Alle inzendingen over auto OR onderweg OR trein

Haiku Onderweg station Utrecht voetstappen snellen kris kras all directions…

het weer is niet altijd goed er waren zelfs totaal verregende vakanties in zonovergoten weken vormen plensbuien met onweer een frisse verkoeling het onderweg zijn vind ik een avontuur vol nieuwe indrukken het onbekende lokt mij de weg vult zich al rijdend in op paden die recht en krom zijn…

Blijf staan op het hoge blijf staan te pakken en heen te gaan staand te klein zolang ik groot ben…

achter schuilgewas weerklinkt soms 'n schaduw over hemeldiepe krochten is kaalslag begaanbaar, het oneindige verwantloos, zou dit haar gezicht zijn engel die over mij waakte, mij bewaarde, loodste langs boomloze bosgronden gaat dit pad naar denkbeeldig dolen zonder houvast aan touw of steen om niet te staan met voeten in land zonder…

lange routes heb ik gelopen langs paden die me lief zijn bomen die me beschermden tegen soms te felle weerschijn voorbijgangers die naar me lachten kregen een stralende lach terug naar tegenliggers die dat niet deden knipoogde ik heimelijk achter hun rug blindelings kende ik de wegen die leidden naar verbondenheid als de nacht eens iets…

We komen vooruit, maar we kunnen geen kant op – in de scheepshutten.…

Je beklimt een berg terwijl je denkt aan de top – dus je bent nergens.…

Ik ben onderweg, met uitzichten, dat is het – doelen zijn bijzaak.…

als ik dan toch onderweg ben naar zachte zanden woeste wateren blauwe bergen en dan toch beland per ongeluk misschien op een lome landweg een donker dak of een brakke boot en als ik dan toch weer op weg ben naar sacrale stilte verdronken verlangens en vergeten verhalen weet ik dan dat ik in eindigheid landen zal in bed…

Pauze onderweg, te moe om een dutje te doen of hier echt iets te eten wat ze niets eens hebben Het is de moeite niet om mijn jas uit te doen ook die ene handschoen laat ik maar aan Was ik maar thuis, in bed niet dat felle licht, niet die eindeloos donkere nacht nog te gaan…

Onervaren reizigers verdwalen zo gauw in onbekende streken Ze laten zich verleiden door stegen en seinen en gaan trappen af naar de binnenkant onwetend waar ze zijn, ergens echt of maar wat rondtollen in hun hoofd, dol doller dolst gedraaid door hun zintuigen die hen omringen met muren die ze willen aanraken om te weten of ze hard zijn…

Ik reisde meer dan vier uur Om een uur bij hen te zijn De volgende dag zat ik weer in trein en bus voor nog een jarige Toch was het doel niet het enige Ook de reis was het waard Zoveel gezichten, vergezichten, gekleurd blad Moeders die kinderen in en uit de trein Mensen die hun mobiels lazen Een pasgeboren baby in de kinderwagen jammerde…

Zondagavond, stil station He daar komt een trein Jammer maar helaas De andere kant op van waar ik had moeten zijn Ondertussen mis ik Studio Sport De zon is onder, het wordt nu koud Ik wacht nog steeds op mijn trein naar huis Maar de speaker meldt nog steeds oponthoud…

bladeren een haas rent door een veld een jong stelletje zit zoenend in een auto wachtend tot het rode licht gedoofd is terwijl de trein voorbij snelt Mijn glimlach kijkt uit het raam kriebels raken een gevoelige snaar zoveel liefde langs het spoor en ik ben ernaar op weg op weg naar haar…

ben ik op mijn plaats of onderweg juist onderweg ben ik op mijn plaats…

De Drachtster tram brengt ze naar de Stad, vandaar gaan ze met de trein naar Westerbork, Laatste halte vóór Auschwitz, laatste halte voor het allerlaatste einde.…

En is het niet jouw kind, dan is het wel het kind van iemand anders, onder jouw auto. Of onder een bus, een vrachtwagen een aanstormende trein. Nee, de dood is niet kieskeurig.…

Altijd zijn wij mensen onderweg Onderweg naar huis of werk Op weg van huis naar de kerk Wij mensen blijven onderweg. Onderweg zijn, hoort bij het leven Nooit kunnen we blijven staan Wij moeten ergens heen gaan Dit is en blijft een vast gegeven.…

Bang voor gist'ren, Bang voor vandaag Bang voor zo meteen, Bang zoals geeneen Bang voor morgen, Bang dat ik het niet meer kan, Bang voor de angst Die het leven platlegt Van een echte man…

De steen is glad, altijd koel altijd even blauw en thuis in mijn zak We zijn aangekomen en onderweg We leven en logeren vandaag in dit hotel Het uitzicht is wonderlijk saai Je hoort de treinen razen over het passeerspoor Jeanette heeft haar reiskleren uitgedaan Ze zit te lezen, het is nog te vroeg om beneden te gaan eten We hebben…

De reiziger staat stil Zijn blik overwelft de gehate vlakte Hij wikt de taal van zijn geheugen Het lied des vaderlands De reiziger leeft in gemeenschap Met auto, bus en trein Groet de nederige passanten En de bloemen aan het venster De reiziger is een held gelijk Loopt gezwind over het water Peilt de weemoed van de vissen En de achterdocht…

Gods wegen zijn ondoorgrondelijk maar veelal bij leven wel te begaan met het ruimteveer, het vliegtuig de trein, de tram, de bus, de boot, de metro, de auto, de (motor)fiets of gewoon te voet....wandelend...…

compartiment, en als Hij de luxe van een auto heeft, Vaak hetzelfde vak op dezelfde Carpool, waar hij na het werk Op dezelfde plaats de klokhuizen Achterlaat die hij net heeft Afgekloven…

tergend traag komt hij eraan de stalen mustang komt tot stilstand zoekend naar een plaatsje niet duwend en niet haastig de wagon voor ons alleen. moe van al dat werk en feesten zakken we op de banken neer warme blikken komen snel, lieve woordjes voor haar oortjes het onvermijdelijke kusjesspel. kusje hier, kneepje daar opgelet…

Ze zuipt zegt hij heel verliefd waarbij zijn ogen stralen haar blik is blauw een lust voor het oog als ze de weg over kruipt haar hoge leeftijd is een absolute pré hij behandelt haar met respect en streelt verliefd over haar mooie kont zonder één moment van spijt onze buren spraken hem aan joh, dat kan je niet maken het lijkt…

Ik sta er niet meer van versteld, dit moest natuurlijk mij weer overkomen. Omdat ik geen parkeerticket heb genomen kost die boete mij weer geld! Ik ben helemaal opgehitst. 'k Heb heel zeker niet te snel gereden. 'k Heb zelfs de controles nog vermeden, en toch ben ik weer geflitst! Omdat ik die voetganger niet zag heb ik een maand rijverbod…

voor het besturen van een auto is een rijbewijs nodig op straffe van op- en uitsluiting een soortgelijke regeling zou moeten gelden voor het beoefenen van poëzie…

Die VW Kever, al was 'ie klein, snorde lekker, reed als 'n trein. Van een degelijke Duitse makelij. Voor deze Kever géén tribunalen, laat 'm blinken, laat 'm stralen. Dakje open, dan ben je pas vrij.…

Hij knalt nooit nog ergens tegen op alleen van een oude auto krijgt hij nog op zijn kop. Ik bekijk het met gemengde gevoelens. Ik wil natuurlijk geen ongevallen meemaken of dat een boom mijn karretje in twee kan kraken. Ik heb het leven veel te lief, daarom mag mijn auto het van mij overnemen. Kom ik zelfs goed thuis met een glaasje op.…

Wanneer ik ’s nachts door Rijmenam rijd en als door boter langs de velden glijd, denk ik wel eens aan een oud verschaald verdriet de autoradio mag hard staan, vergeten doe ik niet. De koeien staan weer in hun stallen, de maan ontwaart zijn bittere schijn, verheven op haar voetstuk kon ze slechts nog vallen, Het lijkt heel lang geleden maar…