre lente en het verdriet van tijd gaat voort zoals het water vliedt toch het afscheid nemen went maar niet…

Wanneer gedachten hun vlucht nemen aandacht stilaan overgaat in dromerig kijken, de loop van de beek onbekend gebleven geen grenzen laat, ook geen genade aan het voorstellingsvermogen bepaalt de oorsprong om te geven het te laten stromen door diepe dalen, de schittering aan de oppervlakte, reflectie van het leven kwetsbaar in al zijn…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

Twee glazen ogen keken op alsof hij zo omhoog zou springen met open bek als het plotseling zomer werd. Ik vlucht voor honderd boeren. Water breekt. Ik zwem mij langzaam dood. Mijn laatste woorden zijn gedacht ik kan niet meer en spreken gaat niet hier. Het is eenzaam. Aan deze kant. Van het papier.…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Alles ligt klaar voor de wandelaar De beek langs de weg, het seinhuis het te smalle trottoir als gedachten die je ontmoet en dan de jouwe noemt, ook zonder kaart liggen ze daar en wie de deur uitgaat ziet ze haast voor ze ons omhelzen en wij denken dat wij het doen terwijl de bomen minzaam zwaaien.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

En haar bek in zijn bek in houding - in dekking. Ze rillen van de kick.…

Als ik met woorden kon uit drukken wie jij bent voor mij dan schreef ik dat Als er een plek was die mij aan jou doet denken dan zou ik daar heen gaan en dan daar zitten dromen Geen woorden, geen plek en toch zit ik hier over jou te schrijven hoe jij leeft in mijn hoofd…

wonderlijk hoe gedachten suiker spinnen het zoete de mond beroert van het meisje in de wolken aan haar voeten wijkt het water de zee, de zee ebt langzaam weg en neemt in haar kielzog mee de glimlach van een jonge man en hoe zij wachtte…

Als je gedachten konden vliegen vliegen als een vlinder naar ’t hart van iedere bloem drinken van de zoete nectar leven van schoonheid liefde geven in vele kleuren als mijn hart kon spreken spreken met een warme stem zingen over schoonheid van bloemen met woorden als nectar zo zoet dan zou je aan mijn lippen hangen drinken van mijn liefde…

Ik zie niets meer Het glas is helder Maar ook zo leeg Waar ben ik Na al die tijd gebleven Mijn liefde voor jou Is met de tijd verweven De dag dat mijn Spiegelbeeld verdween Ik herinner me niets Waar ben ik In deze wereld verborgen ik ben niet levensmoe En jij niet zonder zorgen Ik zwaai naar Wat al is vergeten Groeten en verdergaan…

Het is Vaderdag, ik denk aan jou. Veel heb ik van je geleerd, dat is prachtig voor mijn verdere leven. Dit geef ik weer door aan mijn zoon, hoe mooi is dat wel niet. Een prachtige hobby had je: dieren, in het bijzonder koeien, daar was je gek op. Nu loop ik vaak in de natuur en kom ik ze vaak tegen. Dan denk ik altijd…

Het nieuwe jaar hoop ik dat ik nog veel bij je te komen, om in gedachten te zijn of te dromen. Bedankt voor al het moois dat je mij gegeven hebt. Foto Dick Voogd…

Gedachten zweven vanuit het land der geesten flakkerend of als damp ontstegen aan het vuur dat in de hoofden van dichters in liefde wordt ontstoken In die gewesten waar vormen wachten om net ontloken, te worden bestemd heerst vreugde dan wel vrees want kinderen uit deze oorden worden anders groot hebben ander leven…

zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood als de nieuwe dag niet tegen het raam kloppen zal alle verdriet in de ziel gekropen is als woorden stokken in je keel zal iemand je troosten in de wiegende bek van de dood…

Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las, de woorden die ons samenbrachten. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, bidden in hopen en verwachten, het diep geluk dat ons gegeven was. Dit blijft voorgoed in mijn gedachten, de liefde die ik in jouw ogen las.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…