Alle inzendingen over Moraal

ze was een mooie vrouw maar grenzend aan het ordinaire terwijl ze toch zo graag een dame was geweest met intellectuele kwaliteiten en hoogstaande moraal ze zuchtte wanhopig links ze zuchtte mismoedig rechts om maar begrip te vinden maar al wat ze bereikte was dat men dan dacht nou die lust er wel wat van ze ging dus maar naar…

Zij wist het. Zij wist het. Haar hoge waarden in haar geest, en haar ziel; ongekend op aarde.…

De ziel is sterk, maakt werk van haar taak, wat ik ook meemaak.…

Het leek alsof hij bleekte bij aanschijn van Gods glorie in de zonnige harengloed van Geert Wilders. Het heeft alle schijn van een modeshow: de foto's, de apenpakken mèt glimlach in camera's. Slechts deze uiterlijke vertoning stinkt in duisternis, want gouden wiegjes bekleed met diamanten stenen... schenen elke beeldspraak om eerlijkheid…

Liefde gaat niet alleen gepaard met passie maar liefde ademt ook in rust en vrede zodat warmte blijft en elk mens raakt uiteindelijk tevreden.…

De leugen presenteerde haar waarheid in de leugen. Het verraad en de waarheid kwamen toch wel uit. Niets was zo verderfelijk verraderlijk als haar vroom bedrog. De leugen bedroog zichzelf, door aan te nemen haar leugenachtige waarheid in stand te kunnen houden... . Bovendien: de energie, die ze verspreidde, stak menig donkere en duistere kracht…

Het ging niet om de haat. Het gaat niet om de haat. Noch pijn, of verdriet. Het gaat om handhaven der liefde. En vergeven, eindeloos in cirkels. Heel diep. Voor kansen, tussen jou en mij; en jij, de anderen. Het gaat om keer op keer te vertrouwen op goedheid: vanuit jezelf in sterkere sferen, naar de ander toe. Vredige bevredigende ervaringen…

Als er geen verlies of winst wanhoop noch hoop was probeerde ik me toch altijd aan iets vast te houden. Wat het was wist ik niet precies, vaak dan meer het is iets in mij dat gloeit en warm is, dat wil delen. Iets wat wil bloeien met velen zomaar, voor niks. Iets in me dat geeft dat telkens herleeft. Dat was iets, is iets, blijft…

Hoe waarheid draait in menselijk verkeer de ziel die merkt het telkens weer een vreemd verhaal over moraal een man begrijpt zijn geest niet meer maar toekomst werpt een rechte lijn de winterkou vindt niemand fijn klimaat hangt aan een zijden draad en smeltend ijs ten einde raad zorgt voor extremen in het weer de mens die krijgt geen lente…

Toch is elke dag de moeite waard te strijden ook al brengt ze veel lijden want de verlichting komt op een moment dat je het vrezen niet meer kent.…

Ik scheen enorm kritisch te zijn; dat is ook zo. Dat ben ik ook. Bijna niet te harden. Maar juist, in deze bescheiden onderkenning ligt de afbraak met relativeren. Ik zeg: ik ben en blijf kritisch op mijn eigen kritiek. Ter verantwoording. Bloedserieus. Zoals altijd. Kun jij het nog volgen? Ik niet.…

Het is compleet volledig zuiver in mij, wanneer ik toegeef niet finaal zuiver te zijn.…

Ik zal buigen. Ik zal kruipen door het zand, stof der aarde omdat men mij niet naar de waarde schat. Ik zal lijden. Ik wil offeren, geven, weggeven, zonder enig hebben en houden. Alleen maar omdat ik geloof! Ik geloof in mensen en de aarde, naast hoop en wanhoop, vertrouwen en wantrouwen was het toch telkens houden van, in vergeven…

Het grote geluk dat nooit meer in me stuk gaat laat jij al die tijd in mij bestaan, om samen te gaan. Met blijven geloven en met plezier en diep hopen op liefde en herwonnen kracht: in God en zijn altijd durende bijstand. Op welke manier dan ook; hij is overal in zijn aanwezigheid, heb jij me doen leren grote meester, maar ook diepzinnig…

Ik proef nog steeds de gaarkeukens van Mao. Zijn Grote Sprong Voorwaarts werd voor velen een bitter einde. De elite, zo vaak fervent, smikkelde op kostgangers. Het zout van gepekelde vis prikkelt op mijn lippen. Scheepgangers in vroeger tijden ontvingen geen gangenmaaltijd, maar moesten heel wat ondergaan... om 'scheurbuik' te voorkomen…

Het was meer dan een spatje. Bijna een sliertje. Of liever twee spatjes. Zijn ene spatje was blijven hangen tussen neus en bovenlip. Het andere had mij geraakt tussen oog en wang. Wat te doen? Zou ik het afvegen? Of juist niet? Uit piëteit. Uit respect voor zijn vochtige verhalen. Ik koos voor het laatste. Zo waren wij vereend in sp…

Ik luister en soms hoor ik het 's nachts het hulpeloos gehuil van al die afgedreven zielen nog door geen polsslag voortgedreven nog zonder dromen zonder sentiment weggeworpen...... Het hart is verdreven uit de mensen lachen is er niet meer bij huilen al helemaal niet. Onvermijdelijk is het zeggen ze om die zielen in leven te…

Stel wij zijn allemaal reïncarnaties -dit lichaam nu heeft 'n eeuwenoude ziel die zich verplaatst door alle generaties- maar ons geheugen werd gewist, 't verviel.. Dus niemand weet, niet in zijn stoutste dromen dat hij of zij hier eerder is geweest En steeds weer blijven nieuwe zielen komen verbonden met de collectieve Geest Op een bepaald…

neem van mij aan zeg geen mooie woorden begin niet over aalscholvers die vol naar de einder vliegen zeg niet dat je van haar houdt haar golvende haar als schapen die hard van de heuvel rennen op weg naar de helderste waterbron vraag niet waarom we leven en geef ook nooit een reden praat niet te veel over alles en niets want je…

De moralist is nooit een dichter geweest met zijn opgehemelde optimisme terwijl de zon die om een moeder huilt iedere avond diep in zee zakt hij praat tegen je in zijn duisterslaap maar wakker in het licht ben je er niet kinderen worden volwassen zien meer grijs dan grijs kan zien als wolken wandelen boven het stedenland en de zedenmeester…

Hier is het gebied waar als verstrooid de enkelingen versneld worden afgedraaid. De massa neemt vorm aan. De tijd grootte. De slag de spierkracht van beurs en handelswaar. Daarom; men stilt zich met een nieuw dressoir, de juiste lichtval en een broodje vlees. Om de hoek verkopen de mokkeltjes het melken van de vrees, hoort men het…

Onderschat me niet Ik weet meer dan ik zeg Denk meer dan ik spreek Merk meer op dan je realiseert Ongeacht wat ze je vertellen ... - Je hoeft niet binnen de lijnen te blijven -…

op de Grote Weegschaal wacht de serene Veer van de Waarheid op het mensenhart dat aan de andere kant slechts in hebzucht door kan slaan monsters verslinden harten die aan zware Cupiditas lijden dakloze zielen vullen de zakken met mineralen gedrenkt in bloed geen pijn is groter dan kijken en zwijgen het bloedige verhaal moet…

Moraal van dit gedicht: hoe je het ook went of keert de zorgen zijn in evenwicht.…

De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

In woorden als water omwentelt de waarheid de slordige prater zijn niet weten tot feit de werkelijkheid wordt gewelddadig verdraaid zijn waarheid een fort zo vol leugens gezaaid Zijn woorden zijn daden die ons openbaren ze zijn zwaar beladen vervormen het ware hij belijdt zijn moraal en ethiek van de tijd in een droevig verhaal…

Een kruimeldief uit Lutjegast Had van zijn daden niet veel last Hij stal wat hier hij stal wat daar En had het aardig voor mekaar Maar toen ontmoette hij een vrouw Die wat meer luxe van hem wou Hem werd verzocht flink aan te poten Hij moest zijn arbeidsveld vergroten Zodat hij zonder veel gemok Met haar naar Gróótegast vertrok Dus de moraal…

Doña Juana trok een spoor van vernieling strijd bevrediging door alle levens op haar pad zowel dat van haarzelf als die van derden dusdoende nam ze proeven met varianten zonder tal techniek geslacht moraal en wat dies meer zij vermoeid viel ze nu terug op aow en www want Don Juan had ze al dood gepest olé…

Moraal: Met liegen, schimpen kun je veel bereiken: Beschaving zal zo ook het vaantje strijken -…

Een stratenmaker uit Steendam Hield niet van praatjes en gezwam Hij straatte ´t liefst aan één stuk door En leende zelden dus zijn oor Aan wat een ander hem vertelde Totdat iemand terloops vermeldde Dat hij waarschijnlijk met fatsoen Dit niet tot zijn pensioen kon doen Na zwaar beraad en overleg Plaveide hij zijn eigen weg Dus de moraal…