Alle inzendingen over dagboek OR vragen OR dood

een dagboek schrijf je vol met jouw gedachten over de dingen die gebeuren, dag na dag en sla je later in het leven dit boekje nog eens open dan komt al wat je leest compleet met geur en beeld jouw geest weer binnenlopen... alsof het nooit is weggeweest…

Wiens leven zich Grotendeels in het Verborgene afspeelt, En kans ziet verse Blaadjes te snoepen Die zorgvuldig waren Opgekweekt Laat balorig een Zilverspoor achter Op de begane grond: Ze zullen potdorie Weten dat ik hier Geweest ben…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik heb vannacht gedacht verder dan kozijn niveau ik betaalde voor een zonsondergang hield mijn hand niet op de knip ooit schreef ik in mijn dagboek ik heb mijn langste tijd gehad de wens om zee te zijn spoelde af en aan toen schreef ik in mijn dagboek: ik heb mijn langste tijd nog niet gehad nu ik aan de grens gekomen ben de grens van…

Ik ben een vreemde voor hen, ik heb geen humor – die dat overbrugt.…

hij vermoedt dat ik het weet misschien is dat wel erger dan er zeker van te zijn of hij zin had in een biertje een bak troost, wat praten en niet mijn domme 'troost' maar práten dreef zijn ogen weg voor wat ik toch al wist: zijn zoon, de flat, het raam ook nu staat hij daar te staren naar de hemel die hem vallen liet zijn eigen vlees…

Er zullen altijd meer vragen blijven dan dat er antwoorden zullen zijn. Het leven blijft het antwooord schuldig, maar dood zullen we ooit weer samen zijn. ------<--<<-<-<--@ In oktober 1970 overleed mijn broer Paul aan een hersenbloeding. Hij was 17 jaar. Ik zag het en kon niets doen.....…

Die dood boven leven verkoos Was zijn leven te broos? Zijn stilte zijn gevecht? Hij heeft er nooit iets over gezegd Hij heeft het leven achter zich gelaten, zal nooit zijn weinige woorden meer praten En dat was het dan?…

De dood volgt op de voet. Geen aandacht eraan geven? Onwetend hoe dat moet, gewoon wat aan het leven.…

Wanneer ben je maar beter dood? Hoe groot is de kans op panisch kalm een rolstoel door de straten sturen, kwijlend op een trommel slaan, op kreupel, gek, of half zo oud. Hoeveel vingers steek ik op? Je maakt een kind om te vergaan. Ik was er zelfs soms liever niet geweest.…

Hij lijkt vast minder erg - die lief bijeengebrachte hoop spaanders van mijn gedachten - op mij dan een berg. Waar zal die laaiende gestalte van mij dan uit bestaan en waar kwam die al te late eerste vonk vandaan? ------------------------------------ uit: 'De mooiste gedichten', 2015.…

altijd maar naar woorden en momenten van vertedering zoeken terwijl je weet dat ze moeilijk te vinden zijn toch zijn er nog dichters die niet van ophouden willen weten en blijven dichten tot de dood een punt zet achter het leven…

oh wind wat waait ge aan vandaag is 't een bladzij van een dagboek gewikkeld in betraande zakdoek ooit losgescheurd in droeve vlaag met 'n digitaal boek lukt dat niet dan druk je simpel op Alt en Delete…

je ging dood een beetje stiekem zelfs zomaar op een winterse dag net toen ik even weg was zonder te vragen of het kon - mijn vragen waren niet eens op-…

je ging dood een beetje stiekem zelfs zomaar op een winterse dag net toen ik even weg was zonder te vragen of het kon mijn vragen waren niet eens op…

De dood is zondermeer de dood die aanklopt, die sneeuw was en is sowieso puur dat witte kleed dat bestaanbare en het nu weer wachten op de lente. Soms heeft leven een punt om er achter te zetten komma's , gewoon leed, rappe dagen van leven en welzijn liefde en hartstocht en noodzaak je hart en ziel te koesteren.…

Wie er het eerst was, Vraag je mij, De angst Of De dood, Welnu, geen van beiden, Kan ik je zeggen, Want de angst voor de dood Heeft ze op de eindstreep Ruimschoots verslagen…

Het wordt een mooie dag ik heb oma´s dagboek gelezen me herinnerd wat zij mij eens zei dat mijn ogen, zij wees daarbij groter waren dan mijn buik tevreden zou moeten zijn niet overal aan moest komen voel hoe ze me hard bestraffend in de wangen kneep…

Voor Gary Moore hij was de schilder van zijn dagboek elke dag heeft hij geverfd maar hij schilderde met noten omdat muziek toch nooit bederft doopte zijn gitaar in liefde en met dagelijks een grote haal schilderde hij de wereld een stukje leuker voor ons allemaal…

Kijk haar, ze denkt dat ze alles weet en 's nachts zwemt ze in wolken maar ze weet nog niet eens hoe ver ze kan gaan en in haar dagboek staan dingen waar god te moe van wordt en maar weinig voor de eeuwigheid dat de wolken zo mooi zijn. ----------------------------------- uit: 'Verdwaald ontwaken', 1990.…

een mix aan mooie dromen in de zeef van het geheugen koester ik nog al ware het mijn laatste spaarcenten wat blijft is de wetenschap van vergankelijkheid bijgeschreven in het gefingeerde dagboek van grote onzekerheid…

fragmenten vallen als dagboeken omlaag lege bladzijden spreken boekdelen over het lot dat haar was toegedicht gelijk een wees zet ze de regenboog almaar dikker aan om zo geluk over haarzelf af te roepen langzaam verkleurt de herfst…

Mama wenst geluk voor mij, tot haar ongeluk – werk ik niet goed mee.…

waarom de vraag op alles, geen antwoord op alles waarom gaan mensen dood? waarom blijven ze niet hier? elke vraag blijft knagen zodat je je het altijd af blijft vragen waarom, waarom je zult het nooit weten waarom vraag ik dit dan eigenlijk nog?…

Kunnen mensen dat? Kunnen we onszelf bevrijden, uit de greep van ons begrip? Durven mensen dat? Durven we wel verder zwerven, dan woorden en symbolen kunnen? Moeten mensen dat? Moeten we elkaar wel volgen, zoals volgers in een kudde? Willen mensen dat? Willen we wel logisch begrijpen, dat één plus één méér is, dan één maal twee?…

Met dagboeken in je nachtkastje en memo's dat en wie wel of niet de dood had weerstaan, met bundels met namen en herinneringen over mensen die met een groot hart deelden. Muzikale ritmes met schijnbaar gemak toverden uit losse pols je wangen rozerood konden kleuren.…

zonder te vragen nam de dood de mijne weg ik vroeg nog: waarom?…

Het kind praat. Wie gaf het de woorden? Het kind gaat. Wie gaf een weg? Het kind gedraagt zich. Wie gaf het zijn normen? Het kind zoekt. Wie laat het vinden?…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Lust verliefdheid liefde houden van Grenzen vervagen vragen rijzen antwoorden blijven uit Is verliefdheid lust of houden van 1 ding is zeker ‘t is liefde en lust en verlangen……