Alle inzendingen over funeral art OR steen OR spreekwoord

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Het spreekwoord zegt: begin maar met bezinnen. Dan denk ik: van Schiermonnikoog tot Schinnen verdraagzaamheid in Nederland herwinnen.…

Een dame met moedercomplexen Moest laatst van haar arts meer relaxen Ze zei toen meteen: Dat doe 'k niet alleen Maar lekker met al mijn zes ex'en…

Een hernia-arts uit Bernheze die dit in de krant zat te lezen denkt dat nu vooral, hij kent zo'n geval, de ooievaars blij zullen wezen…

Een arts in het Drentse Echten bleef maar snijden, klemmen en hechten maar zijn patiënt overleed en het eerst wat hij deed was zich inschrijven voor een studie rechten…

Dat spreekwoord was hem zeker wel bekend. Zijn twee termijnen zijn vrijwel mislukt, maar ik geef toe: ik vind dat hij goed bukt.…

Een oude koe in Bracht was beducht voor elke gracht Want, sprak ze:- haar angst was groot- Wie haalt mij spreekwoordelijk uit de sloot ? Als kalf had ik evenmin geduld Want de put was te laat gevuld Geef toe, dat geeft geen pas Zodat ik bijna verdronken was…

We hadden toch dat spreekwoord met die leugen? Hij is de laatste dagen reuze snel De waarheid ook, ze achterhaalt hem wel En zou na Trump nu Rutte weer niet deugen? Hij jokkebrokt en kronkelt als een aal Dus roepen we: 'Hé Joh, doe 's normaal!'…

Ik ben een steen. Geef me een duw En ik geef je te leen Een lawine van stenen, ruw. Maar niemand duwt. Ik blijf staan en ween Tot de storm luwt En weer ben, een gewone steen.…

tussen beelden in het park tast ik je stilte af geboren in de zee lig je ingetogen gestold een blauw gedicht van steen nata in mare innemend als de welving van je been.…

Als een steen mij op de maag ligt Ligt hij mij niet in de weg Als een kei mij op de weg ligt Moet ik daar dan omheen Als ik een kanjer van een rots ben Beklim mij met een groot allure Kun je zeggen dat je die steen Met het meeste gemak hebt gehad.…

schrijf in woord aan een stijgend beeld dat ons in stenen steedsverdeelt tot mensen die weer verder komen langzaam rustend in de mooiste dromen…

onze liefde was als een kostbare steen in een ruwe rivierbedding we werden ondergedompeld in de heldere stroom die ons kabbelend kuste het leven verliep als een rivierstroom die zich haast naar zee en zoals waterdruppels de stenen uitholt, zo versleet de tijd ons hart de steen is geslepen, gekerfd vol littekens het hart het heeft de…

Iedereen 2cb koel de trip je leven een vuurwerk of niet? Beter is geïsoleerd goed is niet haalbaar verlicht nooit verleerd intergalactisch gebaar. Melancholisch gewaar in twaalf stappen de weg en het gevaar wie zal `et ooit snappen. Iedereen een eiland niemand de rots in de branding en uit de brand het schouwspel de leugen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

opmerkelijk genoeg liggen in zwaar gesteente volle kleuren in het verschiet we gaan onze stenen nog breken zo dadelijk met blote hand of tegenwoordigheid van geest maar nu even niet…

er was eens een ezel die zich drie keer stootte aan dezelfde steen die midden op zijn pad lag de eerste keer was het donker de tweede keer had hij dorst de derde keer was hij verliefd hij zag niet waar hij ging hij leerde aan zijn nageslacht dit pijnlijk fenomeen elke ezel echter zal zijn eigen hoeven stoten .…

Deze werkelijk toegewijde arts vergat, en vergeet, enkel één principe, namelijk de artseneed van meet af aan! Maar, ach, wat zal dat toch: als menig patiënt een vergiftigd bestaan verder mag weggaan.…

Nos poma natamus Zo hopen dwaze paardenvijgen, Die, daar ze in 't stinkend stalvocht staan, In hun vermeet'le drekhoop-waan Hun afkomst onbeschaamd verzwijgen En zweren dat ze uit zwemmen gaan, Door al dat graad'loos bluffen slaan Tot hoger glorie nog te stijgen, Een eretitel te verkijgen, En, recht met 's Landsheers bruiloft…

Dat Wouter Bos zijn keus heeft uitgelegd En toen de waarheid sprak in drie seconden Is door zijn lijsttrekker niet erg gevonden; Die weet wel wat het Haagse spreekwoord zegt: Voor onze politieke topfiguren Dient eerlijk op z’n langst heel kort te duren.…

Partij voor Dieren wil geen “boter bij de vis” Het moet eens stoppen met het beestjes plagen Die schepsels moeten al zoveel verdragen Beseft men wel hoe wreed zo’n spreekwoord is In hete boter smoren is niet fijn Een vis moet zwemmen...'t liefst in witte wijn…

't Peerd schudt waaiend met zijn manen trekt en snuift en grinnikt, wringt met zijn poten dat een vuurvonk uit de harde stenen springt.…

Maar met een glimlach tovert Mark een haasje uit zijn spreekwoordelijk geworden vaasje.…

zie geduldig uit naar uw bericht want een arts is soms niet goed in schrijven ik wel in begrijpen, als geschreven staat: neurowetenschap is niet mijn specialisme, en ik kijk wel voor u uit.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

Ik had een duikbril en een bolhoed op, Ik ging als monnik en als travestiet, Als Sinterklaas en toen als Zwarte Piet, Ik trok een bivakmuts over mijn kop, En daar mijn arts mij steeds niet heeft herkend Ben ik al zeven keren ingeënt.…

Hij bezocht toen zijn arts, Die zei, ‘Niks aparts’ Ik doe dat ook vaak, als ik zit te drummen.…

Steeds als Henk weer ging verbouwen en met stenen liep te sjouwen voor een muurtje dat hij maken zou dan was hij de sigaar want zijn vrouw die er op toe zag en als sfinx er op de bank lag klaagde meters steen en been en gaf hem zinloos commentaar Zeg Henk, je moet het zelf weten maar je bent een steen vergeten en dus zeg ik het maar even…

'k Was thuis en Dacht dat ik droomde 'k Was daar en Zei tegen mijzelf: Voor áltijd Nooít meer eenzelfde N-E-G-E-N - E-L-F…

Ik kan niet dichten al sla je me met een hamer ik kan wel mooi zingen vraag maar aan mijn badkamer Toch heb ik een blauw vermoeden dat er een gedicht in me zit of een lied van verlangen, belofte, liefde en gemis Snelle dagen splijten ons uiteen en voegen ons weer samen steen voor steen metselen we aan dit huis en nestelen ons in geborgenheid…