Alle inzendingen over Helga van Leur

heimwee zo groot de hele dag gedachten aan jou spoken door mijn hoofd ik kan gewoon niet meer wachten weer bij jou te zijn vannacht was veel te kort warm en veilig altijd voor mij klaar zorgen verdwijnen bij jou de hele nacht beloof mijzelf plechtig jou vanavond extra vroeg op te zoeken daar droom ik nu al van…

De burgemeester jammerde gebroken: Het is een onderneming van formaat De Markt verbouwen, meer Delfts blauw op straat En hordes mensen die de stad bestoken Met ieder koningsgraf, zei hij lijkwit Dat mijn Delft delft, delft Delft het onderspit…

Achter het raam ligt de wijde wereld open en bloot opgaand in het avondrood te schitteren en te stralen Aan de andere kant sta ik zwijgend toe te kijken opgaand in een lange blik oneindig gericht op daarbuiten Zo ver weg en toch ook zo dichtbij als de stilte valt tussen jou en mij…

De wandelaar hijgt. Bij het achterlaten van niets heeft hij ervaren hoe alles blijft. Langs de jaren voordien ging zijn tocht. Wat tot bedaren werd gebracht, als met water besprenkeld stof, wordt herdacht. In over elkaar gelegde landschappen vindt hij één voor één iedereen terug. Alleen: omkeren naar zichzelf kan hij niet. ----------…

Ik adem vleugels in de wind en fluister diepe wensen Ze verwaaien in een stemmenzee gedragen vrij van grenzen Door wolken wit en water blauw door stralen licht en ochtenddauw De getijden rond waar eb en vloed belangeloos ontspringen En in mijn hart verschijnen waar ik ze weer hoor zingen…

"Het vrije woord is hier in het geding", Zegt Harry Mulisch die in zijn schrifturen Ooit dweepte met de linkse dictaturen En nu de status zoekt van vluchteling. Wellicht dat Fidels heilstaat hem weer wenkt, Waar iedereen mag zeggen wat hij denkt.…

In de verte schijnt een licht hoog boven waar het blauw de hemel sticht Vol diamanten en valt in plasjes neer de grond bedrenkt aarde vult en nog veel meer Stroomt overvloedig als zoete wijn en gulzig drinken bloemen schitteren als teer satijn En dansen wiegend in de wind en glanzen in brekend licht door schoonheid…

Prins Claus was aan het einde zijner dagen En heeft dus noodgedwongen zogezegd Zijn stoffelijk omhulsel afgelegd Dat hij helaas niet langer meer kon dragen. Hij toonde door het afdoen van zijn das Onlangs reeds hoe vergankelijk hij was.…

Allebei wetende dat de ontmoeting zal komen De ontmoeting zal komen als het tijd is Als het tijd is voor een ontluikende liefde Een ontluikende liefde die zal uitgroeien Die zal uitgroeien tot een zoete liefdebloesem Tot een liefdesbloesem bolstaand van een wederzijds Een wederzijds verlangen laat ons nooit meer los Nooit meer los zonder elkaar…

Unieke mensen Iedereen is hetzelfde Geen onderscheid maken Is iemand die moordt Als iemand die koestert? Is iemand die scheldt Als iemand die streelt? Een wereld Een land Zelfde lichamen Is iemand die steelt Als iemand die geeft? Is iemand die slaat Als iemand die liefkoost? Zou graag willen geloven Dat we een zijn Jij ook…

Een knuffel is zo fijn, een knuffel is zo goed, een knuffel omdat het mag, en niet omdat het moet. Een knuffel geeft je warmte, van twee armen om je heen, even met z'n tweetjes, even niet alleen. Een knuffel kost helemaal niets, ja één minuutje van je tijd, maar het geeft je zoveel kracht, om weer door te gaan in de strijd…

geef me vleugels om te zweven even maar, om weg te zijn om de vrijheid te beleven even te ontvluchten; werkelijkheid en pijn ik wil even leeg zijn en ervaren wat de rust van vrede is, daar dromen beleven die er nooit waren laat het me proeven, even maar ik wil de zonnestralen raken, de regen voelen op mijn huid tot de regenboog zich als een…

Soms hoop ik dat je in m'n ogen kunt lezen Hoe ik me echt voel Vooral wanneer ik mezelf niet ben En niet zeg wat ik precies bedoel Soms hoop ik dat een aanraking genoeg zegt Dat de rest er niet toe doet Dat het niet geeft als ik wat anders doe Mijn hart niet m'n liefde zomaar in je schoot leg…

Als je me stiekem ‘ns zou vragen Geheel onverwacht Hoe belangrijk je voor me bent En wat ik denk wanneer je naar me lacht Het antwoord blijf ik je schuldig Of misschien is het een beetje vaag Ook al zou ik zo graag willen antwoorden Op je belangrijke vraag Je bent een deel van mij Een groot deel van m’n leven Een kus van jou, of een knuffel…

Slapende mensen op tv Lachende mensen op de radio Dansende mensen op straat Zingende mensen in huis Honden die praten Katten die tapdansen Computers die niet crashen Weekenden die niet voorbijgaan Foto's die niet vervagen Liefdes die niet worden verbroken Haaien die groenten eten Leeuwen die knuffelen Vredelievende mensen in Amerika…

Wil je graag laten weten Dat ik niet doe Zoals ik doe Wil je graag vertellen Dat ik niet zeg Wat ik zeg Wil je graag duidelijk maken Dat ik niet verzwijg Wat ik verzwijg Wil je graag fluisteren Dat ik niet negeer Wat ik negeer Wil je graag toeschreeuwen Dat het niet is Wat het is Ik ben zenuwachtig Ik stotter Ik wacht af…

zo vol, volledig als de cyclus zich rondt en haar glans werpt in neerschijn van de nacht zo duister, volkomen als schaduwen ijlings vluchten en vensters donker oplichten zo stil, volmaakt als het uur der waarheid zich geruisloos terugtrekt en helder zicht weer aanstonds verschijnt…

Applaus, applaus en nog een keer applaus Weerklinkt wanneer de rouwstoet langs komt stappen Van mensen die maar niet schijnen te snappen Dat stil respect veel beter past bij Claus Zo gaat met hem, dat wordt vandaag weer helder Alweer een stukje eerbied naar de kelder…

Ze raast maar door met volle kracht haar hete blikken schieten vuur Al stormenderhand ontwricht ze mijn leven onder haar slagregens verval ik in zuur Ze bliksemt me neer met haar buien hagelt mij in depressies vol eindeloos verdriet Ik roep haar nog eenmaal terwijl mijn laatste druppel de rand overstroomt maar ze hoort me niet…

De angst lijkt ver weg alsof het boven de wolken zit. En soms als een regenbui komt als ik het zeg Maar dan zeg ik het niet het is geen bestelling. Hij komt vanzelf en niemand die dat ziet. Hoe verdwijnt het weer dat enge gevoel. Gewoon door sterk te zijn want ik wil het niet meer…

Oud verwassen hemd Foto's voor het raam. Wie heeft hij gekend en wat heeft hij gedaan? Bezoek op vaste dagen per week maar een keer. Ik zou wel willen vragen, Voelt u zich alleen meneer? Dat ik hem niet goed ken vergeten wij. Want wanneer ik er ben is hij speciaal voor mij…

Op weg zijn wij allen naar een moment. In de tussentijd denkend wie jou kent. Wie zal er zijn op de grote dag en wenen omdat je daar zo lag. De enige vraag die zo lang smacht. Wie zal er zijn, hoe word je herdacht?…

Hoe te zien? Als een zee die rustig was en weltevree. Dan de golven wild en snel. Binnen een dag, verbrak het spel. Golven waren weg kalmte is terug. Of niet helemaal het was te vlug...…

Niet eerder aangegeven dus ook geen recht. Is dát hoe het moet, in dit complexe leven? Te lang gewacht dat kan zijn. Is dat de fout die niet werd verwacht? Het was impulsief leidend tot niets. Misschien ook wel 'een harde brief'.…

Een hemelse glimlach siert een bleek, grauw gelaat vochtige ogen staren in een denkbeeldige wereld vol dromen, beelden en kleuren steeds langer zoeken wanhopige vingers krampachtig houvast in de bevrediging die het vergeten voedt het verlangen om oneindigheid maakt de geest krankzinnig verhitte gevoelens branden in gepijnigde…

Als je als yankee loodvrij staat te tanken En dan opeens wordt volgepompt met lood, Wat zou dan toch de zin zijn van je dood En wat moet je dan van zo'n schutter denken? Wie weet beschermt die man ook het milieu En is hij alle autorijders beu.…

Voor vluchtelingen hoeft de grens niet dicht: Wij laten ze gewoon in Friesland wonen, Want daar wordt straks voor alle allochtonen Het leren van de Friese taal verplicht. Geheid dat zij dan een retourvlucht boeken Om in hun eigen land asiel te zoeken.…

Mijn schreeuwend hart, hard als steen Verguld Breekt in duizend delen Schichtige blikken veranderen in speren, die mijn maag striemen Pijn Maar dat is niet erg, het voelt juist fijn Oh, wat doet doe jij? Dat ik mij zó voel, gekweld door liefdesengeltjes?…

In de stiltes van mijn geheugen, vind ik nu de rust en schoonheid, wat mijn bewogen leven meemaakte, en wat ik meedraag. Soms is het een last, waardoor ik gebukt, alleen nog traag door het leven ga, de donkere jaren loodzwaar moet dragen. Maar ook herinneringen van vroeger, hoe je onschuldige eerste liefde, je vleugels gaf, door een wolk…

een kille nachtmerrie houdt mij in haar greep met een bibberende hand schrijf ik haar uit mijn gedachten wakker mijn geest met warme woorden die verzachten verslind de uren en met de dag in zicht geef ik me over totdat slaap mijn ogen dicht…