23929 resultaten.
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
Hoewel het groen gewoon ontluikt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 58 Een blikvanger - ijsblauw met lentegroen
Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren
In shock nog zie ik eerder ze als gieren
Naar doden zoekend zoals vroeger toen
Het oorlog was en zeventig miljoen
Voor vrede dienst deden als offerdieren
Een blikvanger- ijsblauw met lentegroen
Met meeuwen wit als sneeuw die voorjaar vieren…
het geborene
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 401 vertel me
wanneer winterrouw
de bomen laat rusten
zeg me het antwoord
nog voor ik verdwijn
waar schrijft het kind
afwezige gezichten, de namen
van toekomst
in het schorskleed
bewoond
zal ik het weten en komen
tot stilte
het vaarwel van verdriet
onder vouwloze
sneeuw…
Sneeuwwit geheim
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 388 wit een dode woestijn…
Te Heet Onder De Voeten
snelsonnet
3.0 met 11 stemmen 575 Bij Moskou denk je vaak aan sneeuw en ijs
en aan die koele Slavische gezichten,
maar volgens de recentste weerberichten
is deze stad een tropisch paradijs.
De dode Russen vallen van de daken,
maar met de hitte heeft dat niets te maken.…
kalfje
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 72 een droom neemt
haar mee naar
het jonge kind
dat ze weer is
ze ziet het bloed
in de sneeuw
hoe soldaten
haar kalfje
doden voelt
hoe moeder
haar omhelst
de oude vrouw
huilt als het
ontroostbare
kind dat ze
eens was…
Sneeuw voor een eeuw
snelsonnet
2.0 met 14 stemmen 635 De sneeuw ligt sprookjesachtig op de takken
Het is echt onvoorstelbaar wat er viel
Draag schoenen met een winterhard profiel!
Vergeet jezelf niet stevig in te pakken!
Een sneeuwkerstkaart is zó 2010
Die wil ik deze eeuw echt niet meer zien…
Leven met de dood
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 425 Het is maar zelden
dat de dood met mij speelt
daar het leven
van mij geniet.
Intens geluk en verdriet
sieren mijn aanwezigheid
en met de dood
kan ik nu niet leven.…
Verdrongen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 121 De pijn slijt niet
Ondanks de tijd
Wat mis ik je...
Ik wil roepen en tieren
Maar niemand hoort me
Warme waterdruppels
Staan te dringen
Maar ze vloeien niet
De pijn voelt des te scherper nu
Verdrongen
Maar constant aanwezig.…
Sneeuw of geen sneeuw
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 111 sneeuw of geen sneeuw -
hij treedt in de voetstappen
van zijn vader…
gewicht
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 76 het gewicht van spijt
gevuld met wit verdriet
als dichte sneeuw dat
reikend gras verstikt
ruikt geen bloesem
ziet zon noch maan
het hangt daar maar
lomp en zwaar
onder het schaarse licht
woekert een rauw
verlies met het
klimmen van de tijd…
Winter
netgedicht
2.0 met 20 stemmen 978 in de zon
een enkel spoor van ganzen
maar onder dat tapijt van sneeuw
daar wachten nieuwe kansen
Al lijkt het dood, zo is het niet
God heeft ons troost gegeven
de winter leert mij telkens weer
al wat dood lijkt, zal weer leven…
Smeltijs
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.210 ijskristal
was fel verlicht
en land verloren meeuwen
stelen nog wat resten brood
van schrale duiven
op sterven bijna dood…
Vos in de sneeuw.
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 211 Misschien drink ik morgen Riesling
of schenk ik verse gemberthee,
al is de kans eerder gering
dat ik toch niet spring
zonder gerucht dan en zonder geschreeuw,
net als die dode vos toen
ben ik bedolven onder sneeuw.…
Sneeuwdier
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 187 Nu zal zij wel een sneeuwdier zijn
ergens hurkend op een dikke tak,
haar ogen vol tranen.
Dagelijks liepen we hand in hand,
vormden samen een lieflijk eiland;
toevluchtsoord voor bannelingen.
Soms vliegt een sneeuwdier urenlang,
hongerig zoekend naar een prooi
die zich camoufleert als sneeuwvlok.
Vaak spraken we zonder woorden
lagen…
De sneeuw dekt alle woorden toe
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 155 De sneeuw dekt alle woorden toe
en laat hun ijdel pogen zien
om weer te geven wat het is
in stilte te vertoeven.
De sneeuw hervindt de luchtigheid
om toe te dekken wat ons deert
terwijl de eeuwigheid niet rent
maar smelten durft in ieder vlokje.…
winters tafereeltje
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 118 de tuinen en daken
schijnen sprookjesachtig wit
kunnen je vertellen
wie er zoal is langs geweest.
het sneeuwtapijt laat sporen na
een roodborstje en de kat
ze kunnen het niet ontkennen
dat ze er even waren...
de kat lag nog te loeren
het roodborstje zag ik wegvliegen
een gebeuren, een verhaal
spontaan ontstaan... in 't wit van de natuur…
Rustig lied
gedicht
3.0 met 94 stemmen 60.592 Het deed geen pijn; maar iets verdwenen
of dood in mij;
mijn gedachten staan als soldaten gehoorzaam,
in rechte rij.
Op een nacht valt de sneeuw,
maakt de aarde wit, maakt de aarde rein.…
Ineens is alles onbeduidend
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 309 De tijd staat stil, de dingen wijken,
de witheid van de sneeuw bekoort nu niet.
Er is nu enkel het verdriet,
de onmacht om nabij te zijn,
de dingen ongedaan te maken,
te zien hoe alles onbeduidend
en van geen tel meer is te weten.
Toch moet je door, je kan niet anders,
het leven vraagt niet om je lach,
je ironie of je verklaren.…
Wat ik je wil zeggen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 600 zee zo oneindig
de kuststrook lijkt verdwenen
als opgegaan in een nevel
het twistend bootje
in een eenzame cirkel
vaart zo ver van een thuis
meeuwen schreeuwen
vechten zich een plaats
in het bestaan
jij roept naar een haven
het vuurtorenlicht
je zoekt een baken, een zicht
waar zijn toch de liedjes
de golvende woorden
van je…
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 211 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
STILLE WITTE ZATERDAG 2013
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 Tussen dood & leven
ligt
de stilte van het wit
Ijzig stil valt de sneeuw
uit de hemel
op Stille Zaterdag 2013
Maar de grote witte vlokken
zijn aan de verliezende hand
zoals ook
steeds de dood van het leven
Nog een nachtje slapen en dan
is de Heer waarlijk opgestaan!
nog wat meer nachtjes slapen
en het weer gaat zeker omslaan!…
verdriet
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 1.595 ik was zo verdrietig vandaag
en eerst wist ik niet waarom
maar opeens was het weer duidelijk
mijn vriend, een goede vriend van mij
is dood gegaan een tijdje geleden
en niet eens speciaal op deze datum
maar evengoed was ik verdrietig vandaag
eerst kwam het verdriet en toen dacht ik aan hem…
nieuw jaar
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 2.667 zie hoe een pas geboren jaar
zich voor ons uitrolt
als een braak korenveld
met sneeuw van hoop
onder het bevroren dek
kiemt leven en groei
licht en warmte
zijn onmisbare lokkers
brengt deze zuigeling zegen
draagt hij reeds bekende trekken
of krijst hij onheil en verdriet
wat een geluk men weet het niet…
Dus blijven hopen op verlichting
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 113 De aanraking is voorbij
De geur van de huid verdwenen
De lieve spontane omhelzingen
Die zijn Overleden en begraven
Dood als een pier
De natuur doet
Daar nog een schepje bovenop
Dagen laat zij sneeuw vallen
De koude oosterwind laat
Duinen ontstaan
Doodse witte sneeuwduinen
Die verder en verder ophopen
Dan komt de dooi
Doodse dooie…
hun laatste graf....
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.193 in de rust der doden
sterft het gekerm
ijzingwekkend zacht
hun zucht gehoord
waar vergoten bloed
als rode sneeuw
tot kleur herschapen
slagvelden eert
bedelven tranen
in engelenwit
als deken van liefde
hun laatste graf…