Alle inzendingen over gevoelens OR gemis OR loslaten

In gemis en leegte verloren Hij was niet voor haar bestemd Langzaam verliet hij haar hart Pijnlijk was deze conclusie Eens was hij alles voor haar Nu niets meer dan een illusie…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen. Zij verstond de lessen, die haar zijn ontnomen, ze ontstonden in een achteloos gebaar, private beweging van gefascineerde teksten in altijd gepavoiseerde choreografieën…

Het kan me zomaar overvallen, weemoed omdat de blaadjes vallen, ben niet depri of anderszins, maar als ik die blaadjes vallen zie ginds, kan me zomaar overvallen dat weemoed gevoel, niet depri maar weemoedig, snap je wat of ik dan bedoel? Zodra de zon zijn stralen weer laat zien, is de weemoed weer verdwenen misschien ?…

mag delen met mijn ideeën over mensen, dieren en dingen ontsluiting, verbonden aan het al, dat nooit loslaat maar opneemt en bindt door de aantrekkingskracht, die steeds gevoeld wordt als te dragen evenement in het voortstuwend tijdloos leven…

Gemis van een maatje Gemis van iemand die je kunt vertrouwen Gemis van iemand waar je al je verhalen kwijt kunt Gemis van iemand waar je al je problemen mee kunt bespreken Dat gemis is onbeschrijfbaar Dat gemis heet liefde Liefde zonder grenzen voor elkaar Liefde onbegrijpelijk maar onmisbaar…

De wereld is zo onwerkelijk en tegelijkertijd zo beangstigend Mijn ziel zwemt erin gevangen in een wereld van vormloosheid De wereld kent geen einde alleen een steile afdaling Veel onnatuurlijke mensen waden rond en plegen wandaden tegen de goden Ik ben het verleden dat je komt kwellen Je diepste nachtmerrie is niet altijd wat je droomt…

Waar kan ik mijn gevoelens kwijt. Zonder door een ander te worden overtroefd, gelijk een jonge hond die aandacht opeist. Hoe raar is toch de geest die gemakkelijk voor anderen openstaat te strikken in eigen onmacht. van Kampen op volume te hard via de koptelefoon. Koude haren van binnen. Veel denkende leegte.…

jij...bent die jongen waar ik iets voor voel en die gevoelens..zeggen een heleboel. ik lig in het gras en kijk naar de lucht, en slaak een diepe zucht. mijn gevoelens voor jou, zijn moeilijk uit te drukken maar ik weet dat ze bestaan mar ik wil niet ook aan deze relatie, op het eind toch nog kapotgaan.…

schriftjes vol met woorden gevoelens op een blad onderonsjes met mezelf eindigen steeds in een debat…

Gevoelens zijn verward waar wil ik toch naar toe? Eén ding weet ik zeker: onzekerheid ben ik moe. Onrust woedt in mij ik vind maar niet waarom als een abstract schilderij onbegrip alom. Ik wil mijn verhaal vertellen maar weet niet in welke taal zoveel emoties die me kwellen maar geen gepast verhaal…

'k Heb nooit waarde gehecht aan gevoelens het woord wilde ik niet kennen, maar nu ik de betekenis ken moet ik er steeds nog een beetje aan wennen. Toch durf ik nu mijn gevoelens te tonen gewoon omdat ik erbij mag horen. En onbewust denk ik toch dat ik ook met gevoelens ben geboren.…

In een verlangen naar geborgenheid gevangen in het net van onzekerheid In een omarming van genegenheid benauwde het gevoel van eenzaamheid…

Nog nooit heb ik zulke gevoelens gekoesterd Gevoelens van geborgenheid en veiligheid Sinds ik jou ken Het is misschien omdat je ouder bent En al wat meer van de wereld kent Het gevoel van warmte en genegenheid Een zalig gevoel dat mijn gedachten Steeds weer naar jou toe leidt Het zou zo niet mogen zijn Want uiteindelijk Eindigt dit alles…

Gevoelens moet je niet op sluiten, gevoelens moeten naar buiten. Gevoelens moet je niet in je hart bewaren, gevoelens moet je uiten. Gevoelens willen soms rond razen. Soms willen gevoelens zijn als dwazen. Maar meestal willen gevoelens zijn zoals jij bent en soms kom je gevoelens tegen die je niet kent.…

Je hebt me doen voelen Hoe het kan zijn Gevoelens... los van mijn brein Je hebt me doen voelen Dat kwetsbaarheid mag Vertrouwen... in jou is wat ik zag Je hebt me doen voelen Het begrip van oud verdriet Toekomst... heel voorzichtig in het verschiet Je hebt me doen voelen gewoon genieten,niets moet Samen...…

In de stille mijmering, aan de oever van het tranendal, vind ik mijn herinnering aan de dagen vóór het verval. De geestelijke gewaarwording, op een uitzichtloze vlakte, met de dagelijkse beslommering, waarmee ik in het niet zakte.…

ik ben benieuwd naar je ogen en naar je lieve lach hoop dat ze zouden stralen als ik je nu eens zag je bent in mijn gedachten sinds een dag of vier ken ik een groot verlangen naar jouw woorden op papier verhalen die me raken in het diepste van mijn hart de emoties die jij losmaakt hebben mij ook wel verward ik wil je graag ontmoeten je…

Er zijn gevoelens waarover men niet over kan praten. Deze gevoelens worden dan heel diep weggestopt in de hoop dat zij vergaan tot stof.…

Gevoelens die steeds maar heen en weer jagen, Door je hele lichaam. Geen mens die ze kan zien, terwijl ze smeken om gehoord te worden.. Konden we maar in het binnenste van iemand kijken, dat zou een boel verwarring voorkomen..!…

Dicht tegen elkaar aan, Een warm gevoel van binnen. De sterren en de maan, Die onze liefde laat overwinnen. Je bent de hemel en de aarde, Je bent degene van wie ik hou. Je bent voor mij van grote waarde, En ik hoop ik ook voor jou.…

gevoelens ik heb ze te over... ik zou ze eigenlijk moeten ordenen op alfabet in een kastje binnen handbereik voor momenten van onzekerheid maar het komt er haast niet van…

gevoelens verkennend in huid van fluweel in warmte van aanwezige verdieping verlangend in geestelijke verbeelding van dagen en nachten in de showroom van geluk zoekend en tastend in de variatie van leven in fragmenten van onderweg voort gebracht in de armen van onze liefde waarin ogen wiegen in blikken het is het meedragen en je gedragen…

Brandende winden door lucht over water loeiend als stormende eb en vloed in golvende gevoelen van pijn en verzachting vlammende hoogten en dalen tussen golven af-en-toe zicht op ruisende velden met graan en witte zeilen over blauwe meren waar kabbelende golven hun ritme slaan gedreven door getemperde lauwe bries. Wachtend op avondstille verkoeling…

Laten wij elkander nimmer weer verlaten het is nog moeilijk te bevatten dat ik zoveel van je hou voor het eerst zie ik de kleuren van de regenboog het is niet meer zwart niet langer meer mijn gevoelens begraven het voelde als de dood door jou ben ik weer gaan leven ik stik niet meer in de woorden _ik hou van jou_…

Je kent me niet, nee dit is mijn gevoel ook al vertel ik het aan jou, snap je nog niet wat ik voel ik voel me alleen, maar je snapt vast niet wat ik bedoel ook al zie je me elke dag weet je nog niet wat ik doe. de ene dag voel ik me beter dan wat andere weken en kan ik wel blijven smeken voor een beter leven maar dat helpt toch niks, en verzacht…

Liefde is toch niet gebonden aan een man of een vrouw gevoelens kan je niet verstoppen al is je liefde niet voor een persoon zoals ze van jou zouden verwachten.…

Gevoelens, De woorden die je hier nu leest, zijn zelf door mij bedacht. De schrijver in mij, die dat deed, bezit geen woordenpracht. Ik zou ook graag beschrijven, hoeveel ik van je hou, je alles willen zeggen, mijn allerliefste vrouw. Je weet van mij, ik ben geen prater, en ook een schrijver ben ik niet.…

Zonder je te kennen masseer ik je nek, je schouders, leg ik mijn wang tegen de jouwe Gevoelens van tederheid wellen in me op En ik zeg, ik heb je lief…

Soms vliegt de tijd voorbij ben ik maar heel even blij omdat ik druk in de weer ben met mijn papier en een pen om mijn gevoelens te beschrijven hoe ik liefde zou omschrijven niet alleen door één enkel woord want door mij wordt het anders verwoord dan slechts gevoelens alleen de liefde is meer dan één omschrijving over je gevoel het heeft…

Want het voelt zo raar Dat net die ene er niet meer is Je hebt nu je eigen plekkie Je bent voor mij heel dichtbij Je bent weer in de familie Je hoort er nog steeds bij Zo kan ik weer bij je zijn En even samen bijpraten Maar ik heb nog hartpijn Want ik zal je moeten loslaten…