Alle inzendingen over blaffen

Na het zien van 'De kleine blonde dood' zakte je volkomen in elkaar en heb je een einde aan jouw leven gemaakt, de hellehonden begonnen te blaffen en jouw veerkracht knakte.…

Het is van verbluffende eenvoud; zo verre van bladeren die blaffen als fel iriserende sier in contreien die mysteries breien. "Het is uw onbewuste dat onfeilbaar kiest. Een kans van één, niet één op acht en zeventig". Ah, de negen van bokalen, rijkelijk gevuld. Zit er iets verborgen, daar in die bedoekte kast?…

Wij zijn de lang-verweeuwde en kind-verlaten moedren; wij blaffen in het spoor van, smoorlijk, Hecabe, of, in de ontreddring van de laagste rust verzonken, ons lammen dag ontlaên en leeg van alle vonken, verliezen aan geduld de vormen zelfs der beê.…

vrat hortensia's uit mijn tuin mekkerde daarbij als een geit hersens drukten tegen mijn kruin vlogen toen weg, waren bevrijd maakte hasjcake gedrenkt in rum snoof daarna diep aan fles met coke at een heel zakje met tumtum blies de halfzware shag tot rook nu zie ik rode giraffen met op hun nek Dappertje Dik hoor de kippen heel hard blaffen…

Ik voel nog 't dokkeren van de banden op de ongelijke keien en hoe hij dromend stilstond soms en luisterde, één vinger op de mond, naar 't juichen van de lijster in een perelaar en 't verre, hese blaffen van een hond.…

' 'Ik zal even wat halen wacht jij maar in mijn halletje' En dan ruik ik het Ik hoor de hond achter de glazen tochtdeur blaffen ben bang dat hij de deur open krijgt door het glas springt en mij bijt omdat ik in hun halletje sta Ze vertrouwen me toch mooi die mensen Ik kan 'm net zo goed met een jas van de kapstok smeren De galerij…

Waren wij bewonderaars of toch gemaakt als hoofdrolspelers speelden wij haar koningsdrama in een lichtend schimmenspel Half naakt maar vervolmaakt als silhouetten op de muur wajangpoppen in de nacht voor verre reizigers in ruimte Alleen kunstenaars verstonden dat wat nergens anders scheen en hij schilderde een hond die hard bleef blaffen…

Hoor je de honden, De honden, Majorca, Heel in de verte blaffen gaan? Hoor je de dronkenmanspraat in de wind? Je dronken vader komt er aan. De weg is te smal en het meer is diep: Hoorde je, hoe hij mijn naam daar riep? ‘Maria!’ Zet het raam wijd open, dan kun je goed horen, ‘Maria... Maria!’…

zich af te slaan overlevenden werpen hun steen bij de hoop van zij die ze voorgingen bergaf onder het Cruz de Ferro Onze Koningin moet worden ingelicht kronkelt er een rechte in de lijn in haar erfopvolging vanaf Pepijn zij moet vrezen met groten vrezen voor de wraak van Friezen die weten Hoort alleen al hun eeuwige honden in bergen blaffen…

Hij komt de wereld overtuigen Van de macht van onverschilligheid Deze jongen zal niet buigen Door drift en lust bezeten Hij zou zichzelf hebben gehaat Als ie had geweten Van de man Aan het einde van de straat Stelen van een kleuter Spugen op de grond Krabben aan je leuter Blaffen naar een hond Schoppen tegen schenen Vloeken naar de…

doorbreekt in diepe nacht klinken er krekelkoren die zich nauwelijks laten verstoren door piepende muizen en speelse ratten of luid geklaag van krolse katten soms komen dan ook de kikkers tot leven om hun versie van het verhaal te geven afgewisseld door kraaiende hanen die de ochtend al nakende wanen en geregeld raken waakse honden van eigen blaffen…

het leukst van de mensen vond hij al waren er wel eens zwakke bij het horen van een goeie mop dan kraakte de hersens in zijn kop proberend om de clou te snappen dan ineens naar lucht te happen als hij het een goeie vond rolde hij gierend over de grond als je dan die gezichten zag een hond die omviel van de lach hij kon grommen huilen en blaffen…

dichters mede liggers handomdraaiers pierewaaiers Vogeltellers doe-het-zelvers wondenstelpers little helpers Zwarte wolken zilvermeeuwen hongerige wolven kromme tenen Hoofd vol woorden je hart voelt leeg je trapt op de rem niemand hoort je stem Hartendieven blijven spoken verdronken ogen liggen te drogen refrein: Honden blaffen…

Men hoort van ver die stemmen Van herders en van schapen, t Geblaat der jonge lammren, 't Geklink der hamelbellen, Het blaffen van de keeshond: Die mengling van geluiden, Die landlijke tonelen, Zo vreedzaam, zo eenstemmig, Zo kunsteloos eenvoudig, Vol bezig, werkzaam leven En kalme rusteloosheid, alle harten, Die gij, natuur!…

Het snikkende sienjaal viert feest, als onder zijn hijgen, zó betuigt het blije blaffen van het beest. Rustig zware adem, ligt het land, onder de omarming. Een grijs kleed van een koningsdochter, zo is de slierende smoor, maar de gordijn van de verre regen verbergt niets.…