16023 resultaten.
Rijk gemis
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.800 Als onwisselbare schat
Draagt de ziel heur rijk gemis
Door de bonte wildernis
Van de grote mensenstad:
Heel de volheid van haar hart,
Nardus in zijn broos albast -
O te liefelijke last
Voor dees markt van vreugd en smart!
Stil, want hier of nergens woont
't Jong en uitverkoren hoofd
Wie uw balsem is beloofd,…
In de mist
poëzie
1.0 met 3 stemmen 2.312 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooiden…
Nacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen 2.256 Vind ik u eindlijk, broeder Nacht?
Hoe heb ik dag en nacht gesmacht
Naar 't water uwer ogen.
Wel viel de dauw der donkerheid,
Maar neevlen dicht en kimmewijd
Hielden uw blik betogen.
Nu aan de open hemel staat
De vaste rust van uw gelaat
Zo sterrestil gerezen -
Tot grauwe dag de vooglen wekt
En met zijn floers uw glans betrekt…
Bij de lamp
poëzie
2.0 met 14 stemmen 2.525 Bij de lamp blijf ik alleen.
Waar uw kus en lach verdween,
Sluit de stilte rond mij heen
Tot de effen glans waarin,
Liefelijkste droombegin,
Ik mij klaarst op u bezin.
En mijn ogen lezen niet
't Oud verhaal van vreemd verdriet,
Waar ik straks de wijzer liet ...:
Door bezonken wolkepracht,
Heel de dag om…
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.589 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren neergevallen
Uit de gelukverstilde nacht.
Groot zijn…
NAMEN
poëzie
3.0 met 19 stemmen 5.456 Wat is u of mij een naam,
Werelds prijs of werelds blaam,
Als de ziel de dingen weet en mint
Dieper dan hun naam, mijn kind?
Elk ding krijgt zijn gouden naam
Eens in schoonheids vol verzaam
Als al schone dingen zijn
Zonneklaar en zonder schijn.
Daar vervalt het schone woord
Hem wie reeds de zaak behoort,
Die haar diepst heeft liefgehad…
Sterrenhemel
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.802 Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heemlen openstaan:
Ziel, wier verlangen elke donkre wand
In ster aan ster doorzichtig brandt,
En in de schoonheid van dit tijdlijk land
Al minnen moet uw eeuwig lot,
Daar uw verrukking uitziet tot
De troon van God.…
Eervolle zachte
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 322 Een kopje schuin en wijs,
haar feestzaal, de straat
Steeds dansend op reis,
in veel vergeten ornaat
Ze spreekt om te vragen,
haren krijgen de wind
Straal je weer met vlagen,
de gedachte blijft bemind
Je kon je leven niet kleuren,
dus dans je telkens onrijp
En de reis zal blijven zeuren,
tot ik oud en wijs begrijp
Een traan hoopt op…
Ziin Shirt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 357 Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar
ik trek het aan om in de tuin te werken
In mijn herinnering ruik ik zijn geur
en alles krijgt weer kleur
Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit
even dat gevoel van zijn
Dan gaat hij in de was en belandt in de kast
tot hij totaal is versleten
En dan wordt ook deze herinnering vergeten…
Ademnood
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 46 Ik houd nog vast, er is nog hoop en het voorjaar.
De hemel heeft zijn zaak nog niet definitief beslist.
Serie: ziekte…
Haagse Harry ondâh ‘t gras
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 378 'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag
Toch hep ik steids wat met die gas gehad
Maah ja, ik ben getauge in die stad
Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag
Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held
Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…
VLIEGENDE STORM
snelsonnet
3.0 met 18 stemmen 1.174 Plastic zakken vliegen door de straten.
Ik houd me amper staande op de stoep,
ontwijk intussen alle losse troep.
Maar toch ben ik een beetje uitgelaten.
Ook al beleef ik angstige momenten,
‘k geniet toch van het spel der elementen.…
woestijnstof
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 91 is het een zegen
een vloek nu
een wolk van het
grote vergeten door
de wereld waait?
vluchtgegevens
verdwenen zijn
alles van waarde
bedolven wordt
onder maakbaarheid?
is het een zegen
of een vloek als
we herinneringen
aan licht en donker
verliezen?
vergeten om
elkaar onder
de sterrenhemel
gezelschap
te houden?…
Iets nieuws
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 915 Met de wind in haar haren,
steeds verder van huis
Loopt zij weg voor haar problemen
Op weg naar iets nieuws
Waar ze zich aan vast kan houden
En alles kan vergeten...…
bemost zadel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 177 zo de tijd ook maar
ergens vat op kreeg
dan wel het zadel
dat hier in de
zeven alleetjes sinds
jaren her gestald staat
zowat alles vergaat
in de straat maar fiets
en zadel in levend groen
houden braaf stand…
SPIERZIEKTE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 704 Houd de moed er in,
want uw leven heeft echt zin.
Mevrouw,
uw longen krijgen ook wat minder inhoud,
maar u moet weten,
misschien zijn wij nog wel wat vergeten,
houd de moed erin,
want uw leven heeft echt zin.
Mevrouw,
neem bij het slikken
wat extra lucht,
dat is handig
als u dan wat kucht.…
Ontwakende liefde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 108 Iets, niets
Ik heb een beetje iets met hem
jij zou het mogen weten
maar als ik het vertel
kan ik het wel vergeten.
Dus houd ik stijf mijn mond
vertel het niet.
Opdat dat kleine beetje iets
niet zal veranderen in niets.…
wit
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 532 vreemde gezichten
achtergelaten
in de straten
van mijn stad
zielen vergeten
op de uitgesleten
wegen
van mijn hart
wie ik lief had
zo lief
zijn achtergelaten
op het pad
van mijn leven
bewaken mijn geluk
mijn verdriet
mijn tranen om even
soms kust
kust hij mij
waait voorbij
als een herinnering
aan mijn vergeten zielen
en rust…
op straat
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 508 liefde en haat
zo dicht bij elkaar
ik weet niet waarom het gaat
maar verwijten zijn daar
de woorden die we zeggen
zo hard, zo gemeen
hoe kan het dat we van elkaar houden
terwijl onze liefde verdween
verdween op zo'n moment
zo'n moment van pijn en verdriet
verwijten en woede
dat niemand van ons ziet
anderen zien een gelukkig stel…
De straat
gedicht
4.0 met 24 stemmen 14.833 De straat wordt onderbroken
door een blinde muur.
Was de muur altijd al blind
en dwars op de straat?
Hier liep Regina - afwezig -
in de val
hier werd ze van dichtbij beschoten.
Stond niemand stil,
hoorde niemand het schot in haar hoofd,
in haar droom?
Was de muur, was de straat
altijd al blind, de stad
doof voor de dood?…
De straat van toen en nu
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 704 telkens weer
de straat
van weleer
Geparkeerd, liefst in dubbele rij
kleven ze bumper of zij aan zij
autogeluiden overstemmen
nu alle menselijke stemmen
Alleen de platanen
ze staan er nog
hangend tegen elkaar
alsof ze moe zijn
van zoveel lawaai
in hun straat…
Straat
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 203 komen ze vandaan
is de humor nu vergeten,
om de hoek woont een weduwe
haar witte haren kleuren
soms de duistere nacht
met iets van leven in
het vergeten, het langzaam
niet meer herinneren
van de mensen
die ze nooit meer ziet.…
de straat
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 104 ken je de zwerver die elke dag
bedelt om een stuiver
die dolend
met een krampachtige blik
zijn verlies en winst telt
die een schaduw met zich meetorst
ken je de zwerver die leeft
in ballingschap
zijn leven
verborgen houdt
die ik een naam
gegeven heb
om onmacht trots te dragen…
Deze straat
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 128 Vanmorgen is deze straat mijn gedicht.
De zon, die haar verlicht,
laat ik welhaast helemaal
buiten beschouwing.
Nee dan het onkruid dat tussen de tegels groeit,
tot tegen de bebouwing,
of het bruine gras langs het ongebruikte spoor.
Een stilte, met meeuwenkoor,
verdrongen langs een park gelegen.
Een verhuiswagen komt gehaast voorbij.…
De Straat
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 110 wou gaan
verbijsterd bleef ik daar
minuten staan
ik kende alles weer: de huizen
het plantsoen, de grijze stenen
de bomen rond het plein
alleen de speeltuin was verdwenen
ik liep, of liever zweefde
want het leek wel of ik lichter was
de huizen langs die kleiner bleken
en meer van steen, met minder glas
en toen de hoek om van de straat…
De Straat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 wou gaan
verbijsterd bleef ik daar
minuten staan
ik kende alles weer: de huizen
het plantsoen, de grijze stenen
de bomen rond het plein
alleen de speeltuin was verdwenen
ik liep, of liever zweefde
want het leek wel of ik lichter was
de huizen langs die kleiner bleken
en meer van steen, met minder glas
en toen de hoek om van de straat…
op straat
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 118 lantarenpalen
alweer zo heel vroeg donker
zie ik ze branden…
Op straat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 1.714 Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij
in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed
als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes
in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon,
stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen
op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt
die ze verwachtten - overzag ik '…
de straat
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 de zwerfjongere komt
thuis
de straat
en zwerft
hij gaat en komt weer
thuis
de straat
meedogenloos schijnt
de lantaarn haar
licht op zijn gezicht
koud en stil
de straat
waarvoor hij gaat en
is gezwicht
voor spijt te laat…
Op straat
gedicht
4.0 met 3 stemmen 3.912 Op straat - onzichtbare edellieden drukten mij
in hun mateloze zelfgenoegzaamheid, goedgekleed
als haringen, die men nog moet vangen, zwarte medaljes
in de vuist; daarnaast zwegen de uren polyfoon,
stemmingen stonden lijkbleek en werkeloos als juwelen
op 't trottoir verbeten na te denken over hun beurt
die ze verwachtten - overzag ik '…