Alle inzendingen over angst OR wonden OR woorden

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

wat uit de mond komt zijn alleen maar woorden vleermuizen botsend tegen het niets - de gedachtengang van een grot naakt zal ik uit het duister treden en dan blind de zon omhelzen de gedachtensprong een schot - zo draait een mens de wond uit zicht [Vert.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Dat jaar was er maar één woord heilig: haar. over je voorhoofd en je schouders, over je ouders. Nu is het oude uitgevallen en wordt het woord: zij. Ik voel haar over mijn angst, over mij veilig.…

De tijd heelt alle wonden Dat wordt altijd gezegd Nooit is uitgelegd Wat daar meer aan is verbonden Al de pijn, diepe gedachten Gepieker, open vragen Wanhoop, angst en slechte dagen Eenzaamheid in lange nachten Functioneert het weer nadien Beter voelend en soms sterk Deed de tijd zijn goede werk De sporen blijf je altijd zien…

ik breek ontroerd mijn woorden ga liggen op het avondstrand je okselholte sluit haar rangen neemt bezit van mijn gezang bloemen omkransen de ijle wonde in tweestrijd ga ik heen…

fier stond ik voor vorst en vazallen mijn woorden klaar mijn hart tussen mijn smalle lippen zwaarden zongen bloedend uit mijn wonden rechtte ik mijn rug terwijl mijn hoofd viel…

Haagse Zamboni's zakken door het ijs, dweilen met de kraan open verstrooide woorden wrijven meer zout in wonden van gladde praatjes een kabinet gevallen door zand in eigen ogen…

ken terwijl ik verdwaalde in wie ik nu ben wonden likkend en op oudzeer verbolgen…

Dit gevecht is niet te winnen vanuit een strak verstarde blik in zichzelf gekeerd naar binnen gevangen door een bangerik soms moeten wij buiten spelen om alle angsten te verslaan en de wonden laten helen voor kansen op een nieuw bestaan door het kijken over bergen vallen schellen van de ogen wie ontsnapt aan eigen tergen hoeft zijn tranen…

Klank blik Woord dood Lachen om angst Leven om Help.…

De angst houdt ons in de greep, stevig en niet te zuinig, leer leven met het feit, dat we constant over de schouder moeten kijken! Want ZIJ, weten niet van wijken! Dus blijf alert, is de boodschap!…

van nergens naar ergens dat ooit ging verloren dwars door de angst die twijfel zaait van ergens tot nergens meer thuis te horen dwars door de angst die twijfel zaait zonder iemand bij niemand meer thuis te horen van alleen naar samen dat ooit ging verloren zonder die angst die twijfel zaait van samen naar alleen bij mijzelf weer thuis te horen…

Zij striemden met hun woorden, de wond doet soms nog pijn. 'k Probeer het te vergeven, vergeten blijkt nog moeilijker te zijn. Zij striemden door te zwijgen, een klankbord zo gemist. 'k Probeer het te vergeven, Ik wou dat ik het niet meer wist. Zij striemden in onwetendheid, een oordeel snel geveld. 'k Probeer het te vergeven.…

't Zijn kweekvijvers met blije bijters radicale vissen uit moslim-missen van de moskee o wee kwikzilverbolletjes alle-richting- rolletjes want de thermometer brak alkaida-kak in elke staat dji-haat terror is angst dood duurt het langst en bloed kleurt rood omdat j'er op schoot pluim op je pet Mohammet integreren is 't woord niet…

als uit het niets heb jij de liefdesban gebroken in roes van angst je zelfgeschonden wond gemaakt jouw zachte lippen die nog enkel bitter sproeiden verstikten lust tot op het einde liefde werd verzaakt maar ik zal verder rusteloos blijven zoeken ook als het mos van jaren bloed door groen vervangt tot levensdauw het dode weer doet bloeien…

mijn hart heeft weer wat pijn doorstaan dus legde ik een wit en strak verbandje aan doch onbewust prutste ik wat letters uit de wonde nu stromen woorden bloed eruit wit verband wordt steeds weer rood…

stoppen, houdt van haar vermogen om met haar hart te meten waarom en hoeveel ze mij vertrouwt maar soms is ze bang is ze bang om terug te glijden in het gat waarin ze al gezeten heeft waarin ze te lang - maar praat haar niet van tijden - heeft vergeten waarom ze zo graag leeft vergeet niet: ik wil graag voor je zorgen, zorgen dat die grote angst…

De nacht dat jij mij verliet kroop de maan bij mij in bed hij gaf licht aan mijn verdriet maar heeft mijn ziel gevangen gezet Die nacht versteende mijn leven de tijd lette niet meer op mij alle waarheden werden verdreven in mijn hart volgde een steekpartij Heel langzaam zal de pijn slijten en heelt de diepe wond van angst ik drijf verder…

Liggend in je vormen Jij in die van mij Voorbij zijn de stormen Genezen de wonden Geslagen door het woord Sprakeloos de monden Woord en weerwoord uitgeput Eindelijk van rede vrij ’t Woord gekooid, de zinnen los Vreeën we de hoofden leeg Hijgend, nu van daden Tot we niet meer konden Ondanks alle bomen Zien we weer het bos Laat ’t woord…

Na het vallen Gewoon weer opstaan Vindt men in de volksmond Maar als de val te hard is En je op één gedachte hinkt Als het hart weer is gekneusd En de wonden zijn te groot Om met woorden wederom te dichten Blijf ik liggen tot de dood.…

In mijn hoofd zitten te veel woorden Woorden die nooit iemand zouden kunnen vermoorden Maar kwetsen kan ik met gemak Voor me houden is onmogelijk, daarvoor ben ik te zwak Met mijn woorden kan ik net zo makkelijk alle wonden helen Niet allen bij jou, maar bij velen Is zwijgen nu de beste keus...…

Vriendschap: zoeken naar de woorden die heel voorzichtig opengaan en die door hun huid van stilte toch nog even doen verstaan wat geen woorden kunnen vatten: hoe nabijheid harten balsemt, hoe de tederheid verzacht wat in oude wonden bloeden blijft en nooit genas.…

Uit eerbied voor uw schrijven reageer ik niet uit al uw woorden voel ik stilte al zou ik er toe neigen de minste liefde voel ik niet uit al uw wonden stroomt inkt naar de rivier van nieuwe woorden zo zwart als uw geest ben ik in uw stilte geweest zo duister als de nacht voel ik uw onmacht in de woordwonden van uw tedere ziel…

Angst is een slechte raadgever zei men vroeger tegen mij maar angst en raad geven da's er voor mij niet bij. Want angst en raadgeven combineren kun je 't niet of je nou loopt te zweven of te barsten van verdriet. Echter "tijdens" een angstexplosie om dan te adviseren bij die enorme emotie moet men nog heel veel leren.…

Mijn angst groeit. Ik raak vermoeid! Ik ben je liefde niet waard! Ook al heb je ze verklaard. Ik duw je ver weg van mij. Iedereen blij! Mijn zorgen verdwijnen. Maar voel me wegkwijnen. Ik wil niet alleen zijn. Alleen zijn doet zo pijn!…

In mijn hoofd zweven ontelbare wazige flarden onzekerheid en ook angst die mijn hart verharden In mijn hoofd zweven prachtig heldere beelden die mijn hart laten smelten en wonden weer heelden In mijn hoofd zweven soms bange gedachten ze krijgen de overhand in stille donkere nachten In mijn hoofd zweven vrolijke vlinders voor jou…