Alle inzendingen over Vijf-minutenregistra OR vernieuwingen in de OR Hugo de Jonge

Een golf van armen overspoelt de straten, allen synchroon. Een enge, nare periode in de geschiedenis, in de plaats waar ik woon. Strenge regels en nieuwe wetten. Het slechtste in de mens is door komen zetten. De tijd is gekomen om te gaan. Zo snel mogelijk… hier vandaan.…

Mijn liefde zal je niet bedriegen, slechts een slaaf van je maken. Ik geef je de vleugels om weg te vliegen, maar zal je vrijheid verzaken. Deze ontworpen liefde laat je lachen met mij, maar zal je laten huilen. Je hart zal de schoonheid voelen van een zomerse wei, toch stort ik je in kuilen. Voorbestemd zal het zijn door onze maker, maar verdriet…

Ik liep door de donkere straten, toen ik doorhad dat er iemand achter me liep. Ik had de voetstappen wel in de gaten, die subtiel dreunden,dof, maar diep. Het alleen zijn is niet meer, samen ben ik nu met die andere ziel. Wel erg eng is het deze keer, waarop ik me omdraai en kniel. Een schim komt uit het duister, een hand rust op mijn…

Een maagdelijk deken van wit, de kerstsfeer die in ons allen zit. Een tijd van verlichtte nacht De poedersneeuw die alle voetstappen verzacht De winterziel helder wit en koud, de verlichte kerk met warm rood en goud. Grootse maaltijden met vele dranken en spijzen, Kerst laat al ons goede herrijzen. De warme Kerst in ons aldaar, onder…

Haar frisse blik, haar heldere ogen. kolkend als water vult ze de leegte met mededogen. Mijn gevoel komt terug, laat me blozen. Over haar droom ik dan, op een bed rode rozen. Ze is bij me in de kille winternacht. Haar huid zo soepel, warm, glad en zacht. Ik streel haar over haar been, dat overheerlijke been. Ze is zo lieflijk, zo sereen. Bij…

De dag dat ik mezelf iets blijf afvragen. De dag van onzekerheid. De dag van trouw. De dag van ziekte. De dag van oneindige tijd. De dag van genegenheid. De dag van levenslust. De dag van oorlog. De dag van soevereiniteit. De dag van onrust. De dag van liefde. De dag der dagen.…

Haar handen met een ziltige glans, dansend over de rugzijde als een sensuele dans. Immer ongeoorloofd en onzeker, als de regen op mijn dakzijde, als warm water in een gekoelde beker. Nog even en ze straalt het uit, het volledige, het totale, de liefde en het begeren tot de laatste stuit. Het raken van de getuite lippen, de lijnen, de stippen…

Leegte vult mijn hoofd, des te leger, des te voller, hetgeen mijn gevoelens verdoofd. Ze loopt langs mijn zijde, elegant, maar direct ten strijde. Bij wie zou zij horen? Die leegte, die mijn rust doet verstoren. Mijn gedachte aan haar, zij die langs me loopt. Vult mijn leegte beetje bij beetje, de plaatjes die mijn hersenen ophoopt. Hoe…

Ik bevroor toen ik je weer zag. Je sensuele contouren, je lieflijke lach. Ik denk: “Wat moet ik toch zeggen tegen haar?” Nadenkend over het antwoord, stond je al daar. Recht voor me, zo dichtbij. Zwijgend tegenover elkaar. Niemand die iets zei. “Kom op, zeg eens wat!” ging door mijn hoofd. Ik zou het ijs breken deze keer, ik had het mezelf beloofd…

Zo ver weg, maar toch zo dichtbij. De afwezigheid van de emotie, het gevoel van een kerend tij. De trillende grond onder mijn voeten, de breuk in de hemel boven mijn hoofd. Het donker nadert, mijn omgeving door iedereen gekloofd. Door de dichte mist is niets meer zichtbaar, daarbij verdwijnt mijn tast. Door het gebrek aan jou, zie ik nu het heldere…

Ik kijk omlaag naar het lege vel papier. Een pen in mijn hand. Ik kan niets schrijven in de eenzaamheid hier. Toch zijn we verwant.…

Eenmaal de Dood in de ogen gekeken, de spanning gesmoord, gezwicht en bezweken. Het werkelijke genieten en ervaren van geluk, een nieuwe pagina in een nieuw hoofdstuk.…

Lantaarnpaal, een lichtbaken, gemaakt van glas en staal. Zij richt haar stralen op de hoek van iedere straat. Waar wordt gezwegen, gehuild en gepraat. Nee, zonder lantaarnpaal is alles maar donker en kaal. Met haar prachtig gebogen nek als een zwaan, weet zij in weer of wind glorieus te blijven staan. Een netwerk van licht en kunstmatige zonneschijn…

Een boom zijn bladeren Wiegen zachtjes heen en weer Totdat zij vallen Op de aarde neer. Een vogel zijn wijs Klinkt op iedere zomermorgen Totdat zij vliegen In een gebied zonder zorgen. Een prille liefde Die begint op een mooie lentedag Blijft maar groeien Bij iedere glimlach.…

Met zweet in zijn handen en op zijn gezicht, komt na gespannen dagen een ontstellend bericht. De oorlog der oorlogen is begonnen, deze haat en woede is door de mens verzonnen. Al schietend baant hij zich een weg, een reis van lijden en pijn, rennend naar de volgende heg. Zweet sijpelt van zijn besmeurde rug, hij zal moeten vechten, er is…

De lade trek ik bezorgd open, daar ligt die ene brief. Nieuwsgierigheid is erbij in geslopen, een opening voor mijn grief. Mijn opa was een geweldig man, als wees de wereld door. Altijd was hij voorbereid, had hij een plan, liefde voor zijn familie ging altijd voor. Met tranen in mijn ogen lees ik de zinnen, bijna vier jaar na zijn dood…

Het moment waarop woorden tekort schieten, de blik op je gezicht nietszeggend is, het geluid wegvalt in de hysterie en de wereld knipoogt. Het moment waarop je omkeert om te zien wat je verwacht, te voelen waarnaar je verlangt en de teleurstelling nabij is. Het moment waarop je denkt dat alles voorbij is, het schip de haven heeft verlaten…

In het midden van de drukte waar niets gebeurt zoals ik het verwacht kijk ik op naar de sterren, waar een rust me overvalt. De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen. Een kort ogenblik…

Verbondenheid met het ongewisse, de ‘Vergangenheit’ in haar meest romantische vorm. Voltrokken, maar maakbaar door degenen die achterblijven. Een trots voor de volgende generatie. Het vereenzelvigen met vergane zielen.…

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

Zoals het groene water en het golvenwit delft de peinzer het onderspit. De denker bezeilt de witte koppen, is door de hevige wind niet te stoppen. Waar de grijzige hemel zich verbreidt, versterkt zich het harteleed. Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

Ter lering en wellicht ook ter vermaak Zij is altijd zo zeker van haar zaak En die van Hugo, Christa en van Mae Maar wacht u voor haar joviale lach Bij tegenspraak is zij kort aangemeten Zij heeft het laatste woord, zíj kan het weten En spreekt u aan op deviant gedrag Leest anderen de les graag bovendien Al is haar logica paradoxaal…

Hugo Claus.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

clausule dood is dood mag ik dat zelf bepalen ik ben dood en zo is Poot verstrooid…

Weldoener, patriot, verlosser, Ché, Don Quichote liberator, Robin Hood, Batman, zot. Gaf een onderdrukt volk terug wat hun jarenlang stelselmatig door een dictatoriale, corrupte rijke elite was ontnomen: HOOP!…

In de straten staan de mensen Op de keien van geluk is niet meer te spreken aan de hand is alles stuk Soms dwaalt er een gedachten naar het leven van voorheen voorbij zijn alle prachten blijft de mensenziel alleen…

laat alles nu blauwblauw zie enkel getraliede lucht azuur bleu en denk … blauwzuur vernietigt ongedierte ontsmet bloem van ochtendbrood zie laatste spiegelbeeld kwast vlijmscherp mes - kan ook elektrisch - kleurt aangezicht rood of polsen snee warm…

Ontkoppelen Je wil ruimte en moet afscheid nemen van wat eens was. Alles nog opruimen voor een nieuw leven begint. En daar sta je dan met het verleden in twijfelende handen.…