Alle inzendingen over gilde

uitgelicht in het spoor van hen die in het lot zijn uitgetreden, verwaaid door de geest en zwaard, begeleid door de gilden van de straten hun adem stokt uit de mond van de gulle gaper, z’n ironische lach verwerkt tot verbazing waaruit de verste herinneringen zijn opgeschort, een voortschrijdend gevoel, opgehangen aan de macht gevangen…

schraapten dan met ijs ooit was gedaan maar hij stond elke dag weer klaar om koude kunstjes uit te delen net zo lang tot heel de meute weer het lachen was vergaan Hij keek ze aan - zou zich vermannen met een smoeltje uitgestreken boog voorover - met een glimlach en vroeg elk kind zijn naam en welk ijsje het dan wilde waarna heel de boel weer gilde…

men zeggen wou dit is eeuwige trouw geluk was toen dichtbij daar op die eerste rij En straks gaat ook die beker mee naar huis - refrein: Vuvuzela, Vuvuzela Vuvuzela, vuvuzela ik was zo in de ban maar naast mij stond een man die blies zijn longen stuk en verjoeg mijn geluk het werd me plots teveel ik greep hem bij de keel en gilde…

Ze gilde opeens alle badmeesters bij elkaar. Ze zei: 'Die man zit op mij te geilen!'. Ik ontkende haar beschuldiging, maar de bobbel verraadde mijn schuld. Schaamte.…

Ik wist niet dat ik nog zo uit m’n dak kon gaan de puntentelling van het Eurovision Songfestival vanuit Tel-Aviv, Israel, afgelopen zaterdagnacht ik was alleen thuis ik keek alleen tv ik verbeet me, bijtte op m'n nagels ik rookte en dronk teveel ik juichte, gilde, krijste ik klapte m’n handen rood ik zwaaide met m’n songfestivalsjaal…

Maar niet heus Gracieus Een streep veeg Was de hoed die alleen verbleef Zo snel De schutters gilde Stonden klaar Tussen de schutters door De gemeentegrot in zonder gevaar Het gesprek achter het gedrang Wat was de rij, de genodigden toch lang We genoten naargelang Herkende ik die Eve...…

Beschikkingen werden genomen Om het leed draconisch te keren Die de Jobstijding moesten intomen En de verschrikkingen bezweren Dus toen Hein begon te wringen Kregen landen heel snel door Teneinde zijn seizen terug te dringen Schrijf je een lockdown voor Een inenting wilde Bill Gates Die de pandemie reeds had voorspeld Maar querulanten gilden…

Op hoogtijdagen hoef je niet te vragen welk geluid in brons gegoten machtig het stadscentrum van Utrecht domineert; het zijn dan de handen van het Utrechtse Klokken- luiders Gilde die met een traditioneel gelui een luisterrijke Europese grootmacht in 14 bronzen klokken aan de stadsbevolking presenteert.…

welnee ze giechelde en ze gilde want waar zie je nou een goudfazant op hoge hakken en een hoed ze riepen brutaal dat lijkt wel roet je hoort op een gemaskerd bal of als pias op het carnaval toen vluchte onze goudfazant en stak haar kop diep in het zand dat had ze van een struis gezien zo schaamde zich die Willemien toen ze een poosje had gestaan…

lichtjes spreidde zij haar benen toen ze voor mij nog kwam staan en zij ademde als hij die in mijn knieën lag verscholen voor de dag die er zou komen voor de dood of gladiolen Ik moet gaan - zei ik beleefd en alle hoop leek nu verloren ogen groot nog als de hare met dezelfde doffe schijn ik keek nog één keer naar haar om en naar het Gilde…

En iedereen die riep en gilde maar: puffen en hijgen, ’t is zo klaar, Als lijdend voorwerp tijdens een hittegolf lag ik daar. Als ik denk aan die dag, dat je geboren werd, na een uitputtingsslag Denk ik terug aan jou, mijn eerste die uiteindelijk het levenslicht zag.…

Kleutertjes gaf hij een schop onder hun kont als ze gilden van de pijn. Nou ja in ieder geval kleine kinderen dan! Op zijn zwart-wit televisie zag ik een tandenborstel en een tube tandpasta van zijn Nazi merk. Want hij was een halve Nasischijf met piccalilly trouwens maar dat terzijde. Lief was hij wel toen hij mij redde van een auto.…

De gilden komen aangetogen. Toezang ‘k Zie Jan Hyoens, ‘k zie de Artevelden, en stormend roept Roeland de helden: ‘mijn naam is Roeland, ‘k kleppe brand en luid de storm voor Vlaanderland.’…

Villon, Rimbaud, Verlaine, Du Plessys, Verstooten, rein van roem, alleen behorend In 't heilloos gilde der Poètes Maudits, Sinds uitgeroeid, verstrooid, welhaast verloren - Vergeef dat een, door rampspoed achterhaald, Om hulp roept, radeloos uw naam doet horen, Terwijl zijn leven zinkt, zijn zingen faalt, Tot troost uw groter lijden heeft bezworen…

Maar als Gods kindren door Jesum bevrijd Eenmoedig God loven en prijzen altijd Verenigd door des Geests practieke: En zingen in der Liefden gilde Met vreugde zonder maat in 't wilde Men vindt geen lieflijker muzieke. -------------------------------------- de oorspronkelijke tekst: Gheestelyke zin opte Muzyke [Op de wyze: O Koning…

Ik gilde want ik kon maar niet uit de diepe put komen. Mijn reuk en gehoor begon ik te verliezen. Ik voelde dat het water mij naar beneden trok. De vreemde vrouw zette een zware deksel op de put. Ik kon alleen haar bekoorlijke handen nog zien. En voordat ze de deksel volledig had geschoven op de waterput zag ik haar lieflijke gezicht.…

Ze stieten hun schenen En kneusden de benen Al stom'lend En schom'lend, En tolden en rolden En gilden en scholden... De vrouw, één twee drie, steekt het nachtkaarsje aan - En pst!... al het volkje is voor goed naar de maan. Hoe jammer, wij zijn de Kabouters nu kwijt... Ze kwamen zo netjes van pas in deez' tijd!…

De zwakke as en adem brachten even nog Wat leven in wat een kleine vlam geleek, En bij dat licht keken ze omhoog, En slaagden erin elkaars gezicht te zien, De aanblik was te afschuwelijk: ze gilden en stierven, Onwetend wie hij was op wiens voorhoofd De honger Vijand had geschreven. De wereld, Eens zo machtig en dichtbevolkt, was leeg.…