Alle inzendingen over hand OR breken OR ziekte

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik zou als in dat liedje Margootje willen zijn, zo miniem zo iel, zo ongelooflijk klein, in een lucifers doosje willen zitten, zo klein, zo iel, zo zonder ziekte, zo zonder dat waardeloze woord, wat bij die afgrijselijke ziekte hoort.…

nog eens het kussen opschudden een zachte aai over zijn wang jouw stilte in zijn handen leggen fluisterend welterusten zeggen slaap maar, toe, slaap maar… de tijd verstrijkt en och, het lijkt dat de donkere nacht hem naar de morgen zal dragen wat zou je op dat ogenblik nog kunnen, durven vragen……

emoties geef mij je handen, voel mijn liefde, geef het recept de compositie van deze slopende ziekte fluister mij voel mijn genezende wil samen zoekend naar een compositie met helende noten…

Met één hand breek ik de golven hang hen bruisend aan de wind waar ze verwaaien tot een lied dat melancholisch zingt over oneindigheid ongrijpbaar hoog diep in gevoel nabij en met de andere hand streel ik de branding van je wang…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

een kl*te wereld, Oorlog na oorlog, ziekte na ziekte Kan het niet anders?!…

De ziekte die jij had, was vreselijk. De pijn die jij had, was ondragelijk. Het gevoel dat ik heb, is vreselijk. Het verdriet dat ik heb, is ondragelijk. De grote tumor die jij had, was onmogelijk. De ziekte die jij had, was kanker.…

Een op de vijf vrouwen, is van mijn twee handen al twee vrouwen, maar welke vinger je ook pakt, de grootte van de ziekte is net als zijn verloop, onmetelijk!…

Jij brak mijn hart doormidden Jij die eens zoveel van mij hield Ach wat een lege loze woorden Daarna heb je mij vernield…

Een omhelzing brak mijn glas, mijn glazen omhulsel gebroken. Mij ooit beschermend tegen mijn gevoelens. De splinters steken. Voel alle gevoelens tegelijkertijd. Alles wil eruit. Angst voor de volgende omhelzing, eigenlijk ook een verlangen.…

Mensen kunnen je maken of breken zo is het altijd al geweest lieve woorden influisteren of je de grond inboren en dat laatste nog wel het meest Nu sta ik meestal daar wel boven er zijn al zoveel dingen over mij gezegd maar als ik dan eens opheldering vraag ben ik het die het verkeerd heb uitgelegd Mij maakt het al jaren niet meer uit jaloezie…

breek de botten van uw wild belang wanneer ik met bloed de muur bezweer de muur behang met de levende kwasten van een lege tijd die ons in rode tekens van de angst bevrijd…

wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt…

taal valt vaak in duigen zij breekt valt in scherven uiteen snel veegt iemand de stukken bijeen gebroken woorden moeten geheeld met secondelijm desnoods dat werkt voor bijna alles…

Die ziekte die haar nu getroffen heeft… Onmogelijk kan zij daarvan herstellen. De toekomst laat zich makkelijk voorspellen, Zij moet het ermee doen zolang zij leeft. De ziekte is, zo zegt men, progressief, Waarom, godsamme, treft dat nu mijn lief?…

Ik wil niet klagen Maar dankbaar genieten van de dagen Dat we samen hand in hand Wandelen over het strand We durven niet te hopen, Hebben te veel gezien Maar toch......mischien? Zoekend naar schelpen in het zand, Voel ik boven ons Gods hand Als dan ieder van ons zich blij en gelukkig voelt, Dan denk ik, ja zo heeft God het bedoeld.…

Hand in hand Met een ondergaande zon Lopen we op het strand Geen mensen om ons heen Behalve het zachte zand en de zee Zijn we niet helemaal alleen. Ik loop in de zee Jij blijft staan Je gaat niet mee Ik duik naar beneden en lach Dat ging wel over Toen ik je niet meer zag Ik zat vast met mijn voet en kwam niet meer boven.…

in hand bij mij.…

Breek de wil van het kind En sla `t liefst met de platte hand Weet dat God dit goed vindt Komt allen!…

Ik heb de ziekte van rosseel dus kun je mij geen flikker maken als ik mijn gal bij je kom braken je overstelp met foetermail ik ben je viswijf virtueel en zal het stalken enkel staken tussen mijn slapen en ontwaken ik heb de ziekte van rosseel hier staat het zwartwit officieel zo blèr ik lukraak van de daken met jou ben ik nog lang niet…

Ik hoop dat het nog lang zal duren lang zal duren voor ik ook stilte voor haar word. Het verstand gunt ons vast die vele liefdevolle uren maar met woorden van troost schiet ik nu te kort. Al vindt ook zij nog steeds liefde en ook geluk in dingen zijn wij niet de enigen die wakker zijn in de rozentuin, ik zou nu over die broze bloemen en sneeuw…

Serie: ziekte…

Ze vertikte het haar hand uit te steken, zodat ik haar kon helpen. Haar tengere vingers klampten zich rond haar hopeloos verdriet, dat zij niet kon vertellen. Ze zat in een bodemloze doos, maar zag het gat niet waar ze kon ontsnappen.…

Categorie: ziekte & liefde…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn.…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, we zijn één geworden door de tijd, smachtend naar momenten zonder striemen, zonder kneuzingen, zonder bloedingen. ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens…

die rot ziekte keihard toeslaat ik wil niet dat je pijn gaat lijden en de dood je uiteindelijk moet bevrijden lieve pap, ik wil je nog lang niet missen maar deze ziekte valt niet uit te wissen altijd heb je voor ons klaar gestaan ik ben er nu papa, voor de weg die je nog hebt te gaan...…

Hoogstens ben ik ziek en schrijf ik om de ziekte naam te geven. Hoe hopeloos dit is, het brengt je niet terug naar mij. Wat blijft is de ziekte, de ziekte die heet jij. ---------------------------------- uit: 'De ziekte van jij', 1988.…