Alle inzendingen over Bij OR Acrostichon OR Bloem

Zie je niet dat ik verlang naar leven zonder pijn? Zie je niet dat ik verlang naar emoties, diep van binnen? Wie zal me vertellen dat ik leef, zo leeg, zo dor. Wie zal me vertellen dat ik leef, in schijn. Laat los, ga door, het leven is te mooi. Laat los, ga door, het leven wacht niet lang. Te lang heb ik gehoopt op tranen die niet kwamen…

verwoed zochten ze naar de wolken. niet wetend dat als ze eenmaal zo hoog waren, zo vreselijk hoog, de lucht niet blauw meer was, en de wolken alleen maar gevangen water.…

beschadigd ben ik getekend voor het leven ontzettend teleurgesteld is mijn hart zal ik ooit weer oprecht kunnen geven geven doe ik al heel mijn leven blijf het gelukkig ook steeds weer doen maar oh, hoe graag zou ik het weer willen doen met het vertrouwen van toen durven nemen daar zit 'm het probleem ik kan met mijn wantrouwen die…

Alweer een jaar Ben jij in mijn leven Terugspoelen, opnieuw afspelen Daarvoor zou ik alles willen geven Jou opnieuw Het leven mogen schenken Iets mooiers Kan ik gewoon niet bedenken De eerste keer dat we elkaar aankeken Ik jou eindelijk kon aanraken Waarom mag ik dat moment Niet nog 1 keertje meemaken Het zijn herinneringen geworden…

Ogen, Zij tekenen jou Zij geven een beeld van wie jij ben Zij geven de emotie Brengen de emotie over op een ander Zij verleiden, Geven liefde Zij tranen als je hart overloopt. Zij zijn er in het donkerste van de nacht, Op het diepste plekje van de aarde Zij liegen nooit. Zij zijn de spiegels van je ziel...…

De kosmos leeft hier in dit stadion essentie en perfectie tikken tiktak ineens een aanloop en dan na een flikflak volmaakt rechtop als een acrostichon onmiddellijk de weverspirouette roemrucht gemaakt door excellente Sanne illusie van gemak, een radslagspanne gevolgd door overslag, de loftrompetten eerbiedigen het bovenaardse draaien vrijmoedig…

Veel oppervlakkigheid, amper te zien, even onopvallend binnengeslopen, en nog niet intensief bovendien. Rimpelend mijn leven ingekropen, telkens weer een ietsje meer; ik weet het voelt niet goed, maar grijs doet toch geen zeer. -------------------------------------- Al weer een jaartje ouder!…

sneeuwlandschap, warme kilte yin en yang in evenwicht liggend onder de stilte van vleugels in het zonlicht isoleert jouw silhouet alle schaduw uit 't portret…

Papier, pen Open ogen, open oren, voelend lichaam En natuurlijk, expressie, essentie, en Zo ontstaat de Waarheid Innerlijk En uiterlijk…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

kunst verzen zonder ramend inzicht als spiegels die beslagen blijven door kondens in foutieve vormen slapeloze nachten enkel door het creatuur dat zich muze noemt hartstochtelijk en intens te missen oh, inspiratiebron keer weer ook al is het in de vorm van godin laat inkt weer door aders stromen ------------------------------------ acrostichon…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een donkere trap en daar draven huzaren door het panorama in een rijtuigje met grenadiers en jagers muziek door het bos ik - zei de mus : schoot hem een pijl uit mijn boog - hij weigerde mij onthoofde graven van egmont en horne zijn onuitwisbaar hollandse graven van over de zuiderzee teruggedreven…

Dreigend dreunden donker de djembé's Evennachtslijn evennaderend Corrumpeerde Coen de Compagnie, Eerloos ergerlijke eigenrechter, Maluku tot muskaatnooteilanden Bracht barbaars beschaving, bovenbaas Eilandvolken, etnisch en endemisch Rechter roverhoofdman... christenhond…

Alle hens aan dek Christus was nog niet zo gek Rijstpap zullen ze eten Oude wijsheid Snel vergeten Tijd voor herinnering Ieder zijn ding Christus tekende een nieuw begin Heilig zij die sterven Onze vader Niemand zal het merken…

't Klaproosrood doekje om 't blonde hoofd geknoopt, Voor 't huisje wit, door wingerd half verscholen, Weegt op de handpalm 't meisje purpren kolen, Lacht met den bruinen venter, eer zij koopt. Oranje wortels, druiven als violen Fluweelpaars, in blauwe dauw gedoopt, Roodwangige appels, welig opgehoopt En bronzen peren heeft hij aanbevolen…

het parkeerterrein brengt oudshoorn nooit meer terug eenmaal platgelegd het oude oudshoorn vervlogen vogelenbuurt voor nieuwe bijlen een wijk als oudshoorn naar de elfen van aphen aan de oude rijn het oude oudshoorn en villa nuova in de gnephoek een flauwe bocht terug de schrijver oudshoorn in de salamanderreeks - een fout verhaal…

Ik zie een pandemie de straten legen, angst en onmacht beheersen het land, het R-getal stijgt, krant na krant; ik kan er niet meer tegen. Er staan nauwelijks nog files op de wegen, die wandelen nu langs de waterkant; ik spreek slechts collega’s die, vierkant omrand, over het beeld van ‘zoom’ bewegen. Ik had deze eenzaamheid nooit verwacht…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

het geluid vervoert naar de jaren zeventig van enige eeuw hij vaart onderweg als bedelaar naar ierland verdrinkt in solway lag in een zeeslag gestorven tegen de zweden met zijn blauwe bloed der lahme von k?ln koning van austracië ergens in de pijp en jaren twintig uit charleston en lyon moeten nog komen…

Ik zou sam hawkins Weer levensgroot willen zien Als na schooltijd Lessen in het gras Meester koolmees gaat voor Een klas met mussen Tussen de ballen Atlanta achterna rennen De rietlanden in In de volle zon Voorlangs de schoolramen Meeuwen en bootjes Mexicaanse hond Op de wereldontvanger Papa met koffie…

in de lentetuinen dienstmeisjes zonder broekje - l'histoire d'o ergens in die tuin sluimert achter het lusthof de achttiende eeuw het kinderwetje en heel het verzuilde land viert vijftien jaar vier zuilen ondersteunen het dak een stoa met shoah evenredig vertegenwoordigd - arbeid en adel…

het kampioenschap terraszitten buiten met oude klare bij de strandstoelen van mijn eigen zandberg rolt een raceauto een kuil in het zand voor de meisjes in de klas graaf ik mijn graf onder de waranda schommelend aan de laagste tak door de tuindeur de zwarte schapen van de elite voetbalsport rennen langs de lijn…

bij russische thee als de bank van ijsland verdampt spaargeld leidse sterrenstorm slaat voor de sterrenwacht ook de deur dicht en dan is ini een koffer vol schaamte en rood papier denk maar dan dat je ergens anders bent dat we dichtbij zijn allen opgelicht het transport kan beginnen van alle dingen 't mooie van de aarde lijkt…

eeuwwisseling in een leunstoel de hangmat bewust in de mist in het winterlicht het laatste groen klatergoud een glazen wereld een bloem in depot voortuin van avondnevel van tan twang eng een fleurig plantje bij de verlaten villa bloeit niet ongezien in rode luchten zal het dagen in haar ogen bloemen goud omrand…

in voorjaarsregen ruist de smeltende sneeuw met vergeten stem een dichter met vier zijn eerste gedicht kwam pas met veertien jaar - een wond met roofies hoe heet kan je ze eten de korstjes op je lip bysshe een poging de mot is aangetrokken tot de morgenster naar het oude nest waar stilte geen stilstand is waait het raam open…