Alle inzendingen over Martien

je was mijn clown deed mijn ogen glimmen gaf mijn leven zin nu verf je nog steeds je gezicht maar kleurloos van mij mag je afschminken want ik zie de lol er niet meer van in…

maar waar en hoe zei de stier tot de koe oh, gewoon zo en hier zei de koe tot de stier…

je vacuüm inpakken altijd houdbaar voor nu en dan om voor eeuwig te houden van…

was de glazen, verschoon het bed laat haar geur het raam uit waaien en verwijder haar haren uit het lavet probeer alles snel te wissen want m’ n vrouw komt zo terug maar hoe verklaar ik in vredesnaam al die nagels in m’ n rug…

je kijkt door en door mij heen en terug van binnen en van buiten ken je mij?…

inktzwarte wolken zwanger van mooie letters gieten woorden tot prachtige gedichten…

je kijkt met donkere wolken je mond is zwanger van de zware letters donderend stort je inktzwarte woorden druipend dweil ik je verhaal en wring je al wurgend uit…

herinneringen verdwijnen het verleden zakt weg een geschreven boek gaat bladzijde voor bladzijde ten onder…

de nacht klokt twaalf uur geen mens voor hem met hem hij alleen met z'n kroketje uit de muur met stoppels op 't gezicht in 't neonlicht verdwaalt in zichzelf zweeft zijn 'ik' in wanhoop…

ver weg in stilte leegte zonder alles met niets in volle rust me alleen en alleen van mezelf bewust…

mag ik mij even warmen aan jouw zacht plaats nemen in jouw oase van lief want mijn hart is gestolen door jou mijn hartendief…

jouw draden met mij verweven samen één patroon voor ‘t leven…

ik hoor je klagelijk zingen diep in mijn hart ik zie je hulpeloos springen in deze wereld zwart de aarde breekt je valt diep je smeekt je wou dat je sliep en droomde vol geluk want de realiteit maakt je stuk…

overspoelt door een zee van zoenen golvend de liefde geniet ik druppelend na in de branding van genot…

berijpte ochtendbries knispert laatste blaadjes herfst dwarrelt weg winter claimt ijzig de tijd tot krokusbloempjes je kleuren…

vogels vliegen m’ n hoofd af en aan met berichten dood en verderf in volle pracht als ze gaan maar rood van bloed terug door menselijke verf…

jouw ogen kenden geen genade hanteerden de bijl en ik ging er voor…

bladerloze bomen fabrieken stomen vergiftigde wateren stinkende kolken zwarte tranen huilen de wolken…

dagen dwalen door jaren jij door mijn leven jij weet mijn snaren de juiste klank te geven…

’s morgens als jij de deur uit gaat weerspiegelt het raam jouw lach gelijk mijn geheugen blijft jouw lach in glas er staan de gehele hele dag…

die schuld is al lang prehistorie…

van nooit meer en nooit weer van geweest en verloren herinnering van pijn en verdriet ’ t overkomt ons allen ook al wil je het niet…

een handje uit de prut gekromd getekend door machtsmisbruik vragend om hulp een nieuw begin de schoen van de macht sart, schopt en trapt hem er weer verder in…

zonbeschenen schapenwolken warmen mijn gedachten als een wollen deken herinneringen aan jou gezwachteld in vreedzaam wit…

je woorden als harde klappen geen blauw, geen rood de pijn versteend je raakt niet meer ik zwijg je dood…

als cadeau krijg je van mij mooi papier pak me maar in met jou als strik pakt vast goed uit…

handen voelen maar raken niet ogen kijken maar vangen geen blik oren luisteren maar horen geen woord voeten stappen maar komen niet nader lippen spreken maar worden niet gehoord…

ongemakkelijk spannend naakt voorzichtig proevend van alles wat naar meer smaakt met trillende onderdelen…

jouw armen zijn als takken van bomen die ongemerkt tot mij komen eerst zullen ze mij met fluwelen bladeren liefelijk strelen om mij dan als takken met dorens harteloos te kelen…

pak me op neem me mee draag me boven deze wereld uit wil er even niet meer zijn…