Alle inzendingen over fritsje OR thea OR consorten

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

je ging weg en nam de zon mee en een stukje van mijn hart alles lijkt wat grijzer maar tòch ben ik wel wijzer dan te zitten treuren ik maak mijn eigen kleuren en die zon komt ook wel weer terug met jou…

als de nacht nog stil is en een enkele ster nèt door het zachte wolkendek ontbloot in schittergloed zijn licht verspreidt van vèr onaantastbaar schijnend voor verval en dood zie ik een glans, die ons na lichtjaren bereikt wellicht gebroken in het tijdsgewricht eeuwigdurend, zoals het hier op aarde lijkt een vast punt van duurzaam schijnend licht…

weten dat de hemel dichtbij is zo dichtbij dat je hem nooit zal kunnen raken…

Twee zielen...jij en ik Verbonden door vertrouwen, door te delen lief en leed. Jouw woorden in mijn gedachten, waar ik soms geen raad mee weet. Open staan voor nieuwe dingen, wat geweest is is geweest. Kijk vooruit en blijf niet hangen, aan het heden heb je toch het meest. Dus deze zielen jij en ik, gaan samen verder en kijken vooruit.…

In gedachten en gevoel één, op wolken van liefde...met af en toe een drup. Aftastend het innerlijk, betastend het uiterlijk... als kijkend door een mistige waas van emotie! Je beroert mijn hart, mijn wezen, mijn zijn... het denken aan jou, maakt mij warm en 'k mis je meer dan ik zeggen kan. In gedachte zie ik je, voel ik je, ben je toch fijn…

Mijn kleinkind....tijd maar nog niet daar, afwachtend in spanning 't duurt lang. Uit ervaring weet ik, dat ik geduldig moet zijn, geduld is niet mijn sterkste kant helaas. Ben benieuwd naar dit mensenkind, dat ook een beetje mijn genen draagt. Warm in moeders schoot en beschermd, straks klaar voor de grote-mensen wereld. Maar als het eindelijk…

Ik verveel me, kijk naar buiten, wat een regen...naar een rondje om kan ik fluiten. Wat zou ik graag zonnen, op het platte dak van de buren, helaas kan ik slechts naar buiten gluren. Maar morgen weer een dag... in de hoop dat ik dan naar buiten mag!…

In het vroege ochtendgloren is ons kleine meisje geboren... Alles er op en aan, klaar voor een volwaardig bestaan. Hoe blij kun je als oma zijn met deze kleine poppedein. Het blijft een wonder der natuur, en natuurlijk ga ik ook voor haar door het vuur!…

Je hebt wel eens van die dagen, dat je denkt, 'k heb zin in.... maar wil toch slapen. De rust valt, althans dat zou je denken, zachte handen overal, al slapend geloof ik heilig in mijn droom. Hij voert me mee in zijn liefdesspel, 'k laat 'm gaan, het bevalt me wel. Verlangen naar hem voert de boventoon, ik speel het spel mee, lief, zacht…

Even een gevoel van verdriet, 'n traan van jou en een van mij, vloeiden samen en werden één. 'n Warm vertrouwen in jou en mij sterkt het gevoel van het "ons" zijn. Want ik vind jou lief en jij mij... Dus kussen we de tranen weg, gaan verder waar we bleven, op weg naar onze toekomst....samen!…

En weer nemen we afscheid, niet voor lang maar toch... Zou willen dat je voor altijd, altijd bij me bleef... Toekomstmuziek, geduldig zijn dus, maar even, heel even ben ik verdrietig. Gewoon omdat ik niet zonder je kan en je wil zeggen, hoeveel ik om je geef!…

Telkens overnieuw beginnen, achterlaten wat je lief was, de herinnering blijft, de pijn het gevoel de angst ook. Denken iets te hebben, iets moois, breekbaars, maar ach..., deuren sluiten, er gaan nieuwe open, maar het gevoel blijft. Pijn bij de herinnering, verdriet bij het gevoel en angst dat het je weer overkomt! maar... De tijd…

We hebben lief en leed gedeeld, in jouw gezin en in het mijne... Mijn leed was vorig jaar de scheiding, jullie leed was toen jouw ziekte... Ik heb m'n leven weer wat op orde, bij jullie ging het mis, jij bent niet meer... Deze week heb ik je mijn laatste groet gebracht, je vrouwtje getroost en je sterke zoon... Maak er wat moois van daar-boven…

Vandaag bekroop mij een verdrietig gevoel, vreemd...een mooie blauwe lucht, de zon. Begrijpt iemand wat ik bedoel? geen reden dus..zoals de dag begon. Ik heb zo veel, zou je denken, te eten, een dak boven m'n hoofd. Zo veel liefde te schenken, wat heeft mij van dit alles beroofd? Hopen maar, dat het morgen anders is, want ik wil wel vrolijk…

Mensen zijn slechts passanten in je leven, de één blijft lang, de ander maar even! De blijvers zijn en blijven belangrijk, de gene die gingen werden herinneringen! Leuke gezellige lieve en verdrietige momenten, het heeft je gemaakt tot wie je nu bent! Een mens met een rugzak en levenswijsheid, je gaat weer verder...maar de herinnering blijft!…

Herinneringen het verleden de tijd is voorbij geschreden kijken wij terug over onze schouder wij zijn nu toch echt wel wat ouder de toekomst wat zal het ons geven hopelijk een lang en gelukkig leven.…

als je lichaam af en toe weigert in je hoofd het steigert dan word je soms wel eens kwaad en hoop je dat het morgen beter gaat en heb je dan een goede dag straalt je gezicht met een brede lach iedereen mag dat dan ook zien deze dag krijgt van mij een tien.…

Je krijgt geen spijt gun een moment van je tijd een oor om te luisteren je hoeft niet te fluisteren het is maar een gebaar even een hand door het haar een knipoog of een zoen dat moeten mensen vaker doen.…

Ze zeggen dat het slijt en gun het jezelf de tijd het is al lang geleden mam ik mis je tot op heden in de jaren dat je er niet meer was kwamen je adviezen goed van pas je zou trots op ons zijn geweest en ik denk op je kleinkinderen het meest wij zijn nu ook al wat jaartjes ouder ik weet je kijkt mee over mijn schouder maar toch zou ik nog…

Psoriasis is de naam een ziekte waar ik mij voor schaam mensen zitten je aan te staren wat heb jij nou daar tussen je haren schilfers ze zitten overal eigenlijk moet je zeggen het interesseert mij geen bal lichttherapie het is een wonder mijn huid is weer een stuk gezonder ik voel mij weer schoon, ik mag er weer zijn maar als het terug…

Voel de warmte van de zon... net als in april toen de lente begon. Het is allemaal weer snel voorbij, als ik kon kiezen werd de volgende maand mei. We zijn weer op weg naar donkere natte dagen, verplicht een trui en een jas gaan dragen. Maar het heeft ook wel wat, onze jaargetijden, altijd warm weer kan mij ook niet verblijden. Dus we gaan niet…

Ouder worden is niet erg ook al zie je er tegen op als een berg weer een rimpel er bij de zoveelste op een rij allemaal grijze haren dat komt zo met de jaren het is voor mij geen hinder een walletje meer of minder ouder worden heeft ook zijn charme op je schouders rust een paar armen en je zegt tegen elkaar hopelijk mogen wij samen nog een…

Nooit van huis gaan met ruzie, met frustratie of boosheid in je lijf. Het heeft geen zin, je bent dan narrig en voelt je rot door dat gekijf. Goed maken is vaak het leukste daarna, niet meer wetend waar 't nou om ging. Zo eindigt menig meningsverschil, zeg nou zelf 't gaat toch maar om één ding. Je lief horen zeggen dat hij van je houdt,…

Een mens is maar een mens en ieder heeft zo zijn grens probeer ook eens nee te zeggen ook al is het moeilijk om uit te leggen; zeggen ze dan 'doe niet zo flauw' luister naar je lichaam en blijf dat trouw.…

'k smelt als ze naar me lacht, en ben verloren als ze in m'n ogen kijkt. Ze praat een beetje op haar manier, met sputters bellen en gekraai! En dan 'n doerak die je uitprobeert, schaterlacht of het op een krijsen zet... Lol hebben, waggelen op muziek, of je een mep verkoopt als iets niet mag... Dan nog een met zwarte ogen, 'n scheetje…

Tjee wat een herrie gelach en gepraat Drukte alom terwijl ik meer van rust houd... Gekletter van speelgoed felle kleuren...en dan al die gezichten Zucht...'k sliep vandaag van vermoeidheid maar in een box... Toen mam mij kwam halen vroeg ik me af: ben jij het echt? En kom je voor mij? mmm...eindelijk heerlijk rustig slapen! Tess…

De maatschappij is keihard voor ons die wel willen maar niet mogen Vanwege vooroordelen gedumpt rugklachten in je proeftijd... einde contract! Werk je qua tempo niet als de rest.. dag...het ga je goed! Dan nog je leeftijd, ook niet onbelangrijk voor onze bazen... Je zou zeggen waarom...? Tja simpel...we leven in een up-tempo-tijd waar alles…

Is er geen vertrouwen... dan is de basis weg. Je zegt van me te houden... luister dan naar wat ik zeg. Toen gaf je me gelijk... kwam er meteen op terug. De twijfel blijft... vergeten doe ik niet zo vlug. Maar we moeten verder... en kijken niet meer om. Want ondanks onze ruzies - overigens erg dom - ben je de moeite om van te houden... dus…

Onze relatie kwam voort uit vriendschap, 'k had bij jou een soulmate-gevoel. Na 5 jaar samen, was er feest we trouwden, 6 maanden later...bedonderde je de boel. In mijn gevoel werd toen een krater geslagen, kwaadheid, onmacht en verdriet. Nooit zal ik het begrijpen... want echt.. dit verdiende ik niet. Gek genoeg zijn jullie nog samen,…