Alle inzendingen over fabel OR ezel OR doedel

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een ezel ben ik, maar dit weet ik zeker: heel gauw gaan wij nu Pasen vieren. Dit gedicht schreef ik in 2011, maar blijft ook nu nog gelden.…

Alleen het groen van de natuur het leven voor flora en fauna de waarheid gespot in de lens alleen een fabel is te gedogen!…

de suggestie dat de paraplu ons zal beschermen tegen onheil dient als larie te worden terug verwezen naar het rijk der fabelen hooguit zal het wat soelaas bieden aan hen die onverwachts worden geconfronteerd met uit lucht vallende regendruppels maar voor de rest heeft het helaas voor hen die er meer van hadden verwacht weinig eerwaarde…

De mens als ezel doet het goed.…

er zijn niet veel kleuren mee gemoeid in rake streken ben jij de ezel en het doek veegt onbarmhartig jouw leven op het toneel uitgetekend…

Als uitschot van de maatschappij ben ik oneindig onrendabel mijn deken is een gehaakt sprei op het bloembed van de fabel als scharrelaar verman ik mij met de fier getrokken sabel ten teken dat ik dikwijls vrij met de stuurloze parabel voor galg en rad dat ik gedij los van elke vaste kabel en in het sprookje dat ik brei is iedereen…

nadat we tafel en stoel verschoven de feiten naar fabels verdraaiden de serviezen in de kast veschikten de waarheid naar details verzetten dachten we dat alles wat we aanraakten in iets beters veranderen zou maar onze harten werden grauw en grijs als graniet we verkeken ons op het glanzende goud zoals Midas…

Er was laatst een koe nabij Wesel Die deed het opeens met een ezel Men vond het best wel Een kostelijk stel Maar nu zit die boer met een kwezel…

Die van het Reve was zo gek nog niet God is een ezel zei hij en public Natuurlijk Hij droeg zijn kostbare vrucht Waar of geloof Het boeit mij niet Mijn handen zijn vrij.…

Ver verdwaald in het oppermachtige ego zoek ik een pad door de mistige mythe van mijn bestaan Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten Die wederom met het ego oog in oog komen te staan Hoe bewust ik ook ben van deze kracht De mist is te dik om het pad te vinden De mythe is de fabel van mijn leven Het ego houdt mij sterk in haar macht…

als een piramide nam ik benen bruin van zon de kop van het beest daartussen zachte neus en koeienogen oren steken uit - enkele streepjes van haar hemd zijn zichtbaar hals en hoofd met warme glimlach wist ik dat die was om ogen zo mooi als van een ezel dat gesmolten vlinders in haar buik dat wij zouden terugkeren als twee niet langer…

~Ik ben beslist niet anti Marokkaan, -al zijn de meesten toch van huis uit boeven- ze mogen in de wereld blijven toeven, het liefst ver weg, uit Nederland vandaan. Hun kleding staat me helemaal niet aan. Ik vind de Burka danig provocerend en ook de hoofddoek werkt op mij frustrerend. Ik jaag ze uit ons Vaderland vandaan~. Geert Wilders…

Trump en Obama Huid'ge en voormalige Biden op de bok…

kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde m'n stem niet aan die kinderen te lenen Ze riepen: 'de Burgemeester van Wezel' De echo: 'de burgemeester is een ezel…

Dat van die ezel en van die steen - geldt dat ook voor een ezelin? Er blijven stenen komen op het levenspad, minder en kleiner Tot de les geleerd, de wijsheid verinnerlijkt, de steen slechts zand is…

Zolang de middelpuntvliedende krachten De chaos van 't divergent herenleed, Wat een gebrek aan concentratie heet, In dolende droommensen niet verzachten Is daartoe een minzame muze bij machte Die zich ontdoet van het satijnen kleed Waarin omwikkeld ze haar binnenbrachten Voor de sultan die haar, sprokenzegger, verwachtte Voor fabelverhalen…

Laten we fabelen in de luwte van een fantasie kom en dans mee op de maan of op de sterren die ik zie grijp mijn uitgestoken handen lach en spring op de rand van de nacht spring in de leegte van het avontuur dat op ons wacht roei naar het eiland van plezier geef je over aan je zinnen verwonder je niet over dit geluk kom dans en lach…

De os en de ezel, de schapen vooral, zij stonden te kijken zo stil in de stal. Zij hadden geen idee van oorlog en strijd. Met alleen dieren op aarde was er vrede… altijd!…

in het zachte oor van de ezel valt de avond in de muren de rest van de zon valt de schaduw langer en langer in het trage gebaar van de rijzende duisternis ----------------------------- uit: Formentera (1984)…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

wees op de hoede in het licht der waarheid en niets dan de waarheid bij elke grote stelligheid bij het rechte eind in het rijk der fabelen in het zicht van een zwarte ster de spiegeling in kronkelend water of kromming van aarde in niemandsland tussen uitersten als amorfe silhouetten in het veraf: Zwaartekracht verbuigt rechte lijnen…

geregenereerde artificiële windsels aan bewakers van beide hersenhelften ontsnapt Een nonexistent fantasma van uitgestort levensvatbaar diepgevroren humanoïd zaad aan mensenhanden klevend dna Een entiteit die enkel door een tour de force in mijn dichtersgeest is neergedaald En als 'Realiteit' linea recta naar het Rijk der fabelen…

Dappere ezels, manden vol zonnebloemen op hun sterke ruggen, trekken door de bergen en raken bijna de kleine witte wolken die ook in een rij de zon langs de hemelboog dragen.…

Waar halen wij in vredesnaam toch allemaal die os en ezel dan vandaan of een stal zelfs hooi of stro is nog te mooi alleen een kribbe en een kind zal in dit verhaal in de doeken worden gedaan…

de zeemeermin zong angstig haar allermooiste lied terwijl zij wegzwom voor de haai die zei: maar ga toch door ik vind het prachtig zo’n allerlaatste levenslied…