Alle inzendingen over het verwarmen

terwijl het kind de woorden spuugt die ik steeds lijk te wegen en de jeugd in mij de glans verliest door levensdoffe vegen recht ik mijn rug en adem in verwarm mij aan haar ogen pak ik haar hand en vlucht haar na ver weg van mededogen…

Als ik jou liefde kon laten voelen en je hart er door kan bereiken dan zou ik je verwarmen. Maar dat alles kan ik alleen proberen, zal je helpen je bent mijn vriendin en ik zal er altijd voor je zijn.…

Ruw aangezet met bergen en rivieren op uw handen die de bijbel trachten te verwarmen beweging eeuwig zwenkend door de molen van ons leven zwaarder door schaduwen van het licht over de knokkels laat uw ledematen en uw geest maar rusten want uw plek zal onophoudelijk zijn.…

Jij bent de blikopener voor de ongeopende blik jij als eerste doorzag het zien twee strelende handen hebben er tien jouw voelsprieten aan je armen willen mij stevig omarmen ook met veel liefde verwarmen verkreukel mij niet heb erbarmen…

deuren sluiten zich nu wintertijd er is zelfs luiken blijven dicht als gure noordwester waait mensen verschansen zich in hun binnenkamers steken haard en kaarsen aan voor verwarming van gemoed ik droom van een lentedag appelbloesem met rode randjes .…

het leven echter kan soms zó aaibaar zijn je kunt het omarmen en stevig vastpakken en het zal je nog aangenaam verwarmen…

Morgen zie ik engelen Zij worden op doeken gedragen Herken ik dan de eenvoud Van enkel zwijgende vrouwen Uit mijn verbeeldende lagen Zij omarmen mij zonder te raken En verwarmen met open ogen Middels licht waarvan de dichter Woorden wil maken…

beuken branden geel oranje tooien zich met vuur en vlam lege handen beven van m’n koude lichaam guur en klam herfstgloed wil je mij verwarmen? neem me even in je armen! wie mij in omhelzing nam was de zon die binnenkwam…

Weinig nodig Ik strek me uit Over het zand Op de aarde Voel De aarde Onder mij Ik sluit Mijn ogen Ik hoor de branding Van de zee Om mijn lijf Voel ik De streling van de wind En de zon Die mij verwarmen Als een Tedere omhelzing Dicht bij De aarde Voel Ik mij Verbonden…

Herinner je de zon die licht brengt en je hart zal verwarmen, onthoud de aarde die je tranen opvangen. Vergeet de wind niet die je zal omarmen, herinner je de wolken die je naar je dromen zal laten verlangen.…

Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw bemint mij al voor dag en dauw teder lig ik in je armen laat mijn hart door jou verwarmen Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw, heel veel dichter dan bij jou zal geen dichter ooit geraken ……

December: Sinterklaas onthult geheimen: verborgen Pieten komen uit de kast: oud zuur, in woord gegoten, wordt verbast- erdsuikerd, ingepepernoot, in rijmen Door zwart, het nee, te zien en te omarmen kan ja, het witte licht, het hart verwarmen..…

man bukt en zet de verwarming aan. Logisch toch? Wanneer ik in de kamer kom, is ‘t daar warm manlief nergens te zien tot ik geluiden elders hoor, is ie bezig in de hobby- treinkamer? Logisch toch?…

Ze neemt hen, in haar warme armen ze bloost en zoent hun knopjes, die worden bloemenkopjes strijdvaardig als ze is gaat ze de aarde verwarmen.…

kom maar in mijn armen mijn lief laat me je hart verwarmen mijn hartendief kom maar met je pijn mijn engel ik zal er voor je zijn mijn bengel kom maar met je wonden mijn kind kom maar met je zonden mijn vrind laat me je strelen mijn schat hier mag je helen mijn allerliefste Tonja 05.10.2003…

ik wilde woorden toevoegen aan de werkelijkheid maar die wilde me niet verwarmen, ik slijt nu mijn tijd met denken over de eindigheid. en 's nachts tel ik op mijn rug de sterren, (nergens ga ik heen) het kost wel moeite dat wel, maar het lukt steeds beter.…

Verwarm me laat mijn ogen stralen als jouw handen zacht mijn haren strelen. Kus de ochtenddauw van mijn lippen laat tederheid onze liefde verder dragen.…

Als het kon zou ik de zon voor jou laten schijnen je hart verwarmen zodat het niet meer koud zal zijn. Als het kon zou ik de zorgen voor altijd laten verdwijnen kan ze alleen met je delen het verdriet helpen dragen.…

Zal de zon gaan schijnen ook je weer verwarmen licht zal je liefdevol omarmen.…

Warmte in jouw handen Warmte in je stem Warmte om te verwarmen Warmte, zonder rem Warmte in een klank Warmte in een blik Warmte in een oogopslag Warmte, ik slik Warmte om te geven Warmte in een gebaar Warmte om te voelen Warmte, geven om elkaar…

een gesprek in stille uren vertrouwen geloven rust een gesprek in verborgen uren een lach een traan gevoelens een zucht een gesprek in verwarmende uren een band onbegrijpelijk onbreekbaar vriendschap gerust samen een gesprek in stille uren een houden van…

hoe je vluchtig aandacht blaast in wolkjes kou en de verwarming onzichtbaar in het nauw leg je mijn adem stil ik ril tussen deze vier muren weeg de stilte en tel nog maar eens je lach echoot door ’t gebouw en ik warm twee handen aan mijn hart…

Het leven Heeft je van je gevoel beroofd Heeft je karakter getekend Heeft je hart verwond Mijn handen beven Terwijl ik denk aan jouw leven Ik huil al jouw onvergoten tranen Omdat ik jouw hart niet kon verwarmen Ik weet Je had me lief kunnen hebben Maar je bent misvormd Misvormd door het leven…

Koester het, en het zal je verwarmen, in je koudste uren, met liefde omarmen Een herinnering, bij iedere traan, houdt je staande, laat je verder gaan.…

Kom maar bij mij Ik zal je omarmen Met liefde verrassen Je hart verwarmen Kom maar bij mij Ik zal je beminnen Strelen door je haar En liefde zal winnen Kom maar bij mij En wees niet bang Ik zal je koesteren Zacht kus ik je wang Kom maar bij mij Zet al je angsten opzij Kijk diep in je hart…. Blijf voor altijd bij mij…

Voel mij de wind in jouw haren wanneer jij de lange weg fietst door de landerijen streel ik jouw koude huid verwarmend die koude septembermorgen en als jij aan mij denkt tijdens die kilometertrip breng jij mij tot leven het zilverwezen van de nacht…

Elkaar omarmen en verwarmen. Elkaar beminnen in diepte van dagen. Stil en innig, zij aan zij, onmerkbaar nabij. Herfst en winter vervulden mijn hart. Nu voel ik lente en zomer in volle pracht.…

zonder woorden kunnen wij spreken ons begrip gaat door diepten jij raakte mijn ziel aan geeft mijn leven veel kleur jij geeft mij je gouden vleugels waarop ik droom verbonden aan krachten van Liefde veilig en geborgen blijf jij mij verwarmen…

zachtjes beweegt jouw borst waar ik mijn hoofd te luister had gelegd, op en neer jouw hart klopt als het mijne verwarmend aan elkander wrijft mijn hand over jouwe kussen warme lippen mijn hongerige lijf vol begeerte het smaakt naar meer…

Bij een ieder ver voorbij de jeugd met een vertrokken grijns van vergane glorie de kille mondhoeken moeizaam opgetrokken tegen de zwaartekracht moet staan een dapper dollend zonnetje dat zijn omgeving kan verwarmen dat spelend en ongedwongen met heel zijn lijf en leden naar jou schaterlacht…