Alle inzendingen over dood OR sterven OR moe

De pijn is ondragelijk Het zijn je laatste uren Een strijd van ongelijk Kan niet lang meer duren Zacht praat je in raadselen Over het vale licht op het pad Je ogen laten zich sluieren Moe gestreden en afgemat De dood nevelt om je heen Je leven brokkelt nu weg Voelend koud als steen Langzaam glij je zachtjes weg...…

geen bloed voelen stromen zo bleek als vaal katoen mijn bed niet uit te komen geen fut om iets te doen volledig hol van binnen als een lege batterij soms even buiten zinnen de wanhoop heel nabij mijn passen voelen zwaar het eten smaakt me flauw ik leef als een kluizenaar de wereld kleurt zo grauw ik wil niet langer lijden dit doet…

Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.…

Je komt naar me toe als ik denk aan dood: moe en grijs ben ik van binnen. De liefde van toen: Laat het zo sterk zijn dat ik strijden kan en richting weer kan voelen.…

Jouw sterven is nog heel dicht bij me en lijkt langer te duren dan de dood waarmee je inmiddels vertrouwd bent ik heb de regen van het behang verwijderd bloemen op het balkon gezet om daar verder te sterven achter het regenbehang van de hongerwinter die jij voor me achterliet.…

Dood is stilte Je kan het horen De klok van de toren De klok slaat elk uur vanzelf Tussen elke slag is het de dood zelf Aan het eind van de slagen klinkt het als eeuwige dood Echter het is het leven waar sterven wordt vergroot…

nog eenmaal klinkt een klank van verlangen gemeenschap doet het kind sterven eens beleefd, gaat de dichter dood…

ik natuurlijk met mijn moeder Alhoewel een advocaatje haar zeer lief was En dat vooral met een dot slagroom Het toetje na de moetjes van de dag Dan was mijn moeder ook dood moe nu is moe dood en toch ook weer niet Want elke dag denk ik even ook aan haar En de overledenen die mij zijn voorgegaan…

moe!…

Er ligt een staat te sterven, Was nooit geheel gezond, Hij liet een volk verderven, Ging zelf daaraan ten grond. Er ligt een staat te sterven, Die ogen hebben zien 't - Heeft menig menig werven Een goede dood verdiend. Er ligt een staat te sterven, Heel zachtjes, zonder pijn. Twee volkeren zullen erven. Ik zal op de uitvaart zijn.…

Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de doden die sterven mochten om de levenden te laten leven Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de kinderen die leven mogen om de doden te laten leven…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

de natuur heeft altijd haar wetten : iedereen sterft op een dag . dat kan je niet uit je geheugen zetten maar wat wel altijd zal blijven: mijn glimlach en mijn optimistisch gedrag !…

Echo van je geest Door mij in stand gehouden Sterft met mijn dood; Met vervagen van m'n bewustzijn Sterf jij voor de tweede keer In m'n sterven Zal ik mij bij je voegen Zijn we gelijken; Tijdloze dood kent geen standen Er is geen dood, doder, doodst…

Paul Witteman is vooral de man van de witte toetsen voor die zwarte is hij als de dood Van sterven wil hij niets weten als het komt, moet, dan een snelle dood: sterven in het harnas van de journalist Hij laat een enorme leegte na maar ook een godsvermogen en dat als VARA-socialist Er wordt een salon afgehuurd zijn dochter Sylvia spreekt…

struikelend over de restanten van leven zie ik gedaantes die geen stem meer hebben onherkenbaar zonder kracht op sterven na dood zie hoe dodelijk het leven is………

aan die ene boom vastklampend met alle kracht tot het niet meer lukt verkleurt op sterven na dood de wind zingt luider dan ooit:…

Babeltaal in Nederland ikke niet verstaan wij leef in die Lui lek land geest is sterve na de dood…

Wanneer de dood ons omarmt, maakt hij aan ons leed een einde. Eenzaam en alleen blijft hij achter. Zo krijgt de dood ons leven lief. Zonder liefde kan hij niet bestaan. Wanneer we de dood omarmen, kan vrede worden geboren. Kunnen onze angsten sterven gaan.…

IJskoude liefde, die niet sterven wil, omdat de dode lelies onder water haar eenmaal droegen in hun gouden harten, waarmee de vijver vol lag, zwaar en stil --------------------------------------- uit: Sphinx (1946)…

Zelfs de dood lijkt te vermoeiend, al lijkt het daarvoor niet te vroeg. Leegte is niet leeg, mat niet mat te zijn. Alles wat je voelen moet, doet alleen maar pijn. Er is niets maar dan ook niets, maar zelfs dat is nog teveel. Leven lijkt op martelen, en dat is ook mijn deel. Moe zijn is niet moe, boos zijn is niet boos.…

Ik bevind me tussen leven en dood tussen waken en sterven het is waar ik heers waar ik mijn gemoed, mijn stemming en de woorden beheers.…

geboren worden is verlossing sterven een werkwoord en loslaten de opdracht dood wordt gegaan snel of traag ongewild of graag het is gewoon gedaan…

Ik ben moe, moe van het leven. Is er dan niemand, die mij dat ene kan geven. Dat ene is vreugde, vreugde en liefde om mijn leven door te zetten. Zodat ik niet meer moe ben, en alles even op een rij kan zetten. Ik ben moe, moe van het leven. Ik wacht tot diegene komt, die mij dat ene kan geven.…

Ze is moe, zo moe... Ze kan geen pap meer zeggen want ze is moe heel erg moe De kracht trekt uit haar lichaam haar energie is op 't is moeilijk voor haar uit te leggen want ze is moe zo vreselijk moe... Ze is te moe om zelfs te slapen, om te kijken, alles is teveel Ze is moe... Ik voel haar moeheid...…

deel mezelf met de dood ik zoek mijn graf zo vloeiend rood…

Ik zou willen roepen, schreeuwen, gillen Ik hou van je maar ik voel me leeg, zo leeg van binnen. Mijn handen beven, een krop in mijn keel Ik heb je nodig zin om me neer te leggen. ‘k Sluit mijn ogen, mijn gedachten rusten op tafel. Mijn hand wil niet meer, niet meer bewegen weigert, weigert te spreken. ‘k Ga er niet tegen in…

Al die tegenslagen maken je zo moe zoveel momenten waarbij je niet meer weet hoe... geen tranen meer voor het verwerken van al dat verdriet wanneer ga ik me weer beter voelen? dat weet ik niet...…

Keer ik hier niet meer Blabla teveel Hypocriet gekweel Het doet mij zeer Te moede Vermoeid ook moet ik gaan U heeft mij niet verstaan Zeg ik, ten overvloede…

liggen bleek en rimpelig je gelaat ogen diep gelegen in hun kassen geen medicijn wat baat je borstkas ratelt en rochelt een laatste adem, diepe zucht eindelijk je strijd opgegeven en ik adem...opgelucht het is voorbij, je hebt gestreden tot aan het laatste stukje toe je lichaam kon de pijn niet dragen het was genoeg, je was het moe…