Alle inzendingen over eiken OR essen OR wezen

dat op het slingerend pad door het avondland nog laat ontwaakt waar een buizerd op eenzame hoogte door mijn blikveld wiekt en een knoestige eik met zacht geruis me koelte biedt waar ik met buizerd en eik in het geslonken land en licht verzink nog lang in de schemering alom aanwezig blijf .…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik spit de tuin om poot de aardappelen zaai zaadjes voor kruiden voor zolang het duurt plant de tulpenbollen snoei de rozen nu het nog kan verwijder het onkruid voor zolang het duurt maai het gras schud het hooi en alles zal wel goed komen voor zolang het duurt laat de tomaten rijpen en de druiven zijn zo zoet immers er is tijd…

Ik ken een allee met oude bomen eiken bijna honderd jaar te schoon om niet op zondagochtend er door te rijden met koets of ook te paard de tand des tjd heeft ook hier zijn sporen nagelaten de eksters zwijgen de eekhoorntjes leveren geen commentaar Vivaldi had er best zijn jaargetijden kunnen schrijven het zou de eiken veel deugd hebben…

De eik bracht het ver! Er ligt zelfs een vrucht van hem bij mijn vrouw in bed…

Liefde is als een eiken boom. Hij heeft minstens... 1000 jaar nodig om bewonderd te worden.…

Ik kies niet mijn weg, volg haar slechts, stil en verlaten. Terwijl ik staar in de verte, eenzaam en gelaten. Maar vol vertrouwen ga ik door met achter mij elk voetspoor dat geraakt in vergetelheid.…

Leven is voelen dat je kwijtraakt wat je krijgt – alleen Goedheid blijft.…

Jonge eiken maken een bos ratelpopulieren een allee drie op de fiets kletsen…

De eik schudt nu al zijn bladeren met hernieuwde vitaliteit zijn aanblik verzacht. Lieve eik, ik zie dat wat je toont nu pas begrijp ik je verhaal... 'Zolang de zon zijn stralen neerstrijkt op de aarde, is er hoop voor ons allemaal.'…

Ik ben opmerkzaam voor de zwerm wervelende en dansende insecten op de polderdijk, de oude, opgehoogde eksternesten, de essen, abelen en platanen, een fazant die parmantig trippelt op de spoorwegberm, maar ook voor alles wat jij voor mij doet: koken, wassen, sokken stoppen, schuren, schrobben, dweilen, gastvrouw spelen, samen met mij naar de…

Haar uiterlijk was glad en strak, volmaakt Haar huid glom als een gele boterbloem Haar nagels had men vlak gepolitoerd Gebrandmerkt in een sleuf op maat gemaakt Haar achterste egaal als een zamboni Van afgemeten stukken dennehout Geen reuzen uit het tropisch regenwoud Maar ceder, eiken, essen en mahonie Hoe kon ik echt van prullen onderscheiden…

Ik neem een bosbad – in geuren, wuiven, tjilpen, knappende takjes.…

In de begingroene lente zat, Een eik zijn knoppen uit te schudden, Zijn schorsachtige begingroene schubben, Barstten tegenstaandedat, De flauwgele zon gloeide evenmin, Ver onder haar stand te branden, Haar flauwgele oostelijke standen, Plantte hitte desalniettemin, De eik dronk zijn water gestaag, De zon kreeg een heldere kleur, Zo brachtten…

veel warme schapen twee vriendelijke honden gerijpte stilte onder een oeroude eik de kroon in winternevels…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

stopt ze alle poppen in bed een reusachtige eik haar kleurrijke schaduwen laten soms het licht door andere zijn ondoordringbaar of met een knik…

De vale ouwe ziet met lede ogen hoe tak en wortel van een halfdode eik in haagse kringen naar de knoppen gaan…

men hield mij voor een standvastige eik zo'n onschendbare koning der bomen toch mijn hele leven heb ik over de flexibiliteit van een rietstengel liggen dromen…

Arme oude eik geveld door de storm brak als een lucifer.…

Ik word wakker: de hersenen deden het, blijkbaar, nog steeds... Alles functioneerde: mijn geheugen, gezichtsblik nadenken en voelen. Het lichaam stuwde bloed, dwars door alle organen. Ik had de geest nog niet gegeven... God hield me, al die tijd innig bezorgd in leven. God mijn vader. Bij gebrek aan een menselijke zorgzame vader. Een kruiwagen…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

De eik staat eenzaam, hoog en slank, in bladertooi, op het heideveld: beeld van een groene druipkaars, trillend, luchtig, vrij levend.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Ik wil niet klagen Maar dankbaar genieten van de dagen Dat we samen hand in hand Wandelen over het strand We durven niet te hopen, Hebben te veel gezien Maar toch......mischien? Zoekend naar schelpen in het zand, Voel ik boven ons Gods hand Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt, Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…

De trap laat ons klimmen Naar de afdaling des levens Op de zolder des doods Tijdens de geboorte van een beginneling…

Mijn laatste reis is zo begonnen ben alles verloren, heb niks gewonnen mijn laatste reis is nu gestart. mijn liefde voor de medemens kwam recht uit de grond van mijn hart. 'k wou alles voor de medemens geven. ja dat kostte zelfs menigmaal bijna mijn leven. mijn laatste reis is nu bijna voorbij. binnenkort sta ik niet meer aan niemand z'n zij…

Slechts een slaaf der lusten schildert U zo vreselijk en wreed! Hij die gans verlaagd, verwilderd, Van geen angst of tranen weet. Mild en vriendlijk komt gij tegen ’t Bloedend hart – o dood! hoe streelt Arme strijdren, op hun wegen, Menigmaal, uw vreselijk beeld! Gij voert hen, in stiller streken. Hier gaan ze onder ’t kruis gebukt, Hier…

Nacht en stil is 't, om mij heen Al 't gewoel des daags verdween. Slechts de lieve maan beschijnt Mij, door zorgen afgepijnd. Duizend tranen zijn gestort, Duizend zorgen afgekort: En, mij arme, die hier lij, Is de middernacht zelf blij! Zachtkens juich ik in mijn deel, Mij is alles evenveel. Niets van 't geen het oog bekoort Is er,…

'k Ben tegenwoordig bij mij zelf. - Ik zit alleen: Daar 't schoonste veldtapijt gespreid ligt voor mijne ogen; Daar 't kabblend beekje ruist; daar vurige gebeên Zo menigmaal, God lof! mijn harte en mond ontvlogen; Daar bloempje en grasje juicht en op zijn Schepper wijst, Daar ik het miertje aanzag en 's Makers grootheid voelde Daar 't alles…