Alle inzendingen over dieren OR geluiden OR eigen

Jouw wereld mijn wereld waar in ieder ochtendglore rijkelijk doorbloed met levenslicht je eigen geluid en warme gloed je horen en zien vergaan.…

Ik wil het, ja ik ben er aan toe, ik weet nog niet waar of in hemelsnaam hoe? Maar ik wil het samen met jou, schat, ik weet heel zeker dat ik nu genoeg van je houd. Komt het uit vanavond, kan je dan? het moet heel speciaal zijn, ik word er echt gelukkig van, het word vast heel fijn. Ik steek kaarsjes aan, geef je een behaaglijk gevoel,…

Ik voel mijn schouders schokken van de ingehouden snik mijn lichaam krom gebogen dat is mijn eigen ik.…

Is dit democratie Waar men een stem heeft Die niet wordt gehoord Maar wordt bestraft Met financiële moord Is dit vrijheid Waar eerlijk hard werken Leidt tot het omhoog gaan Van andermans salaris Die feitelijk slechts stilstaan Nederland is tolerant Maar iedereen weet Wie zich in ons verplaatst Ziet dat in nederland is het zo Eigen…

tegen ’t raakvlak van licht en schaduw leunen mijn ogen aan op momenten, zo heftig of luw die na een ogenblik vergaan blikvelden zie ik, volgroeid van gedaante in vol ornaat fluisterend en luisterend geboeid naar het bestendige waarom 't gaat…

Wereldvrede is je geprogrammeerde tekstverwerker de trap afsodemieteren uit het dakraam je eigen programma schreeuwen geluiden uit je ziel geboren door de wind gedragen naar alle uithoeken van het bestaan geesten zich laven aan je echo ver van het weten vreet je de honger aan van je eigen stemgeluid.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Gans in het wonderbaar verhaal verloren, Terwijl hij mijmrend in de haardgloed staart, Lijkt het hem of, door God daartoe verkoren, Hij met zijn dieren over 't water vaart.…

de mens gedraagt zich als een edel paard en zint zoals een vos op slimme streken hij heeft de kater uit de boom gekeken of pronkt zoals een pauw loopt met zijn staart een enkeling komt van gegoede huizen de meerdeheid gelijkt op grijze muizen…

Er zijn dieren die piepen. Zo zijn ze geschapen, tot piepen. Hun tieren te iel in de mist. Er zijn dieren die loeien. Zo zijn ze geschapen tot loeien. Hun roepen te rauw in de mest. Er zijn dieren onhoorbaar. Scharrelend. ------------------------------------------ uit: 'Fladderen voor de vloed', 2007.…

Oh dieren. Hun geslachte karkassen, ze briesen. Als laatste avondmaal staan ze daar rond open vuur. Hun schreeuwen overstemmen het gejank van een slachting, vol verachting begaan zij de moord op een beest en op de droom van de vrouw die nog een meisje was Het dier is vergiftigd.…

De mensen ja de mensen zijn beesten de beesten zijn dieren en de dieren zijn menselijk haast. Zo zijn de mensen op een paar haren na menselijk…

Fladderen als een vlinder steken als een bij vliegen als een vogel zo heerlijk vrij zwemmen als een vis niet gevangen, jammer die was mis wandelen met de hond in de buitenlucht lekker gezond zo kan je heel wat over dieren schrijven maar ik stop, want je kunt het ook overdrijven!…

Terwijl mijn lichaam jonge dieren opneemt die dartelen in weiden naast club copacabana en naast de graven van naamloze Amerikaanse soldaten blijf jij mijmeren over de frituur die je vader overliet aan je jongere broer.…

Nog nooit heb ik gehoord van een vlinder met mazelen, evenmin van een vlo met vlooien, nog niet eerder maakte ik mee, dat een mier, een gebroken poot had, maar wat zou ik ervoor geven, om gewoon een dier te zijn, want mensen, die doen elkaar alleen maar pijn!…

vier oktober... oktober 4…

o het dier, wordt wakker hier stem met dat papier op hen, het helpt geen zier op andere partijen, het is geklier maar hier op het dier, kwetsbaar, maar ook fier, trouw, onschuldig als een mier, stem op een dier wij hebben elkaar nodig niet persé om op te eten, dat is overbodig maar voor het systeem waarin we leven van insecten, bijen, vogels…

Ik zie hier de varianten van het dier. Kortpotig of juist lang, met of zonder hoorns, verlengde tong, ingegroeide hoeven de mogelijkheden zijn eindeloos. het dier gorgelt. Te lang ronddraven is nooit goed dus glijd ik weer naar beneden waar mij man inmiddels in de staart de lucht rond het dier circuleert.…

Fraaie veren pronken in het warme nest ik kan de zon niet ontkennen vogels verliezen nooit hun taal terwijl mijn vragen zwijgen gevleugeld in het ogenblik in het geluid wat ik wil vinden natuurlijke melodieën klinken ze leven fluitend met mij mee waar ik ga en ik hoor de tijd in mystieke mysteriën over het gedrag van mens en dier…

Maar waarheid is een al te makke hond, met wilde dieren loopt het liever rond. Het weet zich met de lezers aangedaan zonder hen was het niets, niet eens bestaan. Maar ’t vraagt nu het echte, de naakte huid, en ’t levend woord wordt vel en trom. Welaan: het maakt van haar in god en mens geluid.…

De dieren op hun eigen manier in het gouden water, mooi is het dat ze zoveel plezier beleven. Stil is het nog wel, want de ochtend is nog vrij jong. De mist en de zon tegelijk met de dieren is een wonderlijk scenario. De natuur in al haar facetten, het blijft fascinerend hoe het allemaal kan. Foto Dick Voogd…

langs de laagwei van nabij hoor ik dieren lopen van eigen klank in een betovering van mistbanken ik haast mij niet bij vroege morgenmist het zonlicht komt later wel rondom het dorp waar tussen alles reilt en zeilt op zijn eigen manier vrij bewegend…

Soms wil ik wel eens mijn eigen Arkje bouwen Om te ontkomen aan de stress of het verkeer. En te varen op het water of het meer Niet enkel voor dieren, maar ook voor getrouwen Wees echter niet te overhaast met het vellen van de bomen Want zelfs de slak is tijdig bij de ark gekomen…

Gelukkig is dat aanstonds afgelopen, De slager keurt niet meer zijn eigen vlees. Dan wordt bereikt waarnaar steeds werd gestreefd: Geen dier dat strakjes na zijn dood nog ‘leeft’.…

in de avondschemering het zijn deze geluiden die mij laten huilen, huilen van verlangen en verdriet om jou mijn kind…

gesprek met spatten glasgerinkel en kletterend servies in kleren wil ik ze wel hullen de vreemde schelpen aan mijn hoofd beschermend koesteren tegen de golven die ongevraagd en onverwacht soms zacht soms ongenadig mij willen overspoelen het is zo zalig om je zelf te horen de harteklop en het ruisen van het bloed de wervelingen van de eigen…

met luisterogen kijk ik naar schreeuwende monden en hoor klanken die mij niet bereiken…

ontbijt op kaal eiken, de randen zijn verweerd, het blad stamt van lang voor ons leven een raam vergeten te sluiten de takken grissen naar binnen het krassen langs de ruiten overstemd dat van de sleutel die na al dat vele draaien bruin werd in haar handen en het zal me diep en dieper spijten, dat zij nooit meer zal wrikken en het geluid…

Het geluid van geluk is voor mij de stilte waarin de zon haar eerste stralen over de aardbol schijnt, en de merel weet dat waarna mijn angst voor de dag met de donkerte verdwijnt.…

Nu lig ik in het donker, Het donker vol geluid, Geluid dat mij benauwt... Ik lig met open ogen... Wacht op de slaap, Die eindelijk zal komen, Als straks de morgen grauwt.…