Alle inzendingen over Jasper

al zou je willen slapen de nacht is niet donker het verlangen dat in je kruipt kriebelt diep van binnen ogen sluiten zich maar daar is het beeld van mij ik kan er niets aan doen maar jij verlangt naar mij de nacht die grinnikt en dat geluid verwart je dromen zijn nu zacht maar je kan niet echt slapen want de sterren twinkelen en dansen…

één woord zegt niet al te veel maar als de woorden gaan groeperen met elkaar en met tekens voor lezen kunnen zij gaan spreken als een zin je mening is wel degelijk van belang wanneer je hem maar motiveert met zinnen waarschijnlijk kun je nu ook begrijpen dat mijn woorden niet altijd kunnen raken…

je woorden klinken betoverend zijn zacht als satijn kleuren de hemel avondrood je ogen stralen van geluk verdronken tot in je ziel verwarm ik met liefde je hart…

wegen die leiden tot geluk laat ze niet verwaaien geef elkaar die warmte een lach, een hart zo rood we hebben elkaar niet nodig maar zijn wel blij, samen blijer dan dat je alleen kunt zijn we geven elkaar graag bloot…

ik sta nergens op maar zou graag willen dat je naar me luistert probeer te begrijpen dat je niets meer bent dan wie dan ook daarom sluit ik niet af er is altijd een opening om te communiceren…

er staat iets op mijn tafel het zijn woorden van geloof steeds bij eten aanschouw ik ze er is niets dat ik je beloof maar ik heb vertrouwen in de vriendschap die je toont die geeft kleur aan het leven schrijf het bij op mijn tafel dan kan ik je woorden geven…

Gisteren een klank gehoord die mooier was dan de weken ervoor, gelukkig Vooruitgang is zo fijn om te horen en ook te zien, zucht…

Vandaag een geluid dat minder is geweest dan het gisteren was Morgen schreeuwt nu al om gisteren en je begrijpt wel waarom…

Morgen heeft een verlangen om mooier te zijn en beter te gaan Tijd is echter onbelangrijk als je maar weet dat er ook gisteren was…

ík schrijf weer van me af alles dat er nu gebeurt ik kan er niets aan doen maar zuiver mijn gevoel nu kon ik gewoon slapen door alles op papier te laten woorden zoals ik het beleef en wat er mis is in geheel ieder heeft zo zijn fouten maar respect voor anderen dat is iets wat je niet vergeten mag maar dat vonden zij van wel ik schrijf…

de avond is gevallen lopend door de straten lichtjes achter de ramen uit het café zucht muziek hol zijn de voetstappen sla mijn arm om je heen je kijkt me even aan een snelle kus volgt de deur slaat open licht wordt aan gedaan hang de jassen op en fluister een glas drinken door kaarslicht reeds aan jij zittend op de sofa reik ik…

met een glimlach op mijn gelaat weet ik dat jij je mannetje staat wanneer alle mannen met je willen flirten allemaal tegelijk, niet eens om beurten ik laat je gaan, in doen en laten want inmiddels heb ik wel in de gaten dat de liefde die ons samen bracht nog altijd brand en nog immer lacht…

paden lopen aan weerszijden niemand aan je hand of arm je kunt links, je kunt rechts soms onderbouwd, soms op gevoel je maakt een keuze en trekt er lering uit maar de keuze die je maakte die was geheel vrij…

Als ik zou fluiten op mijn vingers zul je niet snel op- of omkijken nee, de wereld ken jij al langer ze zullen eerder voor jou moeten wijken Tegendraads zal het niet worden die ingespoten inkt op je schouderblad eigenlijk zijn ook dit slechts woorden toch kun je denken, hoe weet je dat? Elk muziekstuk kent zo zijn refrein als je elkaar…

woorden van verlangen over het leven en ontwijken van de dood ze blijven komen ze houden ons niet groot woorden die vertellen over alles wat er is ze vormen de zin van het leven de woorden blijven komen ze zullen altijd leven geven woorden van verlangen en de stilte is een kunst de liefde wil maar blijven kussen vrijen tot diep in de…

De kleuren die je straalt hebben alles in zich van goed tot kwaad alles tussen liefde en haat Doordat de zon de regen kruiste is alles even weg en begint het opnieuw Die kleuren spreken geven innerlijke rust en onderaan die boog heb ik je net gekust…

onder de rook van de geschiedenis taal ik niet want stilte beeldt meer uit jaartallen schieten door mijn hoofd zoals sterren schijnen te vallen in de hemel eens een donker gat dan weer het licht om weer te zien dat verleden heden is…

ik hou niet zo van mensen die aandacht vragen ik doe dat zelf al genoeg en toch, ik vind dat het allemaal vanzelf moet gaan water kan best stromen maar verdampen kan het ook relativeren is een kunst maar wat je niet verstaat kun je ook niet spelen de sex en de vraag daarom kan ironisch zijn, maar waar ik fluister niet langer shit omdat…

in het zoute water lig je daar heel alleen in de donkerte en kou van de Grote Oceaan maar echt alleen dat ben je niet kijk eens goed rond en zie wie daar zijn maak je contacten en zie wat er van komt want met 'verlegenheid' blijf je enkel liggen daar in de Grote Oceaan zie ik je iets bewegen vertwijfeld kijk je rond, én je aandacht…

bruisend van energie vind ik mijn weg in de donkere hemel plezier en uitdaging ver weg van verveling of een burn-out hier en daar getrokken aan mijn mouwen maar ik sleep hen mee een moment van rust die bezinning geeft laat je enkel groeien coachen, wijze woorden voelen en beschrijven bruisend van energie ik geef je een hand…

beseffend waar de stilte komt weet ik dat het dieper zit gegraven is er in de ziel de tocht is nog niet voorbij waterdruppels knijpen hem vitamines stromen door je lijf tering, dat besef is enorm wat een invloed heeft het leven…

zonder vooroordeel bewonder je of maak je af datgeen geschreven staat redenen te over maar wel oprecht objectiviteit berustend met geloof in jezelf arrogantie te over als liefde wordt gegeven niet op het werk maar op de man af het oordeel klaar goed onderbouwd naar eer en geweten dat is ideaal…

laat de winter schijnen en mijn hart verwarmen want niets gaat boven jou als de noorderzon onder gaat…

plots volgt zij de wereld in een blik van vrede ogen draaiend totdat ze troebel zag een kloppend hart voelbaar in haar stem trok het lichaam wit -hemeltje lief-…

gedreven in contouren van waanzin sleept de slaap mij in het onbekende dromen die veranderen in een mysterie ik laat het gaan, ga er niet tegenin zweet laat zout achter op mijn gezicht mijn keel lijkt dichtgebonden met een doek de geur in mijn neus is alles behalve fris een nachtmerrie gevuld met fel licht armen en benen slaan om zich heen…

in een glazen huis kun je niet wonen laat je alles zien wil je niet tonen een plaatje ben jij ik voel me niet vrij wil met je delen en samen spelen laat me toch gaan of schiet me neer maar plaag me niet, niet iedere keer…

fluitend tussen mijn tanden brand ik pijptabak tot rook ook uit de gaten van mijn neus blaas ik wolken met geur alcohol ontsmet het vlees en laat de keel branden ook de wanden van mijn neus waar ik dagelijks mee snuif…

het is zo dat haar bril ogen geeft waar zij naar kijkt weerspiegeling van een ogenblik was wat het lijkt gericht op mij deins ik terug waar zij niet wijkt…

als gevallen dook hij op een ieder perplex met zijn bestaan het was oorlog toen hij viel maar nu kan hij het leven weer aan…

zo zuiver als zijn woorden zo angstig is mijn geest hij die mij verraad voor hem is het een feest ik ben nu wel angstig en voel me erg klein hij die woorden spreekt maakt me echt heel klein zijn zinnen snijden door mijn hart en ziel ook steelt hij de vrouw waar ik eens voor viel mijn vorm van geluk was zijn jaloerse blik en net als…