Alle inzendingen over Biddden OR knielen OR aarde

Hier kan ik 't best met God en met mijzelf verkeren, Hier, waar de vrede woont, de zorg het hart niet knaagt, De beek welluidend ruist, de tortel troostrijk klaagt, De zoô *, die de armoe dekt, en 't marmren ereteken, De duurzaamheid en prijs van aardse grootheid preken.…

dat menselijke is voor vele trekvogels als leverpastei…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Als ik aan jou denk passeren er vele beelden in mijn verbeelding, langs mijn geest, langs mijn ziel, zoals jouw haarval, jouw knielen jouw buiging, tot mijn levensvreugd, alles zo liefdevol 't meest.…

het lopende pad onder haastige voeten kronkelt eenzaam door ultiem en onverslagen mijn run stilt de honger naar vrijgegeven grenzen knielen voor het unieke geluk is houden van voldoende zweet dat deze kilometers lust…

de avond schuifelt over de rivier het brakke water prevelt zijn brevier populieren gooien het licht aan flarden wolken knielen in dit lome uur op de hoeve drijven ruige boeren argeloze koeien in de schuur.…

in het verhaal dat verdwaalt niet ophoudt ondanks het zout op mijn wang vergeten wij de jaloezie is de passie alsof niemand er toe doet kus je zoet overal maar vooral mijn ziel als ik voor je kniel vallend als een engel…

Die naast elke knie kan knielen, heeft een slavenaard. Slechts een volk van hoge zielen is der vrijheid gaven waard.…

Ik verlang geen rozentuin niemand hoeft me dat te beloven maar ik wil ook geen bed vol violen waarop ik moet knielen Weet u, ik ben al snel tevreden met grassprietjes tussen de stenen met soms een klein verrassend bloementje wordt mijn leven verrijkt!!…

Vandaag is de “ dag van de aarde” ‘k wist niet eens dat ‘t bestond, onze globe met een fantastische waarde, waar menig mens het leven vond! Vandaag, de dag van de aarde besef ik me eens te meer, dat de mooie aarde- waarde niet meer is dan van weleer!…

Ik sla een bladzij open van mijn flora En kijk, wat zie ik tot mijn vreugde staan? Een vogelkers, een ridderspoor, een haan Ontsnapt uit eldorado Pescadora Ik duinde gras, en zag opeens een mees In 't woud van la foresta pluviale Op monterosa grutto's in platanen En op de allerlaatste bladzij Kees 'Daar schuilt een adder onder…

mag ik huilen wanneer een woestijnroos haar traan heeft laten vallen mag ik voor haar knielen wanneer zij een blad verliest mag ik voor haar bidden wanneer zij de koude van de nacht moet overleven en mag ik voor haar sterven wanneer de zon haar traan ontneemt…

Als een ervaren beminner, neem ik bezit van je ziel, Als ik met dwalende handen, langzaam voor je kniel. Ik neem je, laat het je beleven, Laat je voelen wat het is, controle uit handen te geven. Je voelt je ontspannen, gespannen en klein, nu je weet, dat je deze nacht de mijne zal zijn .…

Het dorre land Onder mijn voet Ik wil hier niet zijn 't Is dat het moet 'n Dorstige mond De hemel brand Ik kniel neer In het hete zand Ik geef me over Ik laat me gaan De hoop, het leven Ligt voortaan In zonnehanden Zonneklaar Vandaar Dat ik me geven Zal…

Ik zie niks meer, geen licht of duisternis slechts jouw knieval jouw haren jouw mantel, jouw gezicht door jouw geloof ontstond mijn geloof jouw licht is mijn licht waarvoor ik kniel in de grond van mijn ziel.…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

Hoe kwam Gerd Leers in Rutte 1 terecht Hij moest bij Geert op audiëntie komen Om even informeel wat bij te bomen Had ooit wat nare dingetjes gezegd Toen volgde er het likken van de hielen Gelukkig wist Gerd nog hoe hij moest knielen.…

Lichte nacht, die lichter zijt Dan mijn donker droeve dagen, Sterrennacht, die groter zijt Dan mijn kleine hart kan dragen - Laat mij knielen in het duister, Waar geen sterveling mij ziet, En mij bidden tot uw luister: Doof het licht mijns harten niet!…

paradijs Het spijt me lief, ik voel me verlaten Toen jouw lichaam koos voor de laatste reis Elk weekend kniel ik bij je grafsteen neer Bedankt voor je aanwezigheid Ik was liever zelf gestorven Als dat jouw pijn ook maar een beetje verdrijft Nooit zal ik het vergeten Elk moment samen zal ik elke dag opnieuw beleven…

Leer ons bidden “Uw wil geschiede” Heer Voor hier en nu, ja, voor altijd en overal Eens zal heel de aarde knielen voor U neer En U prijzen, de Schepper van ’t heelal. Fedde Nicolai. www.christelijkegedichten.tk…

De Ene is God, die mij geschapen heeft, maar Ze is ook mijn meest geliefde vrouw op aarde, die voor mij de Ene is en blijft. Ik kniel de rest van mijn mijn leven voor Haar!…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Daar boven aan de avondhemel, zit een persoon, die daar niet zit om doodgewoon te zitten en te wijzen, neen, Daar boven aan de lucht, zit een persoon die NU verzucht, Waar ben ik in vredesnaam aan begonnen, met het scheppen van de aarde, alles lijkt van nul- en generlei waarde.…

Mensen leven als egootjes, op een eenzaam bolletje, waarvan er meer zijn, dan zandkorrels, van een strand. Mensen denken onvoorstelbaar. Zo kunnen we gaan denken, dat we erg eenzaam zijn. Dieren denken dat niet, denkt een dichter. De dichter ligt nu in bed. Hij waant zich eenzaam. Alleen, vannacht. Onbegrepen. Hij denkt na. Hij schrijft…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

De dankbaarheid vervult mijn ziel, ik glimlach, adem vrij en kniel.…

O kerstdag, schoner dan de vele dagen dat we gourmetten en ons continu vol vreten bij buffet en barbecue en onze magen mateloos belagen… O kerst, ik kniel tjokvol eerbiedig neer, want u brengt ons nóg méér, nóg meer, nóg meer……

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

MAKE ME A CHANNEL OF YOUR PEACE (maak mij tot een instrument van vrede) Zo intens gezond verzoek doet mij knielen mij klein maken fijn maken 't zal gewoon goed zijn alle rede onder ede voor vrede en ik, ik het instrument? Een vredesduif stijgt op!…

Ik kniel hier al. Elke avond zal ik overlijden. Elke nacht zal ik liefde dromen. Elke morgen hoop ik op te staan.…