Alle inzendingen over Zo moe

Zij slepen, trekken, sleuren Moe. Al 140 jaren lang Repin legde vast op De oever van de Wolga 't Slepersvolk. Echt Onverschrokken Moe, maar moedig Trekt voort Elf mannen.…

Deze lente gaat het toch weer Over jou, alhoewel ik er langzaamaan Wel moe van ben Moe van regen, wind, flarden, Bedrieglijk blauw in de lucht Vage beloften van het einde Van de kou Ik weet wel dat ik toch weer Van je hou, maar moeizaam soms Met dat doelloze Van de vogels die ervan lijken Te houden in regen en wind Te blijven rondhangen…

Morgen moet gist'ren kon vandaag eenzaam moe doorleefd illusieloos tijd tikt traag vandaag…

jij kleur verlangen hart ik dof moe zwart wij licht vuur ontward…

Hij heeft genoeg van verlegen lippen en van liefde uit een blik van de prevelende briefjes op zijn matje bij de deur De professor is moe, beste studenten, Hij sluit alvast zijn deur maar legt zijn oor te luister bij elk vers dat wordt gekeurd.…

Ik ben zo moe Ik ben het zo moe, zat Soms voel ik alsof ik zelf aan stof toe ben ‘Want tot stof zult gij wederkeren’ (De Bijbel) Maar dan moet ik wel eerst stikken Maar soms bij leven Stik ik de moord: De boeren, burgermoord in Nederland Vanwege de stikstofcrisis WNL brengt leven in die brei met het boek ‘Stikstoffuik’ Ik ben zo blij…

De taal waarin ik schrijf is al zo moe. Want deze taal doet jou geen recht. Het geeft niet weer wat ik voor je voel, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik zou wel een lidje voor je willen schrijven, voor jou alleen, maar ik weet niet hoe. Woorden vallen toch niet op hun plaats. De taal waarin ik denk is al zo moe.…

Als je moe bent Dan ben je niet met de goede dingen bezig Want als je wel met de goede dingen bezig bent Dan krijg je energie Dus volg de weg die jou energie geeft En vind je passie Je passie is als die prins Die de prinses kuste die almaar slapen bleef Dus prinsesje lief Vind je passie en kus jezelf wakker…

Deze lente gaat het toch weer over jou hoewel ik er langzaamaan wel moe van ben moe van regen, wind, flarden bedrieglijk blauw in de lucht, vage beloften van het einde van de kou.…

van het huilen ik ben moe van verdriet maar vergeten doe ik niet…

kijk ze daar nou zitten wat zijn ze klein geworden pa en moe toen wij uit huis gingen vertrokken zij naar 't platteland om de drukte te ontlopen te genieten van wat is de rust nu pa ziek is, is de toon veranderd, hij is stil en moe zenuwachtig kijk hem toch liggen in dat te grote witte bed dochters aan zijn zij komen voorzichtig…

gaat zo langzaam terwijl er iets moet veranderen Wat ik ook doe, ik ben moe Liggen is nog het beste met dichte ogen dromen uitgerust te zijn, doen wat ik wil met mooie kleren aan…

Ik loop te gapen, ik ben moe. Ik wil slapen, doe mijn oogjes dicht. Mijn snaveltje toe, hond in de mand. Uit dat licht... En nu op naar dromenland!…

Hij leek behoorlijk levensmoe maar dat was fout omschreven hij was door 't jagen naar geluk en door de hedendaagse druk gewoon moe van het leven.…

‘Oké,’ zo deelde Lientje gapend mede ‘Zeg Lien,’ zei moe, ‘zeg luister nu eens even. Ik heb een kostelijk idee, Lien vind je het goed als jij gaat springen op De Spelen?’ ‘Geen zin,’ zei Lien, maar dat kon moe niet schelen. Als moe wil je het beste voor je kindje en dan moet je dat extra duwtje geven…

Toen ik met jou een inniger relatie begon lag er nog sneeuw in je woorden Woorden waarop ik liep als een tapijt woorden waarop ik niet uit kon glijden Nu ben je stiller als een morgen met sneeuw versgevallen sneeuw Moe van het strijden? moe van het sneeuwballengevecht van de echt van de echt?…

Landslakken worden nooit moe van de langzaamheid en nooit moe alles uit te leggen aan de machtige vooruitgang, de snelle wolken, de grote stappen voorwaarts. Zij vinden daarnaast nog tijd om niets omstotend iedereen van harte te groeten. en zij kosten haast niets.…

Tot nu toe 30.000 informanten letten op de verdachte MOE-migranten, Pools of Bulgaars, nee je verstaat geen zier in onze sweatshops, bouwplaatsen en kassen.. uhh MOE.. Dat zijn toch Midden-Oostenrassen?…

Dat je je gedachten eens wilt ledigen, moe van na te denken. Het "ctrl alt del" lukt niet... tenzij je dood bent!…

Na de strijd zo moe gestreden. Valt hij neder in het gras. Kijkt hij om naar het verleden. En ziet nog net hoe vredig het ooit was.…

Tonen wil ik alleen nog wie ik ben, want van toneelspelen word ik moe. Toonkunstenaar wil ik worden. Samen vallen en weer opstaan. Dat is wat ik het liefste doe.…

ook dichters kunnen moe worden van woorden dan gaat de stilte met ze aan de haal een nieuwe lichting zoekt naar slotakkoorden als was het naar een tekstuele graal…

Toch wordt er door jou nieuw leven ingeblazen De moed in mijn schoenen, maar mijn hart blijft verbazen Ach, ik ben het verlangen zo moe…

moe * voor mijn leermeester Margriet Dillen…

Door de arbeid van de nacht voelt het vochtig aan, de sokken door het lopen in de bakkerij de geur van vers gebakken brood vult de ruimte met voldoening zweet loopt van jouw voorhoofd je hebt gewerkt om mensen van een ontbijt te voorzien jouw lichaam is moe zweet omdat het zomer is het ruikt zowaar naar kattenpis zweet omdat je moe…

Uitgeput van vechten, moe, maar niet in slaap, doodmoe van het strijden, op, totaal verdoofd, lukt het me niet meer, gedaan, voor altijd, teveel heb ik gestreden, over, ik wíl niet meer...…

haar glimlach uit ervaring moe gaven omfloerste ogen toe Chinees gelukkig vulsel brak zich broos uit het omhulsel…

opgedroogd zijn al zijn dromen verslaafd is hij en stijf en moe onder het loze dak vleit hij zich neer de donkere hemel dekt hem toe…

God had het heelal mooi geschapen Hij was moe en wilde gaan slapen en het was té laat Hij had ze gemaakt die angstaanjagende mensapen!…

De maan was moe sloot de ogen toe gelukkig waren er nog verre sterren om de nacht te verlichten onze dromen bij te lichten…