Alle inzendingen over eenzaam OR gevoel OR gedicht

Striemende regen. Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

kent u het euforische gevoel na het voltooien van een gedicht en dat dan na het herlezen blijkt dat wat op het eerste gezicht zo geweldig geschreven leek tot uw grote ontsteltenis niet meer dan een klote schrijfsel is…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik, eenzaam en alleen. Niemand om me heen. Verdriet is het enige wat ik nog voel. Dat is mijn gevoel. Het is donker ook in mijn hoofd. Al het vuur, ook in mij, is gedoofd. Een weg, geen uitweg.…

dat leeg gevoel na warme innigheid verlangen dat niet rust na eenzaamheid jou en mezelf hervinden in nieuwe eenheid hoelang is niet gegeven ik heb het leven lief…

je voelt je eenzaam... als je vrienden je alleen laten op een moment dat je ze nodig hebt je voelt je eenzaam... als je het gevoel hebt dat je er niet bijhoort je voelt je eenzaam... als je te horen krijgt dat mensen je haten je voelt je eenzaam...…

Eenzaam voel ik mij In een aparte zin Opgesloten en wachtend Op het gedicht Dat de wereld zal veranderen Tot ik erbij kan Het kan aannemen En beseffen dat ik leef Ik besta Voorzichtig kan gaan proeven Aan machtig puur geluk…

ik ben jouw boek en je handen strelen mijn bladzijden je handen zijn zacht en je leest met gevoel en je doet een greep naar mijn gestolde woorden voor mij ben je nooit uitgelezen verdrink maar in mijn gedichten…

Het regent Alsof de wolken het ook zat zijn Ik mis je Maar voor dit gevoel zijn woorden te klein Daarom maak ik er voor jou een einde aan Ik stop met dit gedicht om in het 'echte missen' over te gaan…

Mijn gedichten maakten me weer blij…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Vergeten de vergezichten Maar ook de blik op heel nabij Het kleine maar zo zeldzaam Vergeten de kooswoorden Zei zij, m'n stiller moeder Vergeten m'n gedichten Zei ik wat meer eenzaam dan voorheen.…

onmacht en frustratie cirkelen als gieren boven de betegelde woestijn boven die eenzame persoon het broze geluk van de vroege ochtend het gevoel dat het nog wat gaat worden vandaag dat alles in een stap weggevaagd nu de gieren zich storten op de nietsvermoedende het gevoel overvalt hem van woede van helaasheid van natte verse sokken…

Een mooi gedicht maakt elk cliché overbodig.. Het gaat over emoties en gevoel, Soms boos, vol liefde of juist zwoel.. Mijn gedichten schrijf ik vanuit gevoel,emotie en uit mijn hart.. Want ook mijn gedachten zijn soms rood,roze maar heel soms ook zwart.. Internet heb ik voor mijn gedichten niet nodig..…

Gedicht, impressie van een moment gedachte en gevoel verwoord verbeelding vult wit tussen regels tijdens wandeling van de geest Gedicht in literatuur, foto in beeldende kunst, impressie beklijft foto toont wat zijn lens ziet gedicht vertelt wat de geest voelt Foto's doen drama's herleven brengen generaties tot dichten in nooit eindigende…

vastgegrepen door het donker alleen in de eenzaamheid stilte en leegte in een wonder gegraveerd in de eeuwigheid spookt het duister in mijn denken alsof het mijn gedachten leest half verdrinkend in het niets vermoed ik hoe het anders was geweest…

doen die schermpjes aan zelfontbranding het knalt en rookt de mens slaat weer op de vlucht op straat komt hij tot stille stand wordt als gegrepen door het licht - ontwaart d’n aartsengel Raphaël Raphaël is de beschermengel voor de verscheurde dichter zijn heling maakt alles lichter Raphaël is voor liefde als kracht helpt ordenen gevoel…

door al die prikkels en die angsten stroomt er niets meer dan geween Vroeger keek ik zoals velen maar nu ik het ook zuiver voel is en wordt mijn binnenwereld een overweldigende boel Het is impact, ja de impact, ach, niemand snapt wat ik bedoel snappen misschien, goed gebekt maar mijlen ver van mijn gevoel.…

het is de avond, het is de eenzaamheid, het is het leven, het is de leeftijd.. waardoor ik me momenteel zo verloren voel.…

Soms voel ik me als de duivel stout, ondeugend en gemeen Soms voel ik me net god Sterk, krachtig en machtig niemand loopt over mij heen Soms voel ik me als een engel goed, lief en aardig voor de mensen om mij heen Maar soms voel ik me zielig gewoon eenzaam en alleen…

Mijn kaarten zijn dit jaar op tijd verzonden Nog nooit heb ik zo meesterlijk gedicht Wie na mijn mooie verzen nog niet zwicht Slaat in mijn tere zieltje diepe wonden De eenzaamheid, de pijn en de frustratie Zijn wel een goede bron van inspiratie…

Op de glanzende vlakte de eenzame roeier. Komt hij of gaat hij? Mengt zijn tijd met zijn woorden, ment dat voortdurende tweetal. niet in die van de meesten, juist in de zijne, in die gedichten van zelf en van wereld is het al tijd.…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

ineens en het heeft geen naam het is alleen jouw eigen gevoel…

Het gevoel te willen roepen luister nou, wíj zijn het toch, geeft je alleen het gevoel maar van hoelang beséft ze nog, dat we haar kinderen zijn?…