Alle inzendingen over En ik, ik zucht...!

Vreemde dag ik bloos en geef een lach naar een mooie dame stop even mijn adem kijk naar de lucht en hoor dat ze zucht ik droom dat ze me mag het is een vreemde dag ik drijf verder in mijn droom drijvend zonder schroom een welkomend gevoel zou ze weten wie ik bedoel kan ze het zien in de lucht proevend van die zucht kijkend naar het licht…

Van ’t Hek, het oude jaar, een vloek, een zucht. Het liefst geen afgekloven botjes want die hadden ’t hele jaar de overhand. Het is een “conference” en geen klucht.…

verbaasd kijk je me aan met je mooie bruine ogen zwijgend gekwetst een diepe zucht een traan het is voorbij al wil ik het zelf niet…

Een woordenloos verlangen gevangen in een diepe zucht gevoel dat brandt in gedachten geprikkeld door jouw liefdeslucht…

ná onze laatste zucht waait de wind gewoon door mijn ziel zal onbelichaamd zijn in eeuwige vervoering…

Een zucht bedompte lucht Een ritselende krant in een hoekje gestrand Kijk voor je uit of in de spiegelende ruit Nachttrein…

een mens zoekt zijn eigen lijden van nature als het ware immers hoe anders kan hij zijn zucht naar liefde verklaren…

Kleine prikkels vallen als regen Uit een inktzwarte lucht Dwars door kaalgevallen bomen Dwars door de mist van mijn zucht De zucht waarvan ik het bestaan niet weet De prikkels die mijn slaap verstoren De angst die mij in tweeën spleet De wereld draait als nooit tevoren Mijn gevoel heeft nog nooit gelogen Ik probeer trillend om te staan…

Ik zucht; protesteer en schreeuw zoek adem voor het leven dat langs wolken naar beneden straalt, die de mond verstomd en gesloten open waait.…

Je geur, je lichaam, je warmte De blik in je ogen kom dichterbij Je adem tegen mijn wang, je lippen vol en nat Een zucht, je handen trillen, strelen nog niet voorbij Je rug die kromt, mijn mond die gromt En dan de vlucht we komen los Golven breken op ons neer Je zucht, ontspant en lacht en pleased en zegt, ik wil nog een keer Bostok…

ik wil het weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan neem ik jouw hoofd tussen mijn handen Wat ik dan krijg is een zucht…

laat een woord drijven op mijn vijver stil de dorst laat een woord zweven door de wolkenlucht als een zucht leg de klei aan mijn voeten ik zal het koesteren en vormen naar jou en mij schrijf een woord van vuur zodat we ons kunnen warmen in dichterlijke armen…

Ik ken geen strijd, Vertrouw me maar, Ik heb alle tijd, Want ik ben echt WAAR, Ze zuchtte kort, voor ze antwoordde, Ze zuchtte kort en zei, Wat zoek jij, met je mooie woorden, Wat wil je eigenlijk van mij??…

Jouw adem met mijn adem in een lus, jij zucht, ik word uit mij geheel ontheven: jij bent het heetste zwart dat ik nu kus”.…

Gisteren een klank gehoord die mooier was dan de weken ervoor, gelukkig Vooruitgang is zo fijn om te horen en ook te zien, zucht…

Als je stilte kunt omschrijven met een veertje in de blauwe lucht Is het klankloos drijven in de lichtende schijn van een diepe zucht…

Ik denk dan met een diepe zucht: Ooit zal ik gelukkig zijn…

het tilde je op een zucht on- der het tapijt, even was je van je stuk gebracht en trilde je, een aardbeving onder je voeten, snel uitgewist.…

Hij telde met vrucht en slaakte een zucht bij zijn vijfbiljoenste keer "OK !"…

Er is een tijd van komen en van gaan Excuses: teveel ballen in de lucht Ik geef het over met een diepe zucht Want snelsonnetter is een leuke baan Maar maandag zal gewoon de maandag blijven En hier zal binnenkort een ander schrijven…

Dan dat kind dat, vrij van zonden, nog iedere steen werpen kan, plat op het water en onder die heldere lucht, waar de heersers om de stad vechten en de wind zacht en vol verbazing zucht. Touw van schapenwol.…

ik adem jouw zucht die waait als een wind door bomen in het bos ze gaan hun weg als een vliedend gerucht en landen stilaan op het zachte groene mos in mijn frêle gedachten ik hou ze even vast maar laat ook weer los zo gaat het vaak met bevrijdende krachten wat rest in jou blijkt de zielestempel die bouwt na iedere zucht, minitieus…

Ik wieg je op de dans van de wind en voel het spel van niet te vatten zuchten , terwijl een geroofde kus de holte van mijn navel vult, en geheugen zonder glimlach in één ademtocht als een leugen mijn huid voorbij wandelt. Ik sla mijn armen om je heen en ook het winterdeken.…

Elke kus... niet zo bedoeld Was de zucht:"Ik ook van jou!" Een zucht van ongeduld? Was de waarheid die verteld werd Die van jou of die van mij?…

zij tuurde gisteren naar het trieste grijze weer de koude bleef stil in de lucht hangen in voorwaartse vlucht zij steunde op haar armen verzucht door weemoedige gevoelens zucht o zucht ergens binnenin was zij weer kind ziet zij zichzelf als klein meisje zitten in vervagende beelden over oud en nieuwjaar ging zij terug in de tijd…

ze was een mooie vrouw maar grenzend aan het ordinaire terwijl ze toch zo graag een dame was geweest met intellectuele kwaliteiten en hoogstaande moraal ze zuchtte wanhopig links ze zuchtte mismoedig rechts om maar begrip te vinden maar al wat ze bereikte was dat men dan dacht nou die lust er wel wat van ze ging dus maar naar…

boven groen slechts zuiver wit een oude vogel en een blauwe bloem ze noemt een zucht in geel, omrand met niets meer dan verlangen naar ‘buitengewoon’ verlegt hier zijn betekenis en God almachtig wist er, op een haar na wat ik mis de roze luchten zuchten luid zij weten het niet beter, dan dat wind op huid een schakel is, een immerbloeiend…

Vier maal zucht het jaar onder de vergankelijkheid in een tijdloos universum, schijnbaar zonder geschiedenis en ontwikkeling Rusteloos zoekend naar eigen identiteit in een labyrint van gedachten en gevoelens Weifelend tussen angst en verwikkeling blijft de hoop op onsterfelijkheid…

Jij leeft in mijn hart als een bloem die net ontluikt brandend pril geluk rijk zucht je mijn adem uit als een pasgeborene…

ze zwelgt zijn zinnen zonder zuchten zomaar zondag zal ze zondaar zijn zijn zwaard zal ziedend zaaien zij zal zich zielloos zingen zomaar zonder zelfzucht…