Alle inzendingen over ik vertrek

Obama heeft zijn reisje afgerond, Twee dagen mocht hij Nederland beleven, Om ons bij zijn vertrek nog mee te geven Dat hij het hier maar wat ‘gezellig’ vond. Als ik dat hoor dan denk ik van zo ’n feest: Het is een héél duur theekransje geweest.…

er schuilt een roodborstje in mijn tuin en ik heb hem een huisje gemaakt met een tafel en een stoel een bord om van te eten wat takjes voor een nest en een deur voor mijn geweten zodat hij open kan en dicht omdat er hier geen zekerheid woont van blijven of vertrekken…

toch nog éénmaal een gedicht geschreven over het bulderen van een laatste lach het galgenmaal tot het dessert verslonden zo nam ik een voorschot op het naderend afscheid en kwam er in de schemering van een laat seizoen de berusting over het ongewenst vertrek…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

zoals je uitstapt op het station met het vertrouwen te zijn aangekomen op de plaats van bestemming zo zal het gaan een enkele reis bij het vertrek en de zekerheid van het onzekere zo heb ik dat in gedachten als ik er niet meer ben iemand leest mijn gedichten en voor even kom ik weer tot leven meer moet dat niet zijn…

ik bewaar je tussen dwalingen bewaar ik je contouren, dieptes waar je mijn schaduw verlengt vertrekkende kleuren je omarmen het natuurgezang behangt je en de ogen van de nacht bewaken de verte waar ik je bewaar…

Ik had jouw vertrek niet verwacht, maar zoals ik later vernam, was slechts ìk er niet op bedacht, want dat het einde in zicht kwam had jij al naar buiten gebracht. Jouw verhaal werd herinnering, ontdaan van wat jou niet paste, zodoende weet slechts een enkeling dat jouw vertrek mij verraste.…

rumoerig voor een treurig schilderij misschien voorzag hij steeds al zijn vertrek vol zorgen om het veiligheidsgebrek de dader deed verstommen zijn geschrei zijn trotse roep, verloren, eropuit en nu al missen we zijn stemgeluid…

Superlatieven bij de vleet Maar de meeste dieven Hadden deze kraak beter kunnen zetten Niet sneller Maar netter Zonder de boel Op z'n kop te zetten: Lades uit de kast te trekken Om daarna te vertrekken Want zij bleef…

Ooit Droomde ik Van een bloem Verlegen in mijn handen geduwd Nu Nog snel voor het vertrek een kus van mijn lief mijn lief En een heel boeket Rode rozen, rode rozen Met een fluister in mijn oor Ik houd van je. Ik houd van je.…

Als elke trein op tijd vertrekken gaat Komt iedereen op elk perron te laat…

ik neem wat beweging in een stilstaande wind ik vertrek vanuit traagheid in dit witte wonderland ik volg met een blik het zijige blauw de engelen schudden opnieuw hun kussens uit ik herken de glimlach van goden die overwinteren…

Er zit meer rek in werknemers dan veelal 't personeel wil aangeven Maar werkgevers die te eenzijdig hun personeel te veel, te vaak rekken zien niet hun personeel vertrekken niet fysiek maar wel geestelijk: "laat maar lullen, niet poetsen"…

stel je achter gesloten deuren voor en het regende niet zou er dan een reden tot klagen zijn tot bestaan, onverdeeld kon er dan iets misgaan achter wanden van het vertrek stel jezelf voor en tijdsduur bleef hetzelfde beeld nog één keer iets in dat er altijd zal zijn…

haha ik ben buitenaards kwam er laatst achter las het op het internet vele overeenkomsten wat een pret nu ben ik echter overtuigd en lach niet meer in mijn kamer hangt nu een beklemmende sfeer hoor geluiden en nog veel meer schaduwen met geknetter lichtbollen en gespetter berichten krijg ik door het is mij duidelijk ik ben klaar voor vertrek…

De Kerst is amper weggeëbd, zei Bert Of Feyenoord komt met een wanvertoning: Een witte en een zwarte nieuwe koning Terwijl voor mij de toegang wordt versperd Dat ik nu moet vertrekken lijkt me fout Die dérde koning zorgde toch voor goud?…

Laten we gaan Laten we vertrekken geen eind, geen doel We volgen de vogels en zien wel waarheen we trekken En de vogels vliegen die kant op, dus daar is waar we gaan…

Letters die ik schrijf met zwarte inkt in vele kleuren als bloemen groeiend uit kleurloze aarde zal eens ’t papier waar de woorden staan geuren als rozen in stil vertrek zelfs doden doen glimlachen.…

‘Evident regiegebrek’ Behalve ’t bonnetje, zo staat te boek was ook de veel genoemde doofpot zoek en menigeen deed mee aan ‘Ik vertrek’ Die ambtenaren…kunnen amper lullen Zelfs niet in staat het zaakje te verhullen…

Mugabe werkt niet mee aan zijn vertrek Kritiek op ‘zooitje’ bij de hulp aan Grieken Enkel ellende in de nieuwsrubrieken Tja...aan problemen is er geen gebrek Maar ’t ergste zijn de stakingen in Oss De Unox-worst raakt op...ik ben de klos!…

reizen naar het nulpunt daar is de aarde plat vertrek kent zijn prijs het heeft twee gezichten de angst om te binden en banden te verbreken wie te diep wortelt kan nooit meer weg reizen naar het nulpunt weten waar het midden is…

kleine plukjes gedachtegoed in blauw markant omgeven door veraf tussen aankomst en vertrek ergens, boven de zenith als een opwaartse horizon een sneeuwbleek strand door palmenschaduw bemind alles zonder woorden en geen mens te zien…

Al eens gedacht om stiekem met de Noorderzon te vertrekken, alles en iedereen achter te laten en als een complete nobody ergens van nul te herbeginnen. Ergens waar je geen oud-bekenden in de supermarkt tegen komt. Alleen maar onbekenden. Mensen met wie je geen geschiedenis, alleen toekomst deelt.…

De schuifwanden tussen het terras en het vertrek zijn gesloten binnen laat een waaierverkoper zijn koopwaar zien aan een verzamelaar vanuit een ander vertrek komen de geluiden van serviesgoed en bestek en van het water dat door de waterleiding stroomt maar hier zijn de geluiden van de waaiers als de verzamelaar ze openvouwt, en als hij ze beweegt…

Bericht van Bush aan alle frontsoldaten: De oorlog gaat nu echt ontzettend vlug De Irakezen trekken zich terug Dus weg met al die bommen en granaten Vandaag begint de vrede, en wie wil Die mag naar huis vertrekken. Eén april!…

Dat huis waar eens haar levenstrein begon, waar dierbaren zijn meegereisd, verlaat ze nu, alleen…, vergrijsd…, Om te vertrekken naar haar eindstation.…

ik keek naar jou en zag - vergroot - mijn eigen angst voor close en samen ik zag je vertrekken en deed zelf de deur maar vast dicht … moet de spiegel verwachten toegift: dagelijks denk ik: ha! vandaag nog niet aan jou gedacht…

Van het partijbestuur moest hij vertrekken maar men hoort morren in de achterban... "Mijn geld terug!" roept nu de zakenman die eerder de partijkas wilde spekken. En Pim wrijft in zijn handen van plezier en denkt: Millionen stehen hinter mir!…

Eén maand voor de verkiezingen vertrekken... Ze wisten het toch lekker lang te rekken!…

De Bovag heeft bedacht - om ons te stangen - Dat caravans voortaan moeten gekeurd Je weet dat bij hen niks voor niets gebeurt Dus zal daar wel een flinke prijs aan hangen Men controleert straks mijn mobiel vertrek Ik weet niet of ik nóg meer regels trek…