Alle inzendingen over Ik ken je niet

Ik ben die ik ben, die ik ken dat komt door mijn geheugen en al ben ik zelf mijn grootste fan soms is de waarheid zelfs een leugen…

Ik ken dat niet, de hete adem van wie liefheeft ik rook teveel en schik me langer dan de dieren in het ouder worden - ik neem een sigaret, alles lijkt geregeld: de politie waakt, de hoeren zwijgen vreedzaam ik kom de weken door met kijken naar het saldo van mijn hypotheek, het verschuiven van de stilte.…

door je haar zal strelen Wanneer ik verdrink in jouw prachtige heldere ogen Wanneer ik je zoete stem weer hoor Ik kijk naast me Je ligt nog vredig te slapen Eindelijk is mijn zoektocht ten einde Heb ik dan toch mijn droomvrouw gevonden Ik ken je Ik ken je naam…

Ik ken je slaap niet je schuldige thuis de vlucht je vlees en bloed aan tafel hoe je wordt beluisterd in gedroomde romances de straaltjes aanraking je toegeplooide gezicht Ik ken je schaamteloos wortelen diep in mijn ogen je brandende navel wakker van honger het gemorste laken gelegen in mijn hand ga en praat met de huizen terug als onzichtbaar…

schuil je of herken ik de woorden niet de beelden niet ik hoor niets ik zie niets waar moet ik je vinden zie je ik ken je niet ik herken je niet zal het later pijn doen te vertellen ik heb je niet gekend?…

Ik ken je niet, al ken ik je al jaren, want wie je echt bent blijft steeds een geheim; de wetenschap kan wel al veel verklaren maar echt begrijpen, daarvoor is te klein wat ons verstand begrijpt, we zijn zelfs voor onszelf en al wie dierbaar is nooit echt te vatten.…

Vraag jij mij Ken jij De tafel van twee? Antwoord ik jou Ja,daar zit jij aan.…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

ik ken een dorp dat zich parallel voegt naar de slingerende dijk die zich kromt naar het belendende water, zo een eenheid te zijn..…

Zo ken ik er een, Maar dat is er eigenlijk geen, Die gaat over heterodoxen. Maar de ergste van allemaal, Zijn mij te paradoxaal.…

zag ik een vriendje van vroeger was het een oude man maar toen ik hem hoorde praten dacht ik die ken ik ergens van…

introvert alleen ik ken de code van mijn hart al wat van waarde is zit daar opgesloten dan zij die al haar geheimen onthult…

ik ken je niet maar jij was in mijn slaap vannacht & zong een lied bij het gevoel waarmee ik uit de droom geholpen werd…

Vijf en dertig jaar Heb ik er over gedaan Voor ik je door En door leerde kennen, Nu kom ik Erachter dat Ik mezelf Niet meer ken…

Ik ken je wel, ik ken je niet Vriend, Vriendin, en toch, misschien jij mij wel, maar dat maakt niets uit, want je las van mij en je kwam toen tot dit besluit. Je voelt je verwant, je herkent wat je van mijn hand hier leest, het is, als was het van jezelf.…

Ik ken je niet eens maar ik voel me op mijn gemak bij je ik vertel je alles is dat eigenlijk goed? Een onbekend vertrouwen? Ik weet het niet hoor maar het voelt zo goed wat is dat voor gevoel? Ik voel me vertrouwd bij je ook al ken ik je maar op internet is dat eigenlijk normaal?…

Omdat we op een even etage wonen en de lift alleen de even etages aandoet ken ik maar 24 vrouwengezichten een paar mannengezichten een paar kindergezichten en babygezichten ook twee hondengezichten de oneven gezichten onder onze etage ken ik niet wel hoor ik ze 's nachts soms schreeuwen tenslotte moet er iets aan de fantasie worden overgelaten…

Ik ken je wel, maar toch ook niet Ik zou je beter willen kennen maar dat kost tijd, en die heb jij niet om onze gevoelens te verkennen...…

Ken ik je een dag of duizend jaren? of is het de herinnering aan een ver verleden, waarin een afspraak voor de toekomst werd gemaakt?…

Ik ken een man van honderd jaar. Die is nog steeds behoorlijk fit. Hij leest nog zonder leesbril. En vloekt nog zonder kunstgebit.…

in ontdekken ken ik geen bestemming stroom mee in eigen ritme soms ademhappend om unieke schepping…

Een jonge lijster huppelt over mijn terras heel onverschrokken gewiekst kijkt zij mij aan en pikt en denkt die ken ik al…

liefde is als scheikunde ik ken het wel maar snap het niet liefde is als scheikunde jij kent het wel en snapt het ook.…

droomvrouw ik ken je niet maar jij was in mijn slaap vannacht & zong een lied bij het gevoel waarmee ik uit de droom geholpen werd…

de vaart in rustig vaarwater werd een dollemansrit ik hield mij staande en stootte mijn aangezicht ken uw grenzen terdege…

Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

Zeiden ze Ja dat zeiden ze “Ga terug naar je eigen land” Maar mijn land is waar ik mensen ken Mijn mijn land is het land van mijn familie, van vrienden Mijn mijn land is het land van mijn kennissen Mijn mijn mijn land is het land dat ik ken Waar ik de torens weet te staan, de kanalen ken, de weg Waar mijn school staat Waar mijn eerste stapje…

Ik hou van jou En dat is een geweldig gevoel Die vlinders in mijn buik Snap je wat ik bedoel Het leven is veel te kort Ik ken jou nog maar even Daarom is het zo belangrijk Om alles in die korte tijd te geven Sinds ik jou ken Weet ik weer wat liefde is Ik kreeg meteen dat gevoel Met zo'n mooie betekenis Ik wil met jou verder leven…

nee bang ben ik niet niet voor schimmige honden of de eindeloze gang naar ziekenboeg ik ken geen angst voor golven over de dijk of dood nee die vrees ken ik niet wel als vroeg in de nacht met een lichaam rusteloos en mijlenver van slaap ik uitkijk over landerijen en naast de jeneverbes jij daar weer staat schreeuwend zonder…

Jouw naam ken ik niet. Mannen wereld is het duivels valse Eden soldaten in een leger van mishandelen en verkrachten, idolatrie van dollars, euro’s, obligatie fondsen, aandelen en op zijn best, crack en coke aan het uitdelen. Jouw naam ken ik niet.…