Alle inzendingen over In m'n dromen

We vielen beiden op dezelfde stoot, die ík al als m'n bruid zag. Terwijl m'n vriend er volgens mij niet uitzag, was ik nogal tevreden met m'n kop. Tenslotte werd gekozen door de schat. Ze koos, toen zij ons zag, het hazenpad.…

m’ n hoofd kopieert maar door honderden vellen met steeds dezelfde tekst gelukkig zijn m’ n muntjes bijna op!…

: dit aards paradijsje te moeten verlaten de punt van 'n zwaard in m'n rug.…

zit zij in m'n hoofd. Mijn leven was donker en zwart, maar nu .... zit zij in m'n hart. Ook al is het nu zwart, dan .... zie ik toch licht. Ook als is het nu donker, dan .... sluit ik m'n ogen en zie haar gezicht. Geloof nu toch echt in de ware, maar ..... ben ik ook de hare?…

Die engel waakt zelfs in zijn slaap over mij Omdat hij om me geeft tot in het diepste van zijn ziel Hij zou voor me door het vuur gaan Dat is wat ik zeker weet Morgen ligt er weer 'n engel in m'n bed Met zijn vleugels om me heen Zodat ik veilig de nacht door kan brengen in het land der dromen Al is naast hem wakker worden, nog steeds…

Ik heb wat gestoeid met mezelf over m'n ontstaan over m'n gaan en komen over er steeds weer uitkomen Ik heb wat gestoeid met m'n naam na het uitbreken van de crisis een failliet voor de familienaam Krediet en dat Jan, dat werd altijd Jantje of Janneman Maar nu noemt iedereen me 'Jan Jacob' m'n gegeven geboorte en doopnamen en dat…

Verborgen hield je je voor zon voor regen, harde wind .............m'n kind Verborgen voor me al die keren Ik herkende je aan je kleur, je patroon de blos op je wangen Ook je bewegingen waren me verre van vreemd Ik legde m'n oor te luisteren aan je gezangen M'n kind het fladderen zal je........ niet verleren.…

van nature ben je stil, stiller dan ik dagelijks het onmogelijke van je vraag de waarheid ligt voor het grijpen - het moet wel fout gaan - maar m'n handen knoop ik veilig op m'n rug de uiteinden van een pijn totdat ik heel lijk schouders en heupen verzetten zich schokkend en draaiend, er zijn dagen dat ik m'n lippen geloof…

heb ik zeker Ook al ben ik vrolijk M'n toekomst is onzeker Ik ben anders Maar ik ben zoals ik ben Met m'n eigen kwalen en falen Het is dat ik mezelf nu ken…

Soms zit ik zo vól emotie dat ik m'n tranen niet kan temmen en als ze vloeien ik écht niet weet hoe ze nu nog af te remmen. Want als ze rollen langs m'n wangen begrijp ik toch eigenlijk niet: kwamen deze zilte parels voort uit intense vreugde of tóch m'n stil verdriet?…

nek, m'n hart zegt nu tabee nooit meer buigen en nog barsten, beter een dan twee Niet meer laten gebeuren, vasthouden aan m'n plan, ook niet met m'n hart leuren, ik denk dat ik 't kan!…

" Ze zei: "Van m'n pa, maar ook van m'n ma; ik kreeg ze van dezen en genen."…

ik zal altijd van jou blijven dromen omdat ik je nooit heb gehad en zo ja dan zou ik je nooit kunnen houden want er waren anderen zat jij had keus genoeg m'n schat we zullen nooit samenkomen ook als jij mij zou hebben gehad zou je mij toch hebben verlaten zodat we beiden blijvend met verlangen kunnen dromen over dat wat geen van ons nooit…

Jij bent Mijn alles Mijn droom Mijn leven Ik wil je Ik voel je Ik bemin je Wil je alles geven Oneindig genot ...aandacht Bergen liefde Alleen voor jou Fluisterend Schreeuwt m'n hart Jij bent het Waar ik van hou.…

ik ben weg stop, zegt de tijd ik neem je mee niemand merkt m'n afwezigheid tik tik tik...…

Laat mij nu heerlijk genieten dromen met romantisch gevoel even het "gewone" laten schieten dan wordt m'n hart warm en zwoel.…

Ik volg de route van mijn ogen die me alles influisteren met momenten van bezinning en ontroering Ik volg de route door m'n brein die m'n fantasie prikkelen Ik volg de route van m'n hart door jouw woorden aangeraakt met betovering en genot Ik heb alle routes gevolgd en laat mij in verbondenheid gaan…

Ik lijk op hem Ik ben stil Alles in m'n hart zit klem Ik weet niet wat ik wil Ik hoor z'n stem Dat voelt chill Ik denk aan hem De tijd staat stil Hij kan me niks beloven Is dit m'n lot Ik wil me voor hem uitsloven Maar ik huil me verrot Niks kan m'n pijn verdoven Waarom gaat alles kapot Ik kijk naar boven Bid tot god…

ik zie de angst in jouw ogen, m'n kind iedere ochtend weer de angst voor lawaai, geluiden, chaos m'n kind iedere ochtend weer stel ik je gerust en zeg dat het wel beteren gaat ook al weet ik dat de wereld niet veranderen zal drukke wereld, reik haar toch de hand jouw wereld m'n kind, is wat anders, maar toch zo…

van alles behalve dat wat ik bedoel Dan neem ik even een kijkje tussen de gewelven van m'n hart ik kijk wat zich daar afspeelt en op papier vloeit opeens mijn smart Steeds als ik ga denken komt er juist niets in me op en dan opeens schrik ik wakker zit er van alles in m'n kop Snel grijp ik dan m'n vriendje m'n pen...m'n beste…

een traan zo zuiver als een vloedgolf over m'n wang niemand die eraan ontsnappen kan mijn traan tranen zo helder brandend op m'n huid niemand kan het horen huilend zonder geluid mijn tranen huilen 1 traan en zoveel tranen een zee uit m'n ogen ik zie het maar kan het niet geloven mijn verdriet…

Aan mijn bed geen 3 wijzen, geen goud, geen mirre, geen wierook geen vader, geen zoon, geen heilige geest, geen moeder Maria vol van genade M'n vrouw wil ik, m'n feeks, m'n heks met krachtige verwensingen. Vloeken zal ze, dichten en zingen over een man met twee katten en een jonge hond…

Ben nog even langs m'n levenstuin gelopen meewarig licht ontdaan het hoofd geschud en voel me minder treurig als toen ik er nog woonde was dat de droom of verschoon ik nu een dubbel leven waak over mij ga met me slapen totdat er bossen blijheid fleuren en je wintertuin groeizaam wakkert zonder deze droom te storen.…

Mijn moeder is geweest voltooid verleden tijd Zij was in haar uurwerk vrouw van de klok Zij was in haar breiwerk van vest tot en met sok Zij is in m'n hoofd soms in m'n handen Voert nog -onzichtbaar- met mij 'n strijd over tijd, over tijd.…

't Is dat missen, onverminderd en blijvend liefhebben, ongehinderd 't Is het zout uit nutteloze tranen en de dromen die zich waarheid wanen 't Is dat beeld, bewaard in 't archief, van betere tijden Ik mis je, m'n lief…

Herfst weerspiegelt zich in de koele waterloop Het zijn de verstarde bomen bomen zonder enig blad De bomen op rij -als tinnen soldaatjes- bekijken zich in het blauw van de stroom Het is echt een droom hierlangs te lopen m'n ogen als op steeltjes.…

Bij 'n beekje met veel volle varens en 'n omgevallen oude dikke boom biggelen dik en nat mijn tranen om het uitspatten van mijn droom:: "Nu je echt voor die ander hebt gekozen wil ik al mijn zoute tranen lozen en laten meevoeren zwaar en loom in die troebele treurige beekse stroom" Ik schrik op en knipper met mijn ogen m'n liefde…

ik voel ‘m hij staat er weer al kloppend aan m’ n deur mijn eindigheid…

Hij liep een kleine winkel in En kocht een hoge dop; Toen even nog naar z’n barbier, Die knapte 'm wat op. Door steegjes snapte ie naar huis, Z'n hoed bracht 'm van streek; Het was of iedereen 'm zag En spottend naar 'm keek Om z'n hoge hoed, om z'n hoge hoed.…

Met een vanzelfsprekendheid schrijf ik dit gedicht zomaar, voor de aardigheid zonder al te veel gewicht maar, het fascinerende is dat deze woorden onzichtbaar en onhoorbaar ontspruiten uit m'n brein dat altijd functioneert m'n brein wat zou ik zonder zijn...…