Alle inzendingen over fuga OR handen OR harden

Nee, en dat voelt niet goed Omdat ik geen weet heb van je lege handen in die van ons Onze frisse neus mist de ochtend dampen Ogen staan wel open , maar...…

meer tegen Geen harde hand en ook geen traan Een kruik gaat zolang te water Totdat een barst is ontstaan Waaruit jij wil ontsnappen Verlost van ons samengaan Liefje, ik weet je hebt geen ander Toch vind ik dat jij moet gaan Geen woorden houden jou meer tegen Geen harde hand en ook geen traan…

Wazig en verdoofd lees ik de woorden die als geregen koorden zwiepen in mijn hoofd. De letters zijn als druppels die één voor één doordringen tot mijn werkelijkheid. Ze schudden me door elkaar met een wild gebaar van frustratie. Emotie zonder tolerantie voor mijn fragiele ziel. Ik weet opeens niet meer waarom ik voor je viel……

Hart en hard aan ’t een kun je zien met wie je te maken hebt misschien. Aan de ander alleen merken, hoe taai. De ruwe bolster kan nog zo ruw zijn, er zal altijd sprake van een hart zijn.…

Als hart nou eens hard zou zijn, een hart van goud een houten hart als hart nou zacht zou zijn, een suikerhart, een marsepeinen hart, een hart dat spreekt, een hard oordeel, een harde kern een hart, op de goede plaats, een hart, dat klopt, een hard met een t in plaats van met een d, want een hard met een d klinkt van nature…

Een hard gelach om het geloof in de goedheilige man. Zijn routeplanner richt zich op het doolhof van verlangens. Vind dan maar eens de weg naar huis terug.…

Een harde kokosnoot die ligt te zonnen geeft zich niet zomaar gewonnen, geeft zich niet zomaar bloot. Maar de schildpad had 'n idee. Om het nootje snel te kraken en aan lekkers te geraken rolde hij ze tot aan zee. En in de azuurblauwe baai kwam hij tot een soort van mondeling akkoord met een vriendelijke hamerhaai.…

Dan knielt zij neder Haar boezen gaat jachtig op en neer Zij streelt de gestrekte armen zacht en teder Van grip naar oksel keer op keer Zachte handen omvatten de woeste kop Om met kussen het glasgeharde gelaat te bespelen Ronde dijen omklemmen het slankmiddenrif Terwijl haar borsten de gebolde torso strelen Zij start zijn grommend innerlijk…

Bij een mislukte sprong merkte ik pas, Hoe hard water was.…

Zo komt verdriet naar boven en zo lach je je dood wie zou jou nu nog geloven, door je tranen heen lach jij je tanden bloot maar wat zou je je druk maken om wat een ander denkt ze kunnen je stalen hart niet raken in het geval dat ook maar iemand je krenkt.…

witte sneeuw hard glinsterend onder de stekende zon al wat zolang al treurt en kermt knarst onder Goliaths voet in nederlagen in de donkerste dagen een brug over het ravijn de ster het lied van leven een kerstgeschenk aan jou gegeven het paradijs herschiep berg en dal weer juichen liet rondom de zon…

hard geland in mijn hart is je hand zacht op mijn wang zing je voor mij deel je je hart zonder dat jij weet waarom…

Volg me niet want waar ik ga en waar ik loop god is per ongeluk bevrucht en geboren als oneindige fuga van Bach alleen een mogelijkheid in de chaos stanza vers wiskundige breuk als dualiteit van de mens volg me niet waar ik loop er is geen dood en angsten die de cirkels van het leven sluiten of belevenissen van realiteit omlijsten…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God, een God van smart?…

leven is met twee handen in gevecht aan elke vinger een ring van een vraag verstand begraven tussen duim en wijsvinger harde hand doorploegd met rimpels in de ontzaggelijke slijtage van leven…

Laarzen klakken naderbij ineengedoken hand in hand de kindjes van en met de ster gezwollen voetjes talhout mager bekendheid met een lot zo hard verlossing door verradershand hun God een God van smart?…

De natuurlijke knuffel Als een truffel fijn geknepen De hand pakte mij vast Hard dat al mijn botjes preekten Ik kan het niet aan Een ontsteking zal ontstaan Doorbreek de handgreep In zachtheid Hard is het bestaan Ze zullen breken Fijn heeft de knuffel voorgoed In de prullenbak gesmeten Door die bullebak geef ik natuurlijk geen hand meer…

Motivatie en hard werk, hand in hand samen sterk het doel een brand een passie de brandstof de motivatie een emmer hard werk het water dit niet in harmonie, hoe ik het aantrof. De brand, geblust door water de brandstof, in de emmer nu een harmonie, hoe ik het aantrof.…

zo hard en gemeen Leg je waanzin toch aan banden Die oudjes zijn toch niet van steen Je geeft ze een trauma mee, wat nooit meer verdwijnt Hier komen ze nooit meer overheen En dat is dan te danken aan jou, nee held, kap ermee En hou je handen thuis!…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Ik kijk naar je handen En raak ze aan Die handen vertelen van ons bestaan Hoe ze streelde en troosten Werkten hard voor ons gezin Handen die nooit rusten Tegen beter weten in Je handen zijn nu oud en verweerd Vol rimpels en eelt Vertelen verhalen van liefde Van een leven geleefd Het zijn de mooiste handen Want het zijn die van jou…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

hou je mond, want je woorden zijn als stenen, en je raakt me hard; raakt mijn hart, raakt mijn romp, mijn hand, mijn benen. Het is ongezond. En zo je me hier ooit vond: met te grote schoenen want ik had nog veel te lange tenen. was ik toen verward, later kwam mijn part. Met je woorden zo hard dat ik niet anders kon dan wenen.…

hard doodlopende singels rond herinnert nu aan hoe jij jouw ogen je geur en mond je handen mij mijn zijn alleen gewond in je hart vond…

Wat is dit voor een vaderland dat mij beschouwt als een stuk stront en me kastijdt met harde hand? Dat vrij en vreedzaam met de mond steeds oorlog voert op vreemde grond.…

Boomtoppen schudden de nevel af, krijgen kleur -- massa, en een stam.…

Het landschap ontwaakt in aarzelend ochtendlicht -- ademt nog stilte.…

Stil tegen de grond en stiller tegen de muur daarna, gevlucht voor je hand of daarvan de schaduw. Kloppend tegen beton weggedrukt hard te worden, onopvallend hard als het hardste gevaar. ------------------------------------------- uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006…

lopend met jou, hand in hand, verbonden in verbintenis. schreeuwende kinderen, lawaai om ons heen. ik hoor het niet, heb alleen oog voor jou, Pas Op! piepende remmen, harde knal. losgelaten, niet meer verbonden in verbintenis hou me vast, pak mijn hand, maak ons, verbonden in verbintenis…

wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te zijn wie ik ben zonder enig fingeren of zonder te menen moeten acteren daar is op zijn minst een theatraal kantje aan maar als altijd komt dat ook van twee kanten zoals een mens is ben ik soms halfrond op de koppen van het bollen daar draait men de hand…