Alle inzendingen over depressie OR ziekte OR herstel

Terug keek ik De afgelopen jaren Op alle donkere dagen Die mijn leven verzameld Had - opeenstapeling van Buitensluiting, van neerbuigend Bejegend zijn, gekleineerd Tot op het bot, dat Onder het kwetsbare lichaam Onzichtbaar aanwezig was, Van vele malen verlies met Bijbehorend verdriet van Er niet mogen zijn - Nu ben ik verder…

In semi-sluimering Komen in mijn ziel Dia-raampjes voorbij met minstens Vijf soorten zwart bestrooid - Overwegend roet dat net Als ik is neergeslagen In de ruimte die Leven genoemd wordt En soms wel wat weg hebben Van de bril die ik doorgaans Draag in deze donk're tijd Waarin het nooit meer Licht lijkt te worden…

Huis dat Lichaam heet Al jaren in verval Noodzakelijk onderhoud Wegens permanent Tijdgebrek niet Uitgevoerd Overal kieren en Spleten, planken Die het begeven, Dak dat lekt - Wilde er nog Wel in wonen, Maar zag op een Morgen een wit bord Met zwarte letters Op mijn gevel aangebracht Mijn lichaam was Onbewoonbaar verklaard…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

Ogen dichtgeplakt Met korrels slaap, Ooglid dat nog Van geen wijken Weten wil - Na veel inspanning En ongewoon veel tijd Begint het licht Voorzichtig te gloren, Niet veel, maar toch - Door een waas van Verlies en verlangen Kijk ik bij onszelf Naar binnen, en zie Het huisgezin waarin De vader ontbreekt, Waarin hij althans…

Met vastgelopen hersens In het licht van een zon Die maar niet Echt komen wil, Slechts één gedachte Komt naar boven Eén gedachte maar, Aan het moment Dat dit leven begon…

in de nacht omsingelt zwart water het hart het heeft geen weet van verlangen dat ademen kan vleugellam hart dat licht in gesloten handen draagt het niet openen kan…

Je herkent het niet, ziet 't zelden op 't gezicht staat 't niet 't zijn de helden van verbergen. Ze is depressief, niet 'n klein beetje ze is ook nog zo lief maar hoor eens, weet je ze verbergt. Ze durft geen hulp te vragen is bang voor wat men zegt zo loopt ze nu al dagen en voert een stil gevecht van verbergen. 't Wordt allengs…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

Het is weer, chagregen weer Het komt met bakken uit de lucht Wanneer komt die zon denk ik met Een diepe zucht En ziet alles er weer wat beter uit hier Zowel het weer, als op mijn eigen vizier Soms is alleen het weer in een depressie En zit je zelf slechts even in een recessie Kom op zon ga schijnen En laat alle depressie en recessie…

ze loopt op de rand kijkt angstvallig niet in de afgrond voorzichtig stap voor stap krampachtig kijkend naar het moment de depressie diep beneden grijnzend hopend dat ze valt ze wankelt de depressie houdt haar adem in hoopvol loerend maar ze vindt haar evenwicht terug rechtdoor steeds rechtdoor dan voelt ze vaste…

Met een depressie dromend in de wintertijd met een storm op komst staan kale bomen paraat om windstoten te doorstaan.…

Het opstel van mijn leven wil ik Schrijven waarin het moet gaan Over de pijn, het verdriet En het door alleman ontkend zijn - Bij de eerste zin van het verhaal Trekt mijn hoofd al dicht met een stevige mist - En schrijf ik mijn opstel eerst maar Als gedicht, en zijn het vage contouren Die mij langs de regels voeren…

Mijn hart doorwond Mijn ziel doorboord Verhef ik me Boven ' t maaiveld Van mijn leven En zie ik Dat ik leef nog - Hoewel 'k zo vaak Al gestorven was…

Al hetgeen in mij Onstoffelijk is Verzet zich tegen De gang van zaken, Kan niet meer tegen Dat pijnlijke gemis Waarmee ' k naar Het verleden blijf haken En schreeuw mijn verdriet Van de daken dat voor Niemand te horen is…

Eigenlijk wilde ik Richting uitgang Maar werd door een Onzichtbare persoon (die over het leven ging, zei hij) Tegengehouden omdat Ik wel de weg, maar Nog niet het leven Had afgelegd…

Verkleumd tot in 't diepst Van mijn gedachten zwerf ik Doelloos over platgetreden paden Niet wetend welke richting ik Moet gaan - de richting die ik Zoek lijkt zinloos en onzichtbaar Begraven in het landschap dat wereld Schijnt te heten, door haar was ik verslonden, En toen kwam vandaag zo maar de ommekeer, Heeft het voor 't eerst…

Hoe zinloos is het Telkenmale terug te keren Naar dat wat je Verloren bent In de hoop het Terug te vinden, Terwijl je weet Dat de toekomst Niet meer bestaat…

De boor baant zich Met geschulpte randen Schuin naar beneden Een weg door de Steenharde rotswand - Ik weet dat ik Die boor ben, En gestaag verder Naar beneden draai - Als iets meer dan De helft van de boor In de rots verdwenen is Besef ik dat ik terug wil, Maar het point of no return Ligt al ruimschoots achter me, De…

Depressie Los je niet op door je eroverheen te zetten Door je niet aan te stellen Voor depressie hoeft geen reden te zijn Je kan je er niet altijd tegen verzetten.... Soms heb je niets Soms heb je alles Maar geluk is niet te koop Geluk kun je niet maken Depressie is niet iets waarvoor je kiest....…