Alle inzendingen over Haast OR onbekend OR fenomeen

het stormt het raast het is anders dan vandaag het is weer anders dan leven alleen ik kies liever alleen ik leef niet graag met het idee dat ik vandaag of morgen verloren ben…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

alle voetstappen smoren terstond een bord verzoekt niet te betreden in het broekland van zompige grond met roestbruine aderen doorsneden pluizige pluimen deinen op de maat wuiven zinloze gedachten voorbij een lepelaar die op stelten staat wakend in vlagen van dagdromerij hier eindigt het land, is wat ik je zeg nu kan niemand nog ergens…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Loop nog een klein stukje mee Ik kan haast niet meer Nee, je hoeft mij niet te dragen Tijdens deze allerlaatste wandeling Ik voel mij intens gelukkig Nu je hier vlak bij mij bent Laat mij nu maar los Ik ga nu naar het onbekende Nee, je hoeft niet te huilen Dat hebben we samen al gedaan Ik voel mij rustig wegglijden In de stilte van de dood…

het licht doen verschijnen dan is de tragiek niet te overzien u zal dan na uw heengaan geheel in het onbekende verdwijnen nou ja, dat hebben wij dan gemeen we zullen het moeten stellen zonder een isbn nummer op onze steen het kruis dat u en ik moeten dragen is tegen vergoeding bij mij te leen…

Maar ik heb de tijd niet nu duurt al een eeuwigheid zal mij moeten schikken raak daarom mijn haast niet kwijt…

je kus is een zon een zonnebloem in het licht ontluikend middaguur een beetje afscheid van je blik, verrassend weer ik zing het gedicht dat je streelde mijn borsten iets mooier lieflijk langzaam van vinger tot duim…

Mensen hebben haast Een goedendag, en men kijkt enkel verbaasd Mensen hebben haast Alleen hun naasten hebben ze lief Hoor je daar niet bij Dan word je nog slechter behandeld als een dief Mensen hebben haast Ligt men rottend op straat Dan is er het excuus Ik heb haast…

Mag ik even voor dat is waar ik mij aan stoor misschien vind u dat raar maar ik maak bezwaar heb gewoon een beetje geduld ieder zijn tijd is zo gevuld men heeft tegenwoordig alleen maar haast dat is iets wat mij niet verbaasd nog even dit en nog even dat hollen en draven het is niet goed voor je hart nee, bij mij krijgt u geen gehoor dus…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

De tijd raast wij hebben haast nee, nu even niet en dan heb je verdriet want het is te laat als de klok voor eeuwig stil staat.…

Hoor de kreet die niet wou huilen zie de tijd dan ook vóór want achter is sowie- so echt minder mooi Haast, ingehaald door passie hoe snel ook ingepland rust nu weergekeerd…

Het aangezicht van een inhoudelijk fenomeen is net zo leeg als een misleidend tafereel een blinde vis…

haast ongemerkt kwam de herfst verkleurde haren rukte vel in rimpels zelfs de wortels losten ondergronds onzeker spiegelend het nieuwe ik tastend door de lege dagen jonglerend met de tijd verloren voel reeds de koude adem winter blaast me in de nek vage angst het onbekende wenkt en wacht grijpt onverwacht…

Haast je mensen, ga op pad Zoek de rode draad Laat achter wat je vroeger had En vind een surrogaat Haast je mensen ga op weg Het is nog niet te laat Wees maar nooit verwonderd Als je in de file staat Haast je mensen recht vooruit Er zijn nog gaatjes vrij Leef sneller korter efficiënt Zo is de maatschappij Haast je mensen doe gerust…

'We gaan allemaal dood, maar die oen had weer haast.'…

De morgenvogel opent mijn gemoed met een zwierige zwaai fluit het gazon zich ontvankelijk naar de vroege ochtendmens. De tranen rollen van het raam het glas half doorzichtig als benevelde gedachten zich trachten te schikken voor het ontbijt. De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk…

Pak hersenspinsels in dik touw en rollen bruin papier, en nu je spullen in een tas, vooruit, de deur staat op een kier. Sluit alles af of berg het op dat is van later zorg en neem je toekomst bij de hand, vlug, onderweg naar morgen!…

Ik heb geen haast meer in de liefde Niet meer in de dag noch in de nacht Dat jaren herinneringen dragen In de geest wat ouder wordt Is mijn hart niet meer zo jong En het lichaam minder mooi Lichten sterren in mijn hand Zijn mijn ogen transparant…

wel zingen en dansen in het frisse groen Ik heb geen haast, ga niet opzij doe net als ik en neem je tijd geniet ervan met volle teugen want de lente is nu echt een feit.…

Snel nog wat spullen al het bederfelijke weggegooid Even douchen neussnuitend proestend heb ik angst te verdrinken Schone onderbroek en sokken graaiend mijn borstel van het dressoir Mee die cijnen niet vergeten half zeven het toilet haal ik nog net Een claxon roept de tijd om het gevoel te verdringen Staar ik nu…

de tijd is haast geworden alle zorgen voor later vinden nu de ingang naar het piekerhart dat bloedt uit elke wonde van een warm gemist moment dag en tot ziens het meest gehoord in de korte conversatie tussen twee mensen, de boodschap opzij gedrukt in het gedrang dat er nog zoveel vandaag het enige dat nog sterft is het ogenblik niet…

Een geur van hars een tapijt van naalden een dreef vol plassen een beukenhaag van hoog karaat een miezelregen een krasse wind een schuur van tijd en niets van haast…

Het kleine rupsje buigt en strekt zijn lijf Snel…langs het blad en over de rand omlaag de haartjes op zijn rug zijn hard en stijf zal hij het nog redden.. lukt het nog vandaag? die grote appel daar aan ’t eind van de tak daar moet hij heen, dat is zijn doel eventjes rusten nu… even op het gemak ademrust, hartkloppend benauwd gevoel… snel…

Er is geen haast bij zo te zien zou je zeggen slakkengangetje…

Haast je niet. De tijd vergaat wel en al vergaat hij niet, je hebt de wereld aan jezelf, je hebt het leven aan jezelf en de dood als een dier achter je, in je, naast je. Haast je niet. De tijd vergaat wel en de dood is als een deur die je kunt open doen. Leef niet het rechte der oplossingen na. Sta niemand na. Spreek echter.…

Ochtend mist Daarin wij lopen Een web vol parels voorbij gelopen…