Alle inzendingen over Handzeep OR vallen OR gat

Vandaag schrijf ik een liedje het gaat niet over mij. Ik rijg wat kleurenkraaltjes die passend zijn voor mei. Wie 't leest die mag ze houden en doe het maar terstond. Want voor je 't weet, zo gaat het vallen kraaltjes op de grond.…

niets zegt hij en valt achterover samen slingeren we door het veld samen vallen we op het bed samen vallen we achterover in het gat in de vloer ik verf de vloer rood rondom het gat hij zegt niets valt achterover tot hij weg is en ik hem herken -------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Om te vallen Bij elke stap die je zet. Waarom bang zijn? Voor wat komen gaat, dat nieuwe hoofdstuk in je leven. Waarom bang zijn? Om in een gat te vallen, dat je door angst zelf groter hebt gemaakt. Waarom bang zijn? Om de dood tegemoed te gaan, om de pijn te voelen. Waarom ben jíj bang?…

, Maar om het goed te maken Schrijf ik dagelijks een Gedichtje voor jou, in liefde, In verbondenheid, waarmee Ik de gaten die ik in mijn Liefde voor jou liet vallen Hoop te dichten, gewoon Door voor jou te dichten…

Het leven is als een breiwerkje op pennen, laat één steekje vallen en leer leven met het gat, 't kwam er niet voor niets, maar is wel even wennen!…

In sommige gevallen Moet je met de deur in huis vallen. Zeker als je gaat proberen Iemand te arresteren, Die het nog niet heeft willen leren. Ja, dacht de arrestant, Al dat geweld in dit land.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Breiwerk Het leven is als een breiwerkje op pennen, laat één steekje vallen en leer leven met het gat, 't kwam er niet voor niets, maar is wel even wennen!…

Durven we nog stil te vallen, te rusten en te kijken naar de lucht die zwaar is van grijsheid, van droefheid of van een lied dat niet gezongen wordt. Durven we nog stil te vallen bij het kind dat schreit van honger, bij de mens die sterven gaat omdat zijn dagen zijn vervuld.…

het om ontdubbeling en wat zich dan op de lippen ontbloot op het uiterste einde gaat het om het puntje van de tong…

Alles moet beter, mooier, groter in deze tijd maar dat gaat niet altijd. Alles moet liever, gezonder, rijker, dat proberen we toch. De mensen worden brutaler, vervelender er is geen respect, want onbeschofter,geweldadiger, smeriger en nietsontziend, tja dát lukt heel veel mensen wel.…

Het Woord zegt dat de Lieve Heer, geen haar van mij laat vallen, zonder Zijn wil en bovendien kent Hij ook de aantallen. Nu rijst bij mij toch wel de vraag, en die mijn ziel gaat kwellen, als Hij mijn haar niet vallen laat, hoeft Hij ook niet te tellen.…

De gedachten gaan hun gang, maar niet hun eigen gang zoals een grasmaaier die voor je uit gaat als je erachteraan loopt nu je niet kunt slapen wacht je: tot wat er in je hoofd gebeurt zijn eigen vlucht gaat nemen val je niet in slaap of je kunt niet in slaap vallen of: kun je je niet in slaap laten vallen wat is het je laat je voeten…

rust vinden daar gaat nogal wat aan vooraf een moeizaam leerproces van vallen en opstaan of beter nog van woede uitbarstingen en wroeging... doch eens is het er de rust als een soort van verlamming die je belet om op te staan…

ik hoor je denken geritsel tussen stilten met zachte hand gezonden ergens om gaten te dichten waar te maken niet ten prooi te vallen of te zijn en lief te hebben Vooral…

de troonrede werd weer voorgelezen de miljoenennota gepresenteerd en het valt ook dit jaar weer te vrezen dat de minima niet de pot verteerd het geld gaat naar de middenmoot en de armsten vallen uit de boot…

wolken drijven steeds dichter naar elkaar de lucht wordt donker de eerste druppels vallen dan een flits met een donder erachteraan harder steeds harder gaat het regenen harder steeds harder gaat het onweren totdat de zon weer tevoorschijn komt…

er is geen minuut die voorbij gaat zonder dat ik aan je denk geen uur dat voorbij gaat zonder ik naar je foto kijk geen dag die voorbij gaat zonder dat ik over je praat geen nacht die voorbij gaat zonder dat er tranen op mijn kussen vallen er gaan jaren voorbij maar het gemis wordt niet minder ik wil weer in je ogen kijken je stem…

Maar bestaat er dan geen maatstaf, gaat het eindeloos door, zien we nooit eens achteraf: de schoonheid gaat niet voor! Ik wil alleen maar zeggen, wat is nou nog mooi? als we zo onze grenzen blijven verleggen, blijft het een eindeloze gooi..…

morgen gaat het gewoon verder omdat het uitsloven je hart eens opbreekt vier maar de pijl richt op die ritmische bossen…

Tijd, korrelfijn als woestijnzand Sahara- land van oude farao`s korrelfijn de tijd woestijnland verdwijnt door kieren van mijn dichters hand…

als wind gaat liefde ongrijpbaar mooi en pijnlijk als vuur gaat passie heftig en vluchtig als water gaat bloed in stromen gaat leven als gister over in heden nu verleden voorbij wat blijft…

dagen duren lang, elke dag droom ik van jou, omdat ik van je hou, ben bang voor ruzie, bang voor dat het over gaat, elke dag hou ik meer van jou, we praten niet zo gauw tegen elkaar, laatste vraag, gaat het niet meer tussen ons?…

ik wilde niet er voor gaan en toch het is gedicht…

Het gat waarin ik liep, niet viel maar liep, was donder, dender, duister. En de stank van vleermuis uitwerpsels, tot hoofdpijn toe in mijn neus doordrongen. Krantenknipsels aan de muur, het gesteente hol en zacht. Zo het rottend om me heen, met schimmel in, om en tussen de muren. Een bijtende, zure azijnlucht.…

Niets gaat verloren wat niet meer is, wat we niet kunnen meedragen, komt in het zelf terug als we dat willen, we mogen niets anders vragen.…

We schieten gaten in de maan, waardoor onze eindigheid zal schijnen.…

vermetel op om als hun God het wil - als enige - de hemel aan te raken, in de witgevlokte najaarslucht, het haantje draait beducht op het kruis zijn ronde in de weerschijn van de halve maan, het lijkt of zij beiden een val hebben gezet om mij in dit late uur nog te bekeren, in dat idee van het ware woord en een ethisch leven, wat verder gaat…

Kent u dat, het zwarte gat. Het schijnt Dat alles erin verdwijnt, Het kent geen eind. Misschien dat u misschien Het niet te zwart in moet zien.…