Alle inzendingen over besef OR kwijt OR pijn

Ik zie de chaos in de lucht Alle sterren kris kras door elkaar Voor elkaar op de vlucht Terwijl ik ernaar staar Ik zie de chaos in onze relatie Alles kris kras door elkaar Tussen ons steeds die spatie Besef, terwijl ik naar de sterren staar.…

Zo zacht als de wind Zo mooi als een vlinder Tippel je Mijn gedachten in Ik slik je door Vast gevangen In mijn emoties Donker en zwaar Kom je weer Uit mij Gesloten in richting Verzwaard zink je weg Je verdrinkt En ik kijk Toe…

Schoon is de dag zonder zorgen Schoon is de dag van de lach Schoon het besef om te leven het besef dat je ook huilen mag...…

Besef je wat het met me doet als je me lief aan zit te kijken met je prachtige bruine ogen zodat vlinders in mij neerstrijken Besef je wat het met me doet als je zachtjes tegen me praat me vertelt wat je van me vindt terwijl je me met kusjes overlaat Besef je wat het met me doet als je jouw gevoelens wilt delen merk je dat je door dit…

Een langere weg klaagzang geen idee waarheen nergens naartoe vliegend in de ruimte geen besef van tijd liggend in de verte iedereen verdwijnt liever staande elfen en feeën leven of stilte luid of dood…

Is het dit hart dat breekt Bij het besef : zij is er niet, want zij is dood.…

Waarom die hoofdpijn die mijn geest bezet? Opdat ik mij niet al te zeer verhef? Kwestie van kans, waarvan ik deze tref? Gevolg van welke oorzaak?, hamert het. De vraag die mij gedadeloos verplet is deze: heb ik wel voldoende lef om met een wereldbeeld en zelfbesef iedere dag weer op te staan uit bed? Het duizelt me, maar eens komt het terecht…

Vlinders Vleugelen Voort Zwanen Zwaaien Zuiver Wolken Waaien Wazig Herfst Hangt Hoog Zomer Zakt Zichtbaar Dagen Dromen Droog…

Dat het tot mij doordringt: De zee, in zijn palet, door Iriserend zonlicht beschenen, De golf, voortdurend van zijn Bed gelicht. Er heerst geen indruk meer Het is al zo vaak bekeken: een Dijk, de weg, de oever. Het dorre gras, de verse bomen, Wolken torenhoog in een Hemel van belofte. Zover het oog reikt, de blik intens Naar verder…

kalm maar opgewekt drijven watervogeltjes in de stille sloot van de wilde ruwe zee in het geheel geen besef - tanka - uit "De Zee en Ommelanden"…

Ontwaken uit een vredige slaap De mooie vredige droom is over Langzaam gaan er ogen open En sijpelt het besef door Als een koude regen op een warme zondagmorgen Die zoete warme droom Onbezorgd liet je ons spelen Mochten we zijn wie we maar wilden Vandaag een voetballer Morgen een filmster De droom ging voort Later …. was iets onwerkelijks…

Morgen zijn we stof wachtend op een briesje vandaag beroer ik terloops de iconen die als eilanden wegvluchten naar wolken die nooit druppels vormen Keer op keer verrast het toeval mij en besprenkelt mij met de geest van oud water.…

Elk moment dat er regen valt heb ik tijd om na te denken de kleur van grijs helpt om objectief te kunnen zijn. Niet te euforisch en vrolijk maar tastend in de realiteit naar ongedwongen feiten die een lach, maar ook tranen kunnen maken.…

Zo zoek je naar woorden en dan komen ze op alsof ze altijd al op die plaats hoorden dat maakt het leven zo bijzonder zonder gedonder of gezeur staan woorden voor je deur je schrijft door en nog voordat dat je het beseft sta je ergens voor voor blijdschap, verdriet en vrijheid en wat nog meer en dat keer, op keer, op keer.…

Toen je me zei niets meer van je te verwachten deed dat pijn. Dat ik nu niets meer van je verwacht doet nog meer pijn.…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet. Wie kent niet…

De zon speelt haar spel Samen met de wind en schittering van het water Zintuigen worden aangesproken Verwend en gestreeld Je lichaam reageert autonoom Pigment beschermt je huid Parelend zweet koelt Alles vanzelfsprekend maar uiteindelijk een wonderlijk mooi Zoals mensen kunnen zijn Wonderlijk en mooi Als ze het maar beseffen.…

Blind verlangen stond niet toe kleine lettertjes te lezen, te groot de wervende kopij: ‘boter, suiker, melk en honing…..’ Door ogen wagenwijd gesloten voor wat er schuil ging achter wat op onschuld leek, vond pijnlijke struikeling plaats. Dus eigen schuld aan dikke bult.…

Alle vreselijke pijn valt soms weg door het besef, dat jij nu 'jij’ niet bent. De stilte in de morgen schreeuwt pijnlijk in mijn hart. Ver van jou vandaan.…

Wat als de geur verviel, smaak niet bestond Wat als ook het gehoor verdween misschien Men nog wel tastzin had, maar niet kon zien Zou het dan zijn dat men de liefde vond? Wat als de grens die Adam trok vervloog En daarmee alle innerlijke strijd Verging, de mens geen weet meer had van tijd Van dag en nacht, zaken als laag en hoog Hij samenviel…

Als je weet wat vroeger was Ben je oud en rijk en soms arm tegelijk…

Elke keer, als ik het besef gaat er een rilling door me heen.…

Alle spieren gespannen Blokkeert mijn hele zijn Met een onmens groot verlangen Verlost te worden van alle pijn Met gesloten ogen Komt het besef tot mij Ik moet mijzelf niet verloochenen Alleen dan ben ik vrij…

Ik zou mijn leven wel slapend door willen brengen dan kon ik dromen alleen maar dromen En zou ik gelukkig zijn Nu droom ik ook maar word weer wakker met een ondraaglijke pijn En het besef dat mijn leven nooit een droom zal zijn…

Door tederheid vergeten vergeven de pijn dan het verdriet zo zinloos allemaal Door vergeten tederheid nostalgie op menu de zorgzaamheid kwijt nu verder…

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

Verdriet en pijn Waarom moet het leven soms zo oneerlijk zijn En ga je door een hel Wordt niet meer gered door de bel Want kostbaar is je tijd Het leven raak je kwijt.…

Ik kan niets meer, het doet pijn als ik besef wat ik nog voor jou voel... Ik hoef niets meer, te verlangen naar de zon die toch niet meer schijnt... Ik heb niets meer, niets zonder jou want jij...jij was mijn enige echte doel...…

Ik vind er niets meer aan Het gaat niet meer zo goed Ik wil van je af, ik wil je kwijt Maar weet niet hoe 'k dat zeggen moet Ik wil je geen pijn doen Je niet al te hard laten huilen Maar hoe kan ik het je nu vertellen Dat je niemand meer hebt om bij te schuilen?…

Traan na traan Dag na dag Pijn Diep vanbinnen Altijd durend Sluit het op Hou het vast Lijd eraan Maar kan het niet zeggen Want, ik wil je niet kwetsen Ik wil je niet kwijt…