Alle inzendingen over Gestorven OR Herinnering OR leegte

ingetogen was jouw leven die eenzame blik staart nog na niet enkel woorden beloftes vervuld jouw liefde naar anderen kwam nooit terug maar zoveel gegeven geraakt in het hart eenzaam dit leven gestorven vannacht…

Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zevenmaal om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou het mij deren, kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - zeven maal…

Ik was gestorven Van minneweelde; En lag begraven In liefjes armen; En zie, daar wekten Me opeens haar kusjes, En in haar oogjes Zag ik de hemel.…

gestorvene je bent niet heengegaan zoals anderen je spoor is niet doodgelopen niet ver van mij vandaan ben je stil blijven staan er zijn geen woorden voor onder anderen word je verzwegen jij ben de enige van wie ik zeker ben als ik je naam straks noem zul je bewegen…

Ik fluister lieve woorden eigenlijk nu het te laat is je lichaam ligt er koud bij de kleur is ook niet meer van toen. Bloemen waar je niet van hield beklemmen je het adem halen daar waar zuurstof je toch al niet meer redden kan. De foto geeft wel prijs dat je inmiddels veranderd bent dat de lach die jou zo sierde voor altijd verleden…

Eerste wake. Laat mij alleen, Verstoor de stilte niet; Ik kan uw woorden, Kan uw troost niet horen! Als holle klanken kloppen zij me in de oren; Als klanken tergend luid. - 'k Wil met mijn groot verdriet. Dat niemand kan verstaan als ik, alleen zijn... 'k Heb Zó veel verloren! Niemand die weet Wat zij mij is geweest. Midden in smarten…

[Dit schreef ik voor iemand] Ode aan mijn lieve vader Gestorven Je bent in mijn handen gestorven. Het valt mij heel zwaar. Je was mijn lieve vader en ik was trots op je. Nu zonder jou verder, het lijkt onwerkelijk maar het is echt de waarheid. Voor altijd zal ik je dragen in mijn hart en respect blijf ik houden voor jou.…

in het lege huis fluisteren muren je geen herinneringen toe nieuwe geluiden maak jij je eigen al moet gezelligheid nog geboren worden koud is de leegte ijskoud jouw hart daar zij liefde nooit herkennen zal…

gebrand, een langzaam groeiende leegte het leek een eeuwigheid geleden toch fladderen de vlinders nu nog rond in een flits neem ik mijn mes en kras er een hartje bij JJ…

Zonder jou ben ik gebleven waar de leegte een droom wordt van woorden die lijken op geluk en gelukkige gedachten die elke herinnering laten terugkeren als jij weer fluistert waarom we nooit meer eenzaam ontwaken…

De leegte van de wereld zuigt mij in zich op. De cyclus ondoorbroken door de brute kracht. De zuiging en vernieling vullen elkaar aan. En zo wordt ook ik door de zuiging meegetrokken. In duizend stukjes gebroken tot er niks meer over is. Alles voor me een duister gat, alles achter me slechts herinnering.…

Zwarte bladzijden uit vergeten boeken herinneren leegte in ondenkbare dromen en in vleugelloos vliegen blijven onvergetelijke nachten liefdeloos ondergaan wat er zonder woorden ademt achter stilte van ’t bodemloos antwoord.…

wanneer is het begonnen dat we woorden vonden die zouden blijven die we ons zouden herinneren die niet konden verdampen wanneer was het dat we de leegte in de woorden hoorden of huisde hij al vanaf het begin in wat we niet zeiden…

Herinneringen aan wat nooit heeft bestaan: opgravingen in archeologische leegten. Jij steunt er mijn heelal.…

Opa is gestorven Giserenavond sliep hij in . Mijn eetlust is bedorven en ik heb in niets nog zin want... Opa is gestorven 't ging wel rustig en gedwee Maar toen opa is gestorven, nam hij een stukje van mij met zich mee…

Waar daagt de horizon voor ogen die verloren dwalen in hun eigen zicht vroeg ze me zwijgend en ik zei: in de beelden van voorbij Wat zoeken handen in het schemer als er enkel leegte ligt was haar vraag voordat ze ging en ik zei: herinnering.…

De kamer is leeg het verleden is een kiezelsteen alle scherpe randen zijn nu afgesleten alle herinneringen vergeten de kamer klinkt hol van leegte vol woorden eens hier gezegd worden door de stilte weerlegd alles voorbij voorheen de kamer is alleen.…

Zwarte bladzijden uit vergeten boeken herinneren leegte in ondankbare dromen en in vleugelloos vliegen blijven onvergetelijke nachten liefdeloos ondergaan wat er zonder woorden ademt achter stilte van ’t bodemloos antwoord door niemand gegeven.…

Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou vond, mijn lief. Ik in jouw ogen werd gevangen met rozen op mijn wangen. Ik wist er van het leven niet, toen ik schuilde in jouw armen. Mijn hart tot berstens toe gevuld met vreugd en groot verlangen. Ik wist er van de liefde niet, toen ik jou trouw beloofde. En jij mij meenam op een reis, die…

Ik had een broer, hij floot altijd. Niet omdat hij vrolijk was, oh, nee, integendeel... maar omdat hij bang in 't donker was. Door altijd te fluiten, als hij 's avonds onder stergeflonker, van zijn meisje kwam... voelde hij zich niet meer zo alleen, met al die schaduwen om zich heen. Ja, hij heeft wat afgefloten, zijn hele leven lang…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Een grote leegte tussen ons in. Zo onbereikbaar, zo pijnlijk ver. Ik sta hier, jij staat daar. Oneindig ver van mij. Gisteren is slechts een herinnering, morgen hoeft niet meer. Want elke dag zonder jou is een dag te veel.…

‘k Was voor jou niet meer dan je kind, je eigen kind, dat sprak over de dood, omdat jij, in je vlucht, mijn vleugels brak… vleugels te jong gestorven…

En mijn ziel vecht met de voorsten - Maar hij is gestorven!…

Toen ik hoorde Dat je vandaag Heen was gegaan Vanuit je cel Zwevend naar de Eeuwige verdoemenis Moest ik opeens Denken aan de mensen Die jou omringden, Toen jij in jouw land Je macht misbruikte - Collaborateurs en massale Aantallen wegkijkers, en Daarnaast ook verzetsmensen Die probeerden waar te maken Wat het geschenk…

Toen donderdag de hele godenbende het trieste schouwspel zag op 'n Haarlems plein besloot men: het moet afgelopen zijn met 't eindeloze zwelgen in ellende Als afschrikwekkende straf voor 't zieltjeswerven liet men J.C. opnieuw, symbolisch, sterven…

rust in mijn herinneringen…

Hoe kun je me verlaten Weg te gaan zonder spoor Terwijl ik hier achterblijf Ademloos van verdriet We deelde lachen en verdriet En nu laat je me zo alleen Nu is er niets meer dan herinnering Een herinnering aan je gezicht Kijk achterom en zie de lege plek De leegte die zo voelbaar is Sta machteloos, tegen je besluit Wat mij alleen…

Vastklampend aan herinneringen blijf ik hangen in het verleden. Maar angst voor de toekomst Verpest al het fijne. Alleen warme herinneringen, Tot het einde.…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…