Alle inzendingen over ego OR hartstocht

Een ego valt, er verandert niets. Er werd gesproken, niemand sprak.…

In een fauteuil bij de receptie van het hotel oefen ik mijn tekst buiten onweert het de regen klettert elke keer dat de deuren opengaan Zinnen herhalen tussendoor steeds kijken naar het publiekstheater van de mooie buitenkant van het bejaarde echtpaar dat nipt aan een drankje en ongeduldig op een taxi wacht napratend over vrienden en…

Ach lieverd, ik ken je, echt waar, ik houd van je, ik wil je dicht bij me, we kunnen het zo leuk hebben samen, waar ben je, nu het moeilijk is? Werk is geen vakantie maar we helpen elkaar Dat is toch okee? ja hier is dat okee, bij mij ben je okee als je wilt Dus waarom niet? Luister, doe niet zo moeilijk jij maakt de rotzooi in huis…

Ik moest weer lachen om verouderde vreugde, voor wie ik moest zijn.…

In mijn Mijseum stal ik mijzelf uit in eerwaardige maaksels buiten loop ik mee in de drumband van de wereld en sla ik op de trom ik ben zo graag belangrijk geen donker hol Mijsoleum, geen vergeelde voetnoot in kleine letters onder de streep van de tijd, geen dode naam in de stamboom van miljarden maar eeuwig aantrekkelijk Jij en ik weten…

soms schuurt iets aan mijn ego jarenlang is die opgebouwd iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

genadeloos toe zijn nabijheid verstikte haar Bekneld doch helder zag zij plots het pad waar niemand had gelopen Hartstochtelijke kracht in heel haar wezen brak draad voor draad zijn spinsel af Verlost ging ze de ultieme vrijheid in om haar verloren ik weer lief te hebben.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

~~~ ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven zonder zich masculien te bezinnen ze heeft met hartstocht het minnen geleerd aan haar boezemvriendinnen en leidt nu een goddelijk liefdesleven ze heeft met hartstocht het minnen tot beeldende kunst verheven ~~~…

spelen op de man wilde zij, hartstochtelijk, het kwam er niet van dat was geen wonder, want de missionaris hield haar eronder…

onderhuids verlangen dreef ons beiden tot bijna waanzin hartstocht streelde warme handen zweetpareltjes over blote huid adem mijn adem kus me , til me tot over jouw regenboog voel mijn hart bonzen tegen jouw behaarde borst laten we dansen in de liefdespassie stil mijn honger ik ook van jou…

Als een sneeuwvlok in de lente stilt het frisse van de wind de hete adem in de nek van de vuurzee van hartstochtelijke gevoelens transpiratiedruppels vloeien langs huid en haar zij wil hem hij wil haar beminnen…

tussen blauw en wit groeit hartstocht in een sidderen van verlangen gehuld in koele lakens bloeien blossen op haar warme wangen ze is terug ze mag er weer zijn handen voelen een appel aangereikt ze happen beiden gulzig wanen zich opnieuw in het paradijs…

zij vroeg hem aarzelend om haar gedicht te lezen hij las haar woorden tastte naar de bron verloor zich in haar ogen en haar mond, haar huid ontdekte zelfs verdriet driftig dronk hij van haar lippen liet hij haar woorden zwijgen in zijn stille stem haar zucht verdwijnen in de zijne de hartstocht vluchtte weg haar uitgelezen woorden…

laat ik me door je leiden meanderend door stegen van oud bladeren de rode beuken toekomst langs feeërieke zoete geuren van heliotroop en lonicera betoverend als de vrouwelijke kracht van levenslust in vurige zomerbries belopen we vastklampend de zachte stralen van avondrood en laten ons in innig verbond de hartstocht…

liefdesvonken zachte bijtjes pareltjes op warme huid lichtjes als vuurvliegjes in donkere ogen lokende wimpers lang glimpgewijs strelende vingers volgen in nachtelijke uurtjes donker waar hartstocht vurig brandt liefdeshonger dorstig op melkwitte huid een licht dat schijnt op zachte blossen van allereerste schaamte in warm…

Ik ben daarom blij dat mijn hartstocht voor jou van blijheid alsmaar blijft zingen.…

jouw hongerige ogen raken welvingen beroeren plooien zij heuvelen en dalen in jouw ogen zal ik meegaan van eb naar vloed en omgekeerd elke beweging zal ik volgen samenvallen met al wat er is aanzwellen zal ik met jou tot bliksem en vuur hartstochtelijk zal de nacht zijn huid na huid wegrukken huid - na huid - na huid tot enkel…

Wanneer gaf jij mij de laatste keer je hartstocht? Wanneer, wanneer was dat ook al weer? Wanneer in al die jaren heb je het mij gezegd en in zachte woorden voor me neergelegd, dat ik de mooiste van de hele wereld was, dat ik jou paste als een warme winterjas? Wanneer, wanneer was dat ook al weer?…

Er zijn geen wegen, wandelaar, al wandelend – onstaan de wegen.…

Ik beleefde de zoetheid van de hartstocht in het laatste jaar van mijn schooltijd, toen ik bij een meisje naar tederheid zocht en we toen vrijden met ongekende hevigheid.…

Echt, er klopt iets niet, als je meer dan anders leeft -- tijdens vakanties.…

Je ego streelt en geeft je macht De wereld ligt tegen je voeten aan Kom dan, toon je ware gezicht Mister macho je gedrag is dom Vrienden zullen je verlaten Je wereld is zo hard en krom Ik daag je uit laat je voelen Dat je ego alleen maar lucht is Je macho masker zal ik vertrappen Voor jou is dit een vette "dis"……

Herkennen wie ons EGO is. Wat is daaraan fout of mis? Ons EGO onder ogen durven zien. Wie kan dat? Wie durft? Ken u zelf.... Dat leerden de oude Grieken ons wijs. Laten we die les opnieuw gaan leren, voordat we ziende blind worden, of gewoon te oud, en veel te grijs.…

Het lijkt gedaan, maar is nog gaande. Gaande was het begin, dat men geboorte noemt. Gaande zal ook ons sterven zijn, wanneer sterft wie we denken. Wie we denken dat we zijn. Hoe wij ons ook verzetten blijven, gaandeweg begint elke dag. Elke dag opnieuw.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…