Alle inzendingen over droombeeld OR binding OR portiek

Er regent bloed uit het oosten op de daken van het westen hoe lang nog duren de moorden van uit de portieken van het zuiden hoelang nog twitteren wij groetjes met kruisjes troosten wij ons egoïsme met lieflijke gebaren naar onbekende windrichting en laten face book stand by…

Causaal verband die je bent, werkelijke vrijheid die bindingen kent.…

voorheen keek ik niet achterom steeds vaker nu wandel ik langs oude wegen het verleden binnen waar de nestgeuren binding geven aan alle losse delen van het boek dat toekomst heet ik blijf het lezen opdat ik niet vergeet…

Tegen mijn euforisch droombeeld. Kon het magneet ons maar binden!…

Haar droombeeld: even struinen in de duinen Een plekje in de zon en een diner bij Van der Valk met uitzicht op de zee ‘Ik ga dat plan eens lekker rond bazuinen!’ Haar droom was zwoel en zoet en zacht Voor anderen een merrie in de nacht…

Goh, wat ben jij een flinke vent Geen relatie die lukken wil Geen vriendin die weet wie je bent Een getrouwde vrouw dan maar Dat valt te proberen Die weet wat een gezin is Die kan je waarschijnlijk de betekenis van binding wel leren Wat je kapot maakt en wat je verscheurt Daar denk je geen seconde aan Het is al gebeurd…

regen klettert op straat speelt met de stoepranden en glijdt op het glimmende asfalt vormt plezierige plassen waar kindjes met gekleurde laarsjes vrolijk in stampen auto’s laten het water opspringen tot fonteinen vol glinsterende druppels regendruppels zoeken hun kille weg naar paraplu’s regenjassen schuilende mensen volle portieken…

Ik zie steeds hetzelfde droombeeld donker en nooit compleet twee lichamen, verstrengeld fluwelen adem streelt je warme huid een matte glans verraadt het beetje licht dat van duister schemering maakt…

Praten met hem geeft me een gevoel van het verleden: Klein en Onzeker Want ik was vijftien, toen Toen hij mij heeft gekust Ik zie hem nu nauwelijks Maar in mijn hoofd heb ik een beeld Een ideaal misschien In de loop der jaren ontstaan Een persoon die belichaamt wat volkomen is Mijn verliefdheid slechts een droombeeld…

Zo keek je naar me Was het een droombeeld? Was het bedrog? Kijk naar me! Jouw ogen liegen niet Maar misschien is dit de eerste keer dat ik mezelf bedrieg... Ik wil geloven Ik wil hopen Maar mag niks verwachten... Brandend hart Onzichtbare tranen Grote meid…

Je schildert verlangen met de illusie van een droombeeld nu de stilte op het doek valt Je schildert verlangen.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

het universum zei: hier is zij hier is de stilte stil in de hoofden intense tinteling hier is de stilte in het jaar 0 verwondering de tijd groeit in stilte eenvoudig het binnenste dwarrelt binnen ontroerd dichtbij droombeelden nestelen zich het ontbreekt aan niets dit is alles het is mooi geweest…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ze kijken mij aan verdronken mensen in New York, kapot geschoten kinderen in steden van Syrië, doodgevroren zwervers in portieken, wanhopigen, die zelfmoord plegen in mijn ontoereikendheid wil ik hen gedenken immers de sluier tussen dood en leven is nu dun bij een boeket witte lelies brand ik een kaars voor zielenrust…

Op jacht naar een schaduw van jezelf of een ander Kom je dichtbij dan wijkt zij Laat het los alles voor niets Zie eindelijk in wat heeft 't voor zin Een schaduw een droombeeld Ongrijpbaar zie dat in haar Je doet jezelf te kort en mij ook Kom op aarde terug niet nu misschien, maar vlug…

rendez-vous met een droombeeld in levend wit ter herinnering aan een stem vol melancholie... een blikvanger in de achtiende divisie van begraafplaats Montmartre als een vorm van ontkenning staat zij daar 'herrezen' uit een zee van bloemen die tot jaren na haar dood nog dagelijks door bewonderaars worden bijgezet…

al tastend op zoek naar een weg op de vleugels van tijd in droombeelden en herinneringen zonder overschaduwd te worden heb je dat nodig om het goede eruit te filteren blijf je ronddobberen houd de zintuigen constant alert om die ervaringen toegankelijker te maken ontrafel je een verborgen taal voor verbeterd welzijn……

het komt wel voor wat vaker dan voorheen dat ik uit de tijd geraak en in iets anders overvloei zeker ik ben dan genoeg heb binding met het al om me heen het lijkt of ik uit een spoed ontwaak de aarde draait niet meer maar ik vertoef nochtans in een surplace als een lichte veer, heen en weer, totdat ik vaak ongewild, voor even…

In een portiek van vroeger op het Europaplein blijkt alles nu er zo vroeg, oud te zijn Maar op één bij drie hoog achter de bel staat nu Van de Laar in sier met krul en bogen Herkenbaar, het gordijn blauw, de bruin gelakte deur en uit de bus het touwtje ook de geur Jij en ik we speelden met tijd en jeugd in huizen op een…

Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt. Met een sleutel duwt hij traag de huig opzij en verdwijnt in het keelgat van zijn woning.…

Iedere dag weer moeten scoren onder de brug, in een portiek waar zijn dood wordt geboren een lichaam, dag en nacht ziek Verslaafd aan de verdoving een geestelijke verhuizing bewust een levensberoving infecties en vergruizing De naald, maar ook de pijn steekt hij weet zich nooit meer te ontspannen elk contact met familie ontbreekt zij…

poëzie wil ontplooiing het wil expansie het klampt vast in pientere puberschoenen in losse klanken raakt het niet uit de maat het verfrist zich in de muze van warme omarming in bronnen van droombeelden zo valt ze in de zachte schemering dalend achter de horizon iedere dag in verandering als een stroompje in beweging…

Een stad ontwaakt uit een sluimerend vervlogen droombeeld. Een natte damp, als een plassende regen, overvalt de gracht. Doorweekte wallenkanten ontvouwen ranke bomen met ontloken twijgen. De houten ophaalbrug brengt heimwee naar weleer. De stille stroom verraadt een blijde glans.…

Mijn droombeeld spiegelt via jouw ogen in een fata morgana tot een geheel tot het fotografische toekomst in mijn brein naar een ideale wereld die ik met jou deel.…