Alle inzendingen over Tuin OR April OR Azalea

God heeft ons spelende beschreven, als kindren hulploos gaan wij heen. Geen heul is ons in 't lest gebleven, zijn diepe vaderlach alleen. O bloed, bestijg de broze zomen van dit gevonnist, schuldig lijf: gij hebt een koninkrijk ontnomen en gij alleen rekt ons verblijf. Maar hoor, wanneer de blauwe velden der nacht begroeid van…

De man die uwe weelden mint is weerloos als het kleine kind: de wereld ging hem vreemd voorbij als aan zijn borst uw hartslag lei. Maar wat ons saamgedreven heeft is wat in kleine bloemen beeft en gonzend draagt het groot heelal: 't is twee-in-een, en dat is al.…

Mijn kleine, kleine Annabel zij zong zo zuiver en zo schel als fluiten op een glansrivier, zij was geluk en leefde hier mijn kleine, kleine Annabel ik wist uw prille leden wel, de trilling van die bloemenmond wanneer een hand uw haren vond mijn kleine, kleine Annabel de geest is lang, maar wij gaan snel: op 't koude laken ligt uw lijf…

De lucht betrekt, het zand stuift op, Hoog torent zich de donderkop, Die blauw als lei, en koperrood, Dreigt met vernieling en met dood. De bliksem, kort en lang van lijn, Gelijk een zenuwachtig sein, Meldt ademloos: wie vloeke of kniel', Gedenk uw zonden, red uw ziel! Een windstoot, water, vlam, een knal, Alsof de hemel barsten zal…

Ook nu het avond wordt, Heer blijven we op U hopen, Het winterdaglicht kort, Hoe traag de dagen kropen. Het water is zo diep En donker, de lantaren Beschampt de oeroude baren, Waarin de wereld sliep. En als de smalle boot, Waarin ik word gedrongen, Van levens wal afstoot, Hoe hoog de golven sprongen, Van u komt heil en heul…

De dag die al knotsgek vanaf de start is: Een zoon of dochter waar u niet van wist! Een standbeeld in een dorpskern wordt vermist! En het nummer van meneer de Beer in Artis! De dag voor schelmen, vlerken, snoodaards, vlegels En bent u dan nog niet genoeg gekist Bestaat het speedsonnet uit zeven regels…

ja, je wil... is wat zwak, biedt nog buien een dak laat de zon in zijn schil wanneer hij dat zo wil, wel wolken ten spijt sluit je hun sneeuwwit habijt; spreidt een grasgroen tapijt voor nieuw leven en niet even breng je de merel van de wijs ontneem je wei de ereprijs, want tussen paas- en pinksterbloem botert…

De stad begint weer uit te botten, plekken teer groen en vroege bloei. En straks, wat verder in de tijd, kastanjes in hun volle pracht. Dan lijkt het feest, de stad, zij lacht, de stad is blij, ik ook.…

In de avond wacht de nacht, schminkt zich, een kaartje van bewonderaar, bloemen vooraf, zenuwachtig in zichzelf pratend, angst voor de pretentie van dwingende aanwezigheid. In de avond wacht de nacht tot de voorstelling begint. ----------------------------------- Uit: 'Het meer van de ondank', 1987…

Een ooievaar kijkt wild om zich heen En vraagt zich af waar de lente blijft Het is dan wel de winter die verdween Maar nog geen zon die z'n stralen schrijft Er zijn wel vaag letters te voelen Maar nog geen woorden en zeker geen hele zinnen Dagen die niks zeggen, niks bedoelen Alleen dan dat de lente later zal beginnen…

Er is weer helderheid van witblauwe luchten wolken als luchtkastelen tere bloesems gekoesterd door de zon terugkerend leven een palet van zachte tinten bij zonsondergang over een vergroenende wereld verhoogt verre vogelmuziek op de achtergrond de feeststemming…

't Is weer zover grillig schudden buien ongerijmd chagrijn rukken regenvlagen aan de goot de wind kastijdt het huis en in mijn tuin sneeuwt frêle en fijn de eerste bloesem roze en wit wat tederheid…

De bloesem staat in weer en wind te bibberen van de kou terwijl de grijze wolken jagen langs het oneindig hemelblauw Het is alsof de storm de lente uit wil doven die door de bomen giert het oog verduistert de pijn te boven brengt Op al mijn wegen kom ik God tegen U leert mij weer te zingen het lied mij in de mond gelegd…

bijna al weer april waar ik liever nog niet aan denken wil die maand schonk ik jou het leven maar dat is jou nu om het even zo gelukkig ik was zit ik alleen nog in zak en as zie jij mijn liefde als onecht bestempel jij mij als heel slecht digitaal moest iedereen lezen dat ik geen moeder was en niet kan wezen ontspoord ik radeloos…

gelijk de lammetjes in de wei aarzelend en zoekend dan weer dartelend blij zoeken wij nu het voorjaar is begonnen hunkerend de lentezon…

Ik ben vandaag nog nergens ingetrapt Want ook al zeggen ze: ' Je gulp staat open' Of: ' Getver, waar heb jij net in gelopen?' Ik word niet beetgenomen of  begrapt Maar wel zie ik bij u, nee sta eens stil Wat doet die groene kikker in uw bil ?…

Het takje dat trilt. Het twijgje dat wijkt. De struik die buigt. De stille struik die het prille nest beschermt en beschut.…

Alsof de bomen zich hebben teruggetrokken een soort van zwijgen hangt er mijn buur heeft de dode boom uiteindelijk wat een klaarte wat een verte geveld…

De grasmaand schildert tuinen rap vers groen Fier kwetteren de vogels hun akkoorden Als stellen paren ze in steelse oorden En broeden dan, zoals het gaat sinds toen Een viertal echter kniest nog vóór het ei En toont ook weinig lust tot minnarij Moraal Bij vogels van verschillende pluimage Komt het maar traag en moeizaam tot vrijage…

De witte Sneeuwklok aan het eind van haar Latijn Is zichtbaar drachtig van met zaad gevulde koppen De Blauweregen, zwaar van honderdduizend knoppen Ontluikt haar ogen in een waas van blauw satijn De Rododendron staat op barsten van het paars En de Hortensia bebladert teer haar stokken De Schoenlapplant ontdoet zich van haar wintersokken En…

Begin april, Narcissen staan te bloeien en om mijn huis hoor ik een sneeuwstorm loeien.…

Wilde lichaam met ziel erbij maar had genoeg aan een huis een loopbaan met toekomst en allerschattigste baby’s Zij kreeg het allemaal wilde nog meer dan dat want het huis werd ouder evenals lichaam en ziel De baan bleek beperkt houdbaar de baby’s werden volwassen haar lege plekken gevuld met een troostende botoxspuit…

Begin april, de tuinman helpt me weer Hij wiedt en schoffelt, snoeit het perk met rozen En kijkt me hitsig aan, ik ga zelfs blozen Mijn drift ontwaakt, zijn houding smaakt naar meer Maar ach, de lust is plotseling fini Als ik de steppe van zijn borstkas zie…

iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht elke bloem en plant krijgt zijn eigen dracht ook de bomen staan bol met groene pruiken zon en regen doen het gras frisser ruiken waarin madelief en paardenbloem glimlacht iedere morgen ontroert mij het ontluiken wat 'n aprilnacht aan magie heeft gebracht…

je weet niet wat je wil eerst zonovergoten met winderige plaagstoten dan water dat valt in kogeldril ik wil je liefelijk beminnen als jij plechtig belooft te stoppen geen mensen meer te foppen met je… dagelijks natte grillen…

Mijn eerste lente kwam tot leven door een lied zij zong het, voor mij.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De merel met zijn jazzy voice verleidt hen in de tuin, door zijn gewaagde klanken. Als een ware Norah Jones, als vogeltravestiet zingt hij zwoel en verleidelijk, in zwart en geel gekleed, zonder begeleiding van piano en gitaar. Yes! A Capella en zo zwoel...…

Wedden dat de privé-tuinen en balkons van de Rotterdamse bestuurders en aanstuurders elke dag water krijgen! Kwestie van klimaat of 'n kwestie van mentaliteit?…

je liet me springen in het voorjaar maar in de zomer viel ik stil nu is het najaar en je staat daar en spring ik weer, als in april…