Alle inzendingen over blikken OR verdriet OR huilen

Kom bij me schuilen, nu niet meer huilen. Je weet dat ik het goed bedoel. Wil zo graag, dat je weet, wat ik voor je voel. Al zie je mijn liefde niet, dat is dan mijn verdriet. Zal er altijd zijn voor jou. Omdat ik zo heel veel van je hou.…

Huilen wil ik Maar mijn tranen Zie je niet Hoofd overlopend van Gestold verdriet Maar mijn tranen... Ze zijn er vast wel Ergens naamloos In 't verschiet En toch komen ze niet…

Als de chaos is geweken ik mijn verdriet heb aangekeken en mijn gevoel heb laten spreken dan zou ik willen huilen Huilen om de leegte in mij om de eenzaamheid waar ik in glij zonder vertrouwen aan mijn zij want hoe moet ik nu verder? Verder doorgaan, overleven liefde nemen, liefde geven alles weer intens beleven.…

Ik huil nog steeds jouw tranen van jouw immens grote verdriet welke jouw hart heeft doen breken alleen weet menigeen dat niet Ik huil nog steeds jouw tranen mis de warmte die je me gaf voel nog altijd jouw nabijheid wanneer ik kniel hier bij jouw graf Ik huil nog steeds jouw tranen over het geduchte gemis kijk verwachtingsvol uit naar…

Tussen de regels door las ik je verdriet tussen de regels door ik begrijp het niet. Tussen de regels door zag ik mijn spiegelbeeld keek ik naar mezelf of heb ik me dat verbeeld? Tussen de regels door huil ik, met bitterheid, tussen de regels door huil ik, met veel spijt!…

verdriet zit diep in mij elke dag weer komt het naar boven huil ik, reageer ik het af op alles stotteren is de reden iedereen maakt er een spelletje van raden wat ze wil zeggen en ondertussen probeer ik er wat uit te krijgen moet huilen van binnen niemand weet het niemand ziet het alleen ik niks kan mij helpen…

Op liedjes van troost dansen we de wals van verdriet Ik ken de stappen net zomin als jij maar huil voor ons de maat en we dansen op je tranen…

Strak kijkt hij voor zich uit slechts een vogel geeft geluid bij een graf, bedekt met sneeuw Stil verdriet niemand die zijn tranen ziet: mannen huilen niet...…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

Mijn lachen was die dag vlak bij huilen, maar ja, het leven is nu eens geen kinderspel. Die ene blik in je ogen, die was diep, tot de grond van je hart kon ik zien, en dat wat ik daar tegen kwam, was hartstochtelijke liefde, die mij nu pijn doet, die mij elke dag laat huilen, en toch will ik het niet anders. Want, ik hou van jou!…

Het gaat erom Dat je begrip toont Medeleeft in haar verdriet Niet zelfzuchtig voor jezelf gaat Dat verdient je partner niet Het gaat erom Om haar te steunen In het verdriet dat haar zo raakt Geef haar troost en mededogen Zorg dat zij haar huilen staakt Het gaat erom Te leren leven Met een vrouw en haar verdriet Geef haar wat je hebt te…

als mijn moedertje huilt is het meer schamen om verdriet huilen is haar niet geleerd dat doet een moeder niet zachtjes schreien dat mag wel stilletjes in jezelf daar heb je dan een zakdoekje voor en een flesje 4711…

Tranen van verdriet stroomden over mijn wangen toen het leven haar verliet werd ik alleen maar banger de angst die drijft mij voort de angst om ook te gaan om te verdwijnen door de poort en te huilen naar de maan…

Huil niet om de woeste wolk die zijn kroost verloren ziet wanneer het als verliefd verdriet neervalt als de laatste regen op klootjesvolk, ruisend riet Huil niet om de tere traan die wegrolt op de oude brug vertrouw de zon, zij wijst hem vlug als hij moet gaan in waterdamp de weg weer naar jouw wolk terug…

Spaar je verdriet als het kan nog even op rek je ellende nog iets langer Laten we samen eerst wat eten huilen kunnen we altijd nog later na het eten als de honger even is gestild Verdriet smaakt dan weer anders een volle maag huilt minder erg…

Fluitend loop je door de straten Achter je lach voel ik verdriet. Vrolijk grappend ga jij verder met tranen die geen mens ooit ziet. Leg je hoofd maar op de schouder van Hem die zoveel van je houdt Door Hem krijg het leven waarde als je maar op Hem vertrouwt.…

Ongecontroleerd huilen Het zou zo ontzettend helpen Waarom kost het zoveel moeite? Wil er niemand met mij ruilen?…

, huilen van verlangen en verdriet om jou mijn kind…

ik pel behoedzaam elke schil van je lijf jas na jas ontneem ik je tot aan je naakte kern het doet je zichtbaar pijn en daarom zeker huil je mij…

toen het regende in mijn hart leerde jij mij schuilen en ik mocht je niet danken toen het verdriet mij te veel was kwam je samen bij me huilen en ik mocht je niet danken toen alles donker was in mij hield jij mij in het leven en ik mocht je niet danken nu de zon weer in mij schijnt wil ik je alles geven en ik kan alleen maar janken…

Niet huilen als ik ga het echoot lang na in de kille kamer doelloos glijdt een hand langs stoel en tafelrand de zon schijnt ongenadig…

De waarde van 1 traan is dat ik het eigenlijk niet wil maar toch moet laten gaan. Woede pijn en onmacht breken wil ik wel of niet dat je hebt gekeken?…

de zee huilt tranen vol van water en van nat droogt ze met de kade sluipt naar de kust ze moest het van eb hebben maar heeft het van vloed gehad…

Vogels vliegen dalen neer op bomen fluiten zachtjes avondlied mijn gevoel geeft enkel nachtelijk verdriet…

een rivier brengt een leven tot leven en enkel een stam verstopt de waterweg het is geen verplichting je over te geven maar tranen die niet stoppen het is erger dan een overstroming van land en akker…

Een vloedgolf, Een teken van Pijn, angst en verdriet Symbool voor hulp bieden en krijgen Het moet ooit komen. Opkroppen kan niet meer, Open je ogen en laat het gaan, Eens moet het komen Het is nooit te laat!…

een traan rolt langzaam langzaam maar zeker naar beneden de andere tranen zijn volgzaam er is verdriet geleden een zout spoor achterlatend zachtjes wenend de emotie gehavend niet redegevend de mond gesloten lippen die trillen de trots ruw omgestoten op zoek naar troost om te stillen het verdriet heeft de overhand treurend over dat…

Als je huilt hoef je mij niet uit te leggen waarom. Je weet dat ik er vaak voor je ben, laat de tranen gewoon maar komen.…

Maar jouw blik laat mij niet koud, Terwijl ik in mijn hart weet: "hij is toch te oud!" Toch kijk ik terug en denk ik later met een zucht.. Weer heb ik hem aangekeken En hem met die ander vergeleken. Dit gevoel wil ik niet! Het geeft mij te veel verdriet. Toch doe ik het elke keer weer En heb ik spijt na elke keer.…

Maar niemand zal ze zien, niemand, op deze wereld, komt te weten, dat ik huil.. Daar zorgt mijn masker voor, die laat mij zogenaamd vrolijk zijn, en laat mij lachen, om mijn pijn.. Geen tranen, geen verdriet.. Mijn masker, laat mij lachen om verdriet..…