Alle inzendingen over Schilderij OR Francis Cadell

WOENSDAG 20 MEI 2020 Morgen komt de melkman het is dinsdag vandaag de dag om te strijken Gedachtenloos en plooi- baar maken beter passend in ruime kledingkasten Een liedtekst te maken op muziek van Johannes Sebastiaan Bach Lucht danst met gouden zonlicht op stof rond omhoog naar het plafond…

Op Valentijnsdag kijkt zij in de spiegel smakt tevreden met haar rood gestifte mond sluit haar ogen en voelt hoe zij zelfs nu past bij het vloerkleed en de gordijnen Op hoge hakken stuitert zij uit het beeld vraagt of het zwarte ondergoed wel past onder haar doorzichtige bovenkleed met lange splitten aan beide, ronde zijden…

Het blijft een wonder, hoe mijn hart wordt geraakt door jouw zinnen. Onuitgesproken oplichtend in jouw ogen, als ik je aankijk. In stilte hoor ik wat je zegt, al spreek je geen woord. Een stralende glimlach roept: Ik kan niet meer zonder jou. Je oogopslag sprekend: Ik laat je nooit meer los. Twee handen strelen: Ik ben er als je me nodig…

Een kijk op de wereld reikt verder dan een gezicht op de wijk Een vergelijking in ongelijkheid “Zo” is er als uitzondering Maar vergis je niet als je ziet dat ik met twee vingers van dezelfde hand een duimdruk doe Ergens verder dan wens ik iemand veel geluk toe…

Hij had gestudeerd Ooftkunde Je moet het maar doen Met kunde heb je ‘t al half gemaakt Daarbij beweerde hij dat pomerans een bittere oranjeappel is Ik streed dat niet af in het Nederlands Nochtans biljarten heeft me altijd geboeid Ik kon het niet goed en dan stop je er mee Maar pomerans is een dopje op de biljartkeu Dat wist ik zeker…

Al is de verleiding groot Doe het niet bij een verdediger met O-benen Van jongs af aan heeft hij geleerd tussendoor niet meer voor schut te staan Probeer het in dit geval met een bruggetje ... Zo eenvoudig is voetbal…

Als je hoogstwaarschijnlijk juist splitst Hoogst-waar-schijn-lijk Zou jij dan dat woord de betekenis geven van bijna zeker? Ik wel Naar alle waarschijnlijkheid…

Als ik hoog boven de bergen als een arend kon zweven zou ik de wolken de weg naar Schotland vragen Niet voor de hooglanden Niet voor de laaglanden Niet voor de whisky zal ik lager vliegen Maar als ik hoor doedelen dan zal ik zakken…

Tussen de lage nevels van de vroege morgen Voorbij de weidehagen waar de dauw het gras kust Zoek ik aan de bosrand de vogel van onrust Hij wacht op het zonlicht Lacht als het daar is de schaduwen weg achter beuk en hazelaar En dan roffelt het door het woud De specht bekvecht met het hout…

In bewondering voor de wolkenstraat Een weergaloze onmetelijkheid Waar geslacht en pracht geschreven staat in sluiers van doorzichtigheid Een verschuiving in de atmosfeer Het verzamelen van het ijskristal Goede geleiders van het warme weer wisselen en wachten in het heelal Met gevlokte watten in ‘t avondrood De keur en ‘t kenmerk kunnen…

Zo dacht ik in het begin: van mij kan ze de boom in Maar alles welbeschouwd zat ik fout Voor de kat zijn kut is dat beest toch van nut Wildvreemd besprong ze gisteren thuis weeral een muis Een muis minder hinder Toch een geluk dat ik enkele weken de kat uit de boom heb gekeken…

Zo heb ik dan zeven woorden geschreven Daar is het niet bij gebleven Ik schrapte de eerste vier Die waren hier niet nodig En je begrijpt het al zeven als getal was nu ook overbodig Woorden geschreven Daar kan ik mee leven Maar moest het zijn dat “geschreven” je stoort Houd het dan bij dat ene woord…

weet je dat vuurvliegen in vlugheid alles melden schoonschrift stralen in zwevende zinnen vrouwelijk met een glanspunt dans om te beginnen schreven ze gisteren over opgeblazen kikkers vertrouwelijk noemden ze modderfiguren slijmspuwers uit eigen waan van hun voortplanting zonder gedaante wacht nog even toen ze vroegen hoe ik…

De Russische revolutie in de kunst kleurde een vierkant Zwart Nog jong - Avant-garde - maakte ik er kennis mee Heel apart Ik zag het van dichtbij na een val We hadden thuis zwart-witte tegels in de hal…

Met de schittering van boven en beneden het glinsteren van water Nieuw leven ontstijgt in dampen Als adem die de dag opent bij een bron van rust Zal het morgen weer zo zacht zijn?…

Gisteren om twaalf uur was het overal droog Behalve op mijn terras Ik dacht zo: met de zwakke hoge drukwig boven onze streken neem ik maar eens de hogedrukreiniger en spuit het terras schoon Het was een opklaring in zuidoostelijke richting…

Er is te veel regen en in de vorm zie ik geen boog Er is te veel schouder en te kleine vleugels springen uit het oog Er is te veel aarde en waar is de hemel in een dom betoog Zet de schenkkan neer maar keer de staf Je voelt het wel wanneer En heb je gewacht op de tipgever De geneeskracht ligt bij de bever Het zal je verbazen…

Zo zie ik de wielerkampioenen vanuit het zadel plassen Vijftien meter verder volgt een valpartij We zitten vlak bij de bevoorrading…

ik zie je eerder als een zwiebelvamp die witte voetjes wil laten kijken een muilezel probeert te bestrijken gekruist een punt zuigt bij een neonlamp je polijst jezelf tot in de dakgoot toch is je vocht uit de bocht gelogen tegen het klaterhout aangevlogen zoals een eekhoorn zonder staart of noot dat vooral je zweetklier allergisch wordt…

ademgevend vastgegrepen omhoog geheven door een kracht van stille ogen begrepen verweven met een macht van tederheid als klokken zingend in het ritme van openheid bij een adem zo zacht als bij twijgen opgesplitst ontpopt in hemels in alles voelen in alle wensen als op iconen niet gemaakt door mensen zo zou de liefde kunnen…

Ze blijven altijd spreken Soms ver terug in de tijd Bevestigen het herbeginnen Herhalen de leugen Versterken de waarheid Herinneringen Nooit zullen ze sporen ontginnen Vermoedens doen dat vermoedelijk wel…

Parijse voorstad Saint Marceau La ville est belle Le temps est beau Ik verf en erf met grote ogen weef ik wol zie ik tinten kleuren maken gobelinscharlaken Handgeweven Frans verworven Vlaams gewijd La main, mon ami en een getouw zijn het onderscheid…

Soms probeer ik uren het zwijgen na te bootsen Geef ik het denken terug aan mijn verrast verstand Soms probeer ik woorden uit mijn zwijgen te loodsen Voel ik me in het schrijven met de dichters verwant Van poëzie - zo zeggen ze - heb ik niet veel verstand Zo ben ik dan weer terug bij het zwijgen aanbeland…

rijg letters wissel woorden allee, alla, allo (bis) allo, alla, allee aferesis ’s nachts palindroom ik ‘t meetsysteem ben ik aan de gang met de echolalie oh wat ben ik bang wat ben ik bang ben ik bang ik bang oh hoe heet hij ook weer allo, allee, alla vooruit ik weet het niet meer voilà…

als klanken zich herhalen dwalen gedachten de vroegere tijden leiden naar nimfen die leven geven zingen in bossen ontspringen in bronnen goddelijk schoon het licht laten schijnen in diepe ravijnen zich verbergen in een kloof en in groep antwoorden op de roep: bijgeloof bijgeloof bijgeloof het was toen zo zo is het nu nog…

Ik haat je, Van Dale (van a tot z) Betweterige kribbenbijter Egoïstische letterzetter Gerangschikte woordenschijter Jij durft “democratie” te verklaren Jouw regime is dictatoriaal Je hebt voorkeuren en steeds bezwaren Jij meedogenloos woordentribunaal Ik zoek je, Van Dale (van a tot z) Gepaternosterde dwingeland Vermaledijde taalpuritein…

Toen was het de tijd Gebruiken werden gebroken Bezwaren aangedragen tegen voorgeschreven gevaren Het voelde vrij zo vlak voor de ontsnapping De plaats waar je heen ging kende je beter dan de plek die je zou verlaten Het bleef bij dromen over het stukje aarde dat de zomerregen dronk Vanwaar de muziek vredig zweefde in de wind En in het…

ingesneden door eigen druk weggegleden tonglikkend dalen verstikkend vallen verdwalen in ijskristallen vloeibaar verdwijnen blanke bank groter dan de spiegelzee laat doorschijnen toenemend gevaar en nog maar het topje van ……

Vanaf hier is niets meer van mij Ze heeft de mouwen opgeschoven tot ver boven de ellebogen Het huis wordt stofvrij onder mijn voeten weggezogen Waar het om gaat mag een tante weten Als door de microbe gebeten zwaai ik met een zwangere pluim Zij maakt met mijn scheerschuim kammen en borstels schoon Ze zegt dat ik de lakens onder de dekens…

het vertrouwen was groot die dag in het bos bij de kabbelende beek zij sliep en hij keek over het mos wat de natuur hem bood…