Alle inzendingen over Kerst OR rouw OR verdriet

Je hebt de laatste regendruppels gevoeld en ook het laatste avondlicht gezien toen werd het donker en stil en het vermoeden realiteit werd jouw bloem geknakt in de bloei van je leven Nu rouwen we om jou met tranen van verdriet Lieve Anne rust zacht want vergeten doen we je niet....…

naast de pret is er ook veel verdriet Een lege plek in huis blijft altijd knagen Aan volte in je hoofd is geen limiet Er blijven altijd veel gestelde vragen Een fijne kerst, een heel erg goed nieuwjaar Dit keer gewenst door snelsonnettenaar…

Bij het verdriet om een afscheid voel ik rouw om een voorbije tijding. Mijn rouw nu kwijt te raken overstemt het zomerfeest als een bevrijding. Met nieuwe moed geniet ik van de herfsttinten; en verwelkom ik de herfst met een blijde gloed. Om de sprankeling van zijn andere tijding, die langzaam voortkruipt in mijn bloed.…

Een wolk laat haar tranen gaan, omdat haar verdriet niemand ziet, iedere druppel kust de aarde, en zegt ik breng de liefde van degene, die je achter liet.…

Rouw dragen de bomen en grauw is de lucht 't gezang van de vogels verstomd door verdriet het zwijgen van alles wat leven moet zijn is als het graf dat mijn ziel heeft geborgen moe dwalend door 't doolhof blijf ik zoeken naar 't licht dat doofde op het moment waarop jij mij verliet...…

Een dag van rouw. Een dag van liefde. Een dag van verdriet. Een dag om nooit meer te vergeten. Een dag van gedachtes. Een dag met emoties. Een dag met verslagenheid. Deze dag denk je aan de bijzonderheid van twee mensen en hun families en vrienden. Deze dag is vol van liefde en tranen.…

Wanneer we de liquidaties achter ons laten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de oorlog even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de vliegtuig ramp even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst? Wanneer we de haat en nijd even vergeten, hoe mooi is dan de Kerst?…

De kortste dag is alweer voorbij Het licht is op kerst herboren Het nieuwe jaar komt dichter bij Wat het brengt, ligt nog verdoken Tijd om even achter ons te kijken Bracht het jaar vreugde of verdriet Zijn al de wensen in vervulling gegaan? Hou moed: er ligt toekomst in ’t verschiet!…

De dag na Kerst de derde Kerstdag, gekte is voorbij Volgegeten, knap gedronken cadeaus uitgepakt Wat je niet wilde, juist gekregen, wat je wenste ligt nog in de winkel. Voor de volgende Kerst dan maar. Winkels zijn gewoon weer open, schappen leeg op wat resten na, Van de overdadige Kerst.…

Het einde, het leven gaat nu denken over kinderen, jou en kleuren blauw Roze, mijn meisje Gezichten grauw doodsgedachte benauwt als arendsklauw en ons trouwen, feest verdriet, te moeten rouwen als het einde gaat denken en jouw liefde beschouw als -Eén der grootste mijn geschenken.-…

Een wijsgeer betoogde met Kerstmis Als men vraagt: wat is er met kerst mis? Zeg ik: als dit feest Er niet was geweest Had ik nooit bedacht dat ik kerst mis…

Zo lang tot stof versloft mijn rouw om jou zo als een goed te gauw gelezen boek dat afgemeten in de kast of zo maar ergens in een hoek verstoft. Vergeten tranen in ’t vergiet verdoft, verdoofd, versleten het verdriet je bloed, de lust, de last. En zo wordt alles grauw om jou gesust, verleden, dof.…

Rondom Kerst worden veel mensen sentimenteel, banden worden aangehaald. Ná de Kerst is álles weer als vanouds, wordt dan de tol betaald?!…

Een wijsgeer zei onlangs van Kerstmis: Ach weet je wat het met die kerst is? Ik denk als dat feest Er niet was geweest Ik ook nimmer wist of ik kerst mis…

Kerst in Irak is als iedere dag patrouilles, mortieren, handgranaten, geen water, geen elektriciteit, tanks en geweren in de straten. Kerst stelt er niet veel voor dit jaar liederen bij een bomaanslag slingers bij zelfmoordcommando’s nee - kerst wordt dit jaar een gewone dag.…

hoor het verlangen in je het gemis erbij ik pak het stil voor je in…

Om de stilte van zacht daglicht heen vinden vogels jouw ziel hun vlucht maakt dat ik lach en ween daar, waar de stilte viel De zon gaat waar de tijd dat wil, ik kijk naar wat beweegt zo draait jouw schaduw om mijn spil als de dag zich langzaam leegt De dageraad ben ik voorbij, doch alles is me na als in vogelvlucht jouw ziel in mij maakt…

geef me dan liever een aangereden duif wit natuurlijk als de vrede op weg naar weer een dag bij het naar huis gaan eendimensionaal onherkenbaar vuil op een bekende plek…

Rouw niet om mij Mijn ziel is vervlogen Naar een nieuw begin Een hoger doel Duizend wegen hebben mij voorgelogen Ik liep ze, zonder te gaan Met een hoger doel voor ogen Stond ik alles in de weg Wat mijn ziel heeft gedaan Heb ik verworpen Ik greep de kans Om voor altijd weg te gaan Rouw niet om mij De tijd is nog niet…

iemand verliezen doet vreselijk veel pijn je hebt het gevoel helemaal alleen te zijn en ook al ben je dat natuurlijk niet toch voel je je heel alleen met je eigen verdriet want niemand weet precies hoe jij je voelt ook al is het allemaal nog zo goed bedoeld je beleeft je verdriet op je eigen manier niets om je heen geeft je nog plezier je…

Bloemen op een graf linten met een groet aan jou daar roep ik jouw naam.…

ik is ik, want ons is verleden tijd, waar toch een stukje van in het heden blijft. mijn fysieke tranen al lang gelaten, maar het hart, dat rouwt nog altijd.…

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

Mijn keel is gesnoerd Ik ben ontroerd Emotioneel zit ik er doorheen Lichaam je laat mij vallen als een baksteen Ik kan niet meer op je bouwen En weg is mijn vertrouwen Waar is ze gebleven die sterke vrouw Ik wil haar terug Maar nu ben ik in rouw.…

Halfstokse vlaggen ontwimpelen wat was, onhoorbaar spreekt de stilte in het mensenhart verbonden met de ander. Hoe machteloos, lam geslagen. Wind wappert het rouwbetoon, dragend het leed naar waar het wordt gehoord, naar Wie de laatste vijand heeft verslagen.…

Denkend aan Holland zie ik vanaf nu voortaan 40 stille zwarte wagens plechtig door het laagland gaan over wegen en rivieren in dat groene weidse land door een laan vol populieren mensen zwijgend langs de kant ieder in zichzelf verzonken met een scherf van het verdriet met de woede en de beelden uit dat onbekend gebied 40 stille zwarte…

is het een troost dat ik om jou rouw en niet om een ander ?…

Ik ben boos Nee, ik ben woedend Maar heb ik het recht Om boos te zijn Ik kwel mezelf Met de gedachte Dat ik moet leven Met deze pijn Ik heb verdriet wel of geen tranen Het maakt het gemis Er niet minder door Ik roep je naam Maar krijg geen antwoord Het is enkel de stilte Die ik nu hoor De aarde draait nog steeds Maar voor…

De zachtgrijze as op de vochtige aarde De tranen in mij…

Deze dag weer zo’n dag die je als een rugtas veel te zwaar beladen met je meezeulde toch scheen de zon heel vreemd dat jij de warmte niet kon voelen de tijd trad terug met reusachtige grote passen sleepte je mee jij wenste daar niet te zijn Waar immer nog de pijn … je hele lijf in rouw verzette terwijl al je denkbeelden schuurden…