Alle inzendingen over EENZAAMHEID OR STORMVLOED OR LIEFDE

vraag ik me af verborgen binnen prisma’s licht omgebogen kracht de macht van een illusie buigt daar mee tot onder zee en waterweg waar hun vorstkap smelt als stormvloed zwelt blaas ik zijn sprong tot grote hoogtes, zwaar en vingerloos –en ongekend herijkt…

Pascaline, wat heb ik toch gedaan dat je me eenzaam achterliet met al die eenzame liefde die ik altijd voor je heb gevoeld. Waarom moet onze liefde nu al sterven zonder namen in een boom te kerven Nu zal onze liefde verdwijnen en nooit zal onze vlam meer schijnen.…

Licht en liefde wacht mij daar.. Geen eenzaamheid en pijn Daar in de lichte liefde zal ik gelukkig zijn.…

eenzaam zijn is een gevoel van pijn het gevoel van helemaal alleen zijn het gevoel dat je niemand hebt niemand die wat tegen je zegt liefde zoeken maar niet vinden nadenken heb ik echte vrienden in je hart één en al pijn zo is het gevoel van eenzaam zijn…

Mijn liefde is vervlogen En zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de ogen Geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte Geen hand meer in mijn haar Niet meer zitten soezen En kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden Er is geen ergenis Maar ik weet nu uit ervaring Hoe eenzaam eenzaam is…

Mijn liefde is vervlogen en zachtjes uitgesust Geen hand meer op de ogen Geen mond die mij nog kust Geen lachje uit de verte Geen hand meer in mijn haar Niet meer zitten soezen en kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden Er is geen ergernis Maar ik weet nu uit ervaring Hoe eenzaam éénzaam is…

Mijn liefde is vervlogen zachtjes uitgeblust Geen hand meer in de mijne Geen mond meer die me kust Geen lachjes uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis Maar nu weet ik uit ervaring hoe eenzaam, eenzaam is…

De liefde is vervlogen, Heel zachtjes uitgeblust. Geen hand meer op de mijne, Geen stem meer die me sust. Geen hand meer door mijn haar, en niet meer samen praten of lachen met elkaar. Een herinnering aan woorden en eindeloos gemis. En uit ervaring weet ik hoe eenzaam, eenzaam is.…

Altijd met zijn eenzaamheid dat hij eenzaam zwerven zal door onderhuidse spanningen nabij de zee van blauwe gedachten   tussen de overblijfselen van onzichtbare gordijnen der liefde als een nooit voltooid schilderij aan een muur van groene gevoelens op weg naar stille horizon met niets anders te verliezen dan zijn droeve eenzaamheid in…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Het is geen eenzaamheid die mij vasthoudt echter het gemis aan onbezorgdzaamheid dat mij verandert in gedachten en liefde ik wil alleen nog maar simpele liefde ik hou van jou jij van mij ik vrij met jou jij met mij ik luister jij praat over hoe simpele liefde zou kunnen zijn…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust. Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust. Geen lachje uit de verte, geen hand meer door mijn haar. Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar. Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis. Nu weet ik uit ervaring, hoe eenzaam, eenzaam is!…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust. Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust. Geen lachjes uit de verte, geen hand meer door mijn haar. Niet meer samen zitten, en kijken naar elkaar. Er vallen nu geen woorden, er is geen ergernis. Maar ik weet nu uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

Mijn liefde voor jou is vervlogen Zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne Geen mond die mij kust Geen lachjes meer uit de verte Geen hand meer door mijn haar Niet meer samen zitten En kijken naar elkaar Er vallen nu geen woorden Er is geen ergenis Maar ik weet wel uit ervaring Hoe eenzaam, eenzaam is.…

ingetogen was jouw leven die eenzame blik staart nog na niet enkel woorden beloftes vervuld jouw liefde naar anderen kwam nooit terug maar zoveel gegeven geraakt in het hart eenzaam dit leven gestorven vannacht…

Mijn liefde is vervlogen, heel zachtjes uitgeblust Geen hand meer op de mijne, geen mond meer die mij kust Geen lachje uit de verte, geen hand meer door m’n haar Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar Er vallen geen woorden en er is geen ergernis Maar ik weet uit ervaring, hoe eenzaam eenzaam is.…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Alleen is de eenzaamheid soms minder dan kun je dromen van ginder over beelden van handen die strelen van minnen en beminnen van liefde en verlangen Alleen is de eenzaamheid soms minder dan kun je dromen van ginder van iemand die zegt "ik zie je graag" en die is blij met je "ik hou van jou" Alleen is de eenzaamheid soms minder dan…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Gericht nadert mijn lans haar binnenzee die kabbelend op een stormvloed wacht van slechts gesproken woorden heftig-vruchtvol tot eenheid getransformeerd op haar binnenzee vaart de ferry terug heen-en-weer, heen-en-weer, opnieuw terug...…

Hoeveel mensen zijn er écht gelukkig in de liefde? Hoeveel mensen zijn ongelukkig alleen? Ik ben géén van beiden! Ik ben ongelukkig in de liefde, maar niet minder geliefd. Ik ben gelukkig alleen, maar niet eenzaam, verroest en verlaten.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

meer voelen ik verdien die pijn Jouw liefde dat is wat ik nu zo vreselijk mis Nooit meer heb ik het recht de jouwe te zijn En nu weet ik pas hoe eenzaam,eenzaamheid is…

Geef eenzaamheid een naam laat massa zwijgen dring door in het diepste bewustzijn van menselijkheid en liefde luister naar een stem die roept. Geen stilte of eenzaamheid geeft inhoud aan massaal zwijgen en niets kan geen wind dragen noch doordringen in bewustzijn luister slechts naar de stem van liefde.…

Ogen die dwalen waar ze eenzaam lijken op de liefde die zichzelf zoekt en de blindheid vreest omdat ze machteloos naar alles wil blijven kijken…

Vlucht in wegen van eenzaamheid huil, huil, huil en laat je tranen stromen weg is de zaligheid van geborgenheid liefde en geluk. Ik voel en leef met je mee maar kan je niet troosten je bent zo ver van hier en alleen mijn stem kan nog iets verdriet uit eenzaamheid en tranen om dat te laten zien.…