Alle inzendingen over Valse geborgenheid

hoe ouder ik word hoe dieper ik soms in mijn vroegste jaren verzeil en er gaandeweg ook langer schuilen wil alsof ik mij in de jachtige wereld van nu steeds minder thuis voel, liever de rust van 't voorbije proef rond 'n dierbaar huis of plein tussen vertrouwde geuren en klanken in stil geborgen tijd .…

EUROPA Vals gezongen vals gespeeld vals gestemd vals gewonnen! NEDERLAND vaak verloren?…

de stilte galmend in mijn oren de wind zacht fluisterend door mijn haar de bomen zingen een lied wat alleen ik kan horen dus blijf ik daar zwijgend staan mijn handen op de bast van een berk zoekend naar het echte leven de gouden stralen van de zon beroeren haar ook al is het dan maar even als ik achter een rots, de zon zie verdwijnen…

als een zucht in geborgenheid verglijd ik in diepe dromen waar verlangen tijdloos wacht op het ontwaken van de dag waar de helderheid van sterren voor eeuwig zal verdwijnen de komst van de prille morgen kleur aan de wereld schenkt zodat liefde kan ontluiken in verlangen naar elkaar waar een ster in de nacht tijdloos op me wacht…

Onder de maan van de vallende sneeuw naakt in zijn puurste vorm is een kind geboren Zullen wij het omhelzen, verwarmen met liefde voeden en koesteren? Beschermende armen bieden wanneer onder de maan van de vallende wind een storm opsteekt? Effenen we het pad dat gelopen moet worden zodat de onschuld niet verdwaald? Houden wij een schuilplaats…

ja, ik ken de schijn en de verlokking van de honingdauw maar ook de schuilplaatsen na het verfijnen van smaak en wat zou ik díe graag willen wijzen zodat ik je weer terug kan vinden als de ergste dorst spontaan is gelest…

Cliché of niet, dat dikke buikje heeft zo zijn charmes Dat kloppende hartje, gaf me geborgenheid, iets warms. Techniek, vooruitgang, heus, niet mis Moedertjes, wij weten wat fijner is.…

Die warmte, tederheid en geborgenheid De bekommering om mijn gezondheid. De zalige knuffel en het speelse kusje, zomaar Een paradijs op aarde toverde je voor me met attent gebaar. Je behandelde me als een prinsesje uit 1001 nacht. Lief, ik mis je, de pijn brandt en wordt niet verzacht. Ik... mis je.…

En daar op de bovenste plank Geheel en al plat gedrukt in een hoekje Daar, daar vond ik het Het onvolprezen dichtersboekje Angstig het te beduimelen Pakte ik het kleinood voorzichtig beet Om bij het lezen van het eerste strofe Bijna van het trapje af te tuimelen Velen schitterende verzen in kleine boekjes Geschreven uit het hart dan wel…

Gisteren alweer een heerlijk gesprek, leerzaam en gevat Oh, neen, ik loop uw deur niet plat. Dan wandel ik huiswaarts, licht als een pluimpje, teer Met opgelucht hartje en bergen ambities, mijn Heer! Briesje door de wilde haren, regen of wind voel ik niet Echtgenoot mompelt : nieuw jurkje gekocht? Een kleedje kan je kopen, de fijne babbels…

Spinnend ronk je langs haar zij kronkelend zacht glijdt jouw vinger over de lijn van haar dij slechts mogelijk in naakte geborgenheid: een momentopname met een vingerknip weer voorbij...…

Me nooit nog zo geborgen gevoeld.…

Uren bellen, ik noem dit gazetten en juich dit niet zo toe Verneem nieuwtjes over mezelf die nooit hebben plaats gehad. Of ergens wat van aan hadden; schending van de privacy Ergens zeer gevaarlijk niemand meer te kunnen vertrouwen, in hoogdringendheid Hard geleerd mijn kop te houden, was delen niet helen Enkeling zo agressief wil natuurlijk…

Weder wordt het verhaal geboren En gevierd In de decembermaand Gedachten hierover zijn diepgaand vele handen houden het licht en het donker vast Ondanks hun last Lopend op een berg Kijkend naar de wolken Zullen we met kerstmis Weder trouw De kerstgedachte Proberen te vertolken Omdat tradities Verbinden voor wie Alleen is En niet geborgen…

Laat me verdwijnen onder je vleugels in een slaap van ongerepte warmte Laat me verdwijnen in de slagen tegen mijn borst Laat me onder je vleugels in de engte van een zware herinnering naast je verdwaalde voeten Laat me verdwijnen als mijzelf…

in handen van hoop ligt een hart vol vertrouwen veilig geborgen…

warmte de vering geborgenheid kortom louter pluspunten voor ons lijfelijk geluk…

in het overzeese veen bloei je in hoge zon de wortels ondergedompeld een getande schelp glanst van parels de kleffe stroop die opwelt uit een vangarm verscholen in een vouw trildraden verraden dat ik nader en de val klapt in een wenk dicht randen sluiten naadloos aan ik spartel weerloos maar gulzig in het sap tot je me weer ophoest als…

Achter het geklater kijken wij samen naar de Stem van ooit die uitstort in ons willen horen ze doorboren ons verloren klanken suizen onophoudelijk in de leegte toch, jullie vergeef mijn suizen verhoor mijn stilte in jullie verlangen zijn woorden vergeten wordt zwijgen verstaan bedwongen word ik in het alles geven uit eigen…

vredig sterven aan het water mijmeren over de leuning van de brug, het weidse van torenhoog bekijken verkeer onder je door zien razen, de trilling voelen van een snel naderende trein dronken stilstaan bij een veilige sluiproute met scherven in je hand tot aan de bodem gaan…

ik praatte als een waterval een spraakwaterval mijn spraak valt in het niets terug in het water…

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

vorige nacht heb ik gewandeld op de rand van een sprookje dat niet echt mee wou spelen nu na een dag verlatenheid gaat de zon opnieuw onder ik sta aan een slapeloos venster in het zwarte licht ga ik op reis met een taal hard als metaal stoer, klinkend klaar, hard op hard alleen nog te redden door een berustende zee die momenteel onvindbaar…

Slijmerig modder Afgebroken zwakke tak Gifruikende sloot Bruine bladerdrap Vies vuil grijze Tegel Zwart moordend asfalt Verloren geliefden Huilende zielen Verdwijn Maagdelijk wit Onder Grote vlokken Spierwit verdwenen.…

wakker in een droom wil ik uit de wereld stappen voorzichtig een stapje over de rand en dan dan zal ik vallen vallen tot ver voorbij het diepe vallen zover totdat ik zweef zweef in het oneindige het vochtige van troost één word met mijn wens als een onzichtbare kring rondom stilte afgesneden van de richtingen die mij niet toebehoorden…

was ik ooit langs die brute bergen omhoog geklommen had ik dan geweten waar wolken overgaan in water steeds breder de baan makend naar beneden waarom wilde ik hoger waar de grond harder wordt dichter bij god of goud van aardse zaken kon ik niet geraken, edoch die gedachte zal ik laken hoog en machtig striemt de kou, slaat ranselende wind…

Valse hoop gevraagd liefst op twee benen gestrekte handen vieren traag de leidsels van het leven meegegeven stilgelegd geslecht door gevierde handen zonder teugels zonder banden een wanklank van gehoorde oren met geziene ogen ademhalend door de neus als velen door de mond vergeet te spreken.…

moment waarvan ik later zeg dat de droom van gisteren het dan toch begaf Nu ben je nog in leven een herinnering die speelt mijn gevoel Morgen misschien weer een passant die is verdwenen in het gekrioel Open kaarten op de tafel voor de laatste keer heb jij gedeeld Ongeloof betraant mijn ogen al die tijd is er door jou vals…

(Geschonden VerTrouwen) Zij verleidde, verblijdde, misleidde Een vrouw van klasse/Die zich staande houdt Terwijl de wereld/Haar globe, ook de onze Zwelgt in zelfmedelijden/Tijdens een door hen Zelf ingezette vrije val Eigenlijk altijd koffie. Heel soms thee Aangelengd.…

Het leek de makkelijkste weg maar ik heb het valse plat genomen.…